Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Het wassende water
Het wassende water
Door Nicole Megens
De Maas en Waalse documentairemaker Jos Kruisbergen werd bijna in het water geboren. Dus zodra het water in de rivieren begint te stijgen, stijgt de bloeddruk van Jos net zo snel als het wassende water. En net zo snel als het water stijgt, staan de camera, het statief én zijn laarzen klaar om mee op pad te gaan. Het mooie aan de natuur is, is dat het elke keer weer anders is.
Ook dit jaar is Jos weer op pad gegaan toen de rivieren weer begonnen te stijgen. Gijs van de Geijn komt met zijn vader een kijkje nemen bij het hoge water aan de Waal. Hij kijkt vol bewondering naar de boten, maar vond het zwemmen afgelopen zomer, op nagenoeg dezelfde plek, leuker. En tegelijkertijd vraagt hij zich af of ‘het de zee is’. Zo lijkt het af en toe wel; klotsende golven en een enorme waterplas. Eigenlijk een heel natuurlijk beeld wanneer je in Maas en Waal geboren en getogen bent. Toch blijft het prachtig en af en toe beangstigend. De natuur gaat z’n eigen gang.
Sam Verkerk verwoordt het mooi: “De Waal toont voor mij heel mooi de kracht en de impact waar wij zo weinig invloed op hebben. De Maas kan er ook heftig aan toegaan, maar is toch iets meer het idyllische. Het land wat daartussen ligt daar wonen wij natuurlijk op.”
En dat is eigenlijk heel bijzonder.
In de loop der tijd is er in ons mooie Maas en Waal ook het een en ander veranderd. De Maas liep anders, het stadje Megen was omsloten door water. Dit had ook een positieve kant; er waren veel mogelijkheden om het vestingstadje te verdedigen, vertelt Cees Roffelsen.
Het hoge water nodigt niet alleen Jos uit om met de camera op pad te gaan, maar ook om andere activiteiten te ondernemen; vissen, fotograferen, wandelen of gewoon uit nieuwsgierigheid naar de dijk komen om te kijken en uit te proberen hoe ver je nog kunt gaan.
Het hoge water roept ook nog steeds herinneringen op aan 1995 toen er geëvacueerd moest worden. Dat het water nergens rekening mee houdt is te zien aan de beelden van een boerenkar die in het water staat en een trimparcours waarbij je letterlijk en figuurlijk in het water valt.
Het hoge water biedt ook uitdaging. Zo wordt er in Nijmegen gesurft in de golven. Uitgerust met een helm en een zwemvest genieten Nienke Ruiter en Senna Mosk-Spiertz van het buiten zijn; het water om je heen én in deze Corona-tijd een sport kunnen beoefenen op 1,5 meter afstand is bijzonder. Een mooi schouwspel voor de toeschouwers die toevallig naar het hoge water kwamen kijken. Thea Jagtenberg is vooral gecharmeerd door de veelzijdigheid aan uitzichten; het platteland tot niks en nergens, de polders, de dijkwoningen. Als je de beelden van het wassende water ziet, dan kun je dit alleen maar beamen. In een paar minuten tijd nemen Jos en zijn camera je mee op reis door zijn zo geliefde rivierengebied. In tijden van hoog water, trekt hij er weken op uit om ons te laten genieten van de prachtige beelden. En dat is ook deze keer weer meer dan gelukt!