Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Herman Maes

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Bestand:Herman Maes.jpg
Herman Maes in zijn atelier in Londen

Herman Maes (Kinshasa (Congo)), 1959 is een Belgische kunstenaar die woont en werkt in Hasselt (België) en Londen (UK). Zijn werk bestaat uit installaties, schilderijen, tekeningen en illustraties, en situeert zich op het grensgebied tussen abstractie, verbeelding en realiteit.

Biografie

Herman Maes groeide op in Kinshasa, Congo, in een artistieke familie. Zijn grootvader was Karel Maes, een pionier van de abstracte kunst in België. Zijn vader, Piet Maes, was een bekende meubelmaker. Op zijn zevende verhuisde hij naar België. Hij studeerde Schilderkunst aan de Provinciale Hogeschool Limburg in Hasselt. Tijdens zijn tweede jaar, in 1979, won hij de Godecharleprijs voor Schilderkunst. Vanaf 1983 ging hij aan de slag als lesgever aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Heusden-Zolder. Herman Maes bleef naast het lesgeven actief in het artistieke milieu: hij stelde tentoon in binnen-en buitenland, en was lid als voorzitter en ondervoorzitter van de kunstenaarsorganisatie Nieuw Internationaal Cultureel Centrum 'Nicc' (2000-2004). Sinds 2009 woont en werkt hij in Hasselt en Londen.
Herman Maes is eveneens curator van tentoonstellingen die handelen over de historische Avant-Garde in België.

Werk

Al van jongs af aan ervaart Herman Maes de realiteit als een synthese, het samenvallen van tegendelen. Hij gaat in de schilderkunst op zoek naar manieren om die veelheid uit te drukken (en heeft zich hierdoor bevrijd van het Modernisme, waar zijn grootvader Karel Maes een exponent van was). Herman Maes gebruikt hierbij het hele vocabularium van de schilderkunst. Hij is een postmodernist: hij sluit niets uit. Slechts de materie beperkt het resultaat.
Zijn assemblages zijn gegroeid vanuit de behoefte om zijn schilderijen om te zetten in de realiteit. Ze zijn een mengvorm van bestaande voorwerpen die vervormd worden en zo hun eigenlijke betekenis verliezen. Net zoals zijn schilderijen en tekeningen, bestaan ook zijn installaties uit elementen die soms herkenbaar zijn, maar soms ook niet. Zo bevindt zijn werk zich voortdurend in die schemerzone: tussen abstractie, dromen en realiteit. Tussen suggereren en exact-zijn.
Herman Maes gelooft niet in de verpersoonlijking van kunst, of het hebben van een persoonlijke stijl (die iedereen herkent). In zijn kunst vertrekt hij niet met een doel of vanuit een concept, en bestaat er geen verklaring waarom hij evolueert van het ene schilderij naar het volgende. Het is een voorwaarde voor vernieuwing in zijn werk. Ook hier speelt hij in dat schemergebied: wat is identiteit, wat is persoonlijkheid.

Citaten

Elk schilderij bezit een kracht aan vernieuwing die zorgvuldig voorbereidt wat het volgende met geduld en degelijkheid uitbouwt. Zo creëert hij een belevingswereld die de kijker verzoent met de schilderkunst, terwijl het evenwicht toch ook door het onverwacht onbekende geplaagd en bevraagd wordt.
(Lief Brijs, Provinciaal Museum Hasselt (Kunstencentrum Z33),1994)

De overgang van schilderij naar reliëf of beeldhouwwerk is tweeledig, er ontstaat een dubbele werking: beelden worden als schilderijen, schilderijen worden driedimensionaal.
(Annie Gentils, Montevideo Diagonale, 1972)

Geheel in tegenstelling tot de creaties van vele van zijn tijdgenoten, kenmerkt het werk van Herman Maes zich ten slotte door een uitgesproken aanschouwelijkheid: het beeld spreekt voor zichzelf. Het is helemaal geen openlijk conceptualisme zoals dat van Joseph Kosuth en Lawrence Weiner of John Baldessari. Het is evenmin een cryptoconceptuele kunst, waarbij het beeld slechts het exempel is bij een gedachtegang over het beeld. Het zijn evenmin beelden die pas hun belang krijgen door de commentaar die errond is geweven, laat staan doeken waarop je pas na het lezen van de titel te weten komt wat erop is te zien. We hebben zelfs geen gewone titels nodig die ons de toegang tot het werk moeten vergemakkelijken: de werken van Herman Maes hebben er überhaupt geen. En ze hebben die ook niet nodig.
(Stefan Beyst, Over Schilderen Gesproken, 2008)

Solotentoonstellingen (selectie)

  • 2009, Galerij Anne Mertens, Leuven (B)
  • 2008, Cultureel Centrum, Hasselt (B)
  • 1996, Galerij Joanna Talbot 't Hoft, Maastricht (NL)
  • 1994, Provinciaal Museum van Hedendaagse Kunst, Hasselt (B)
  • 1992, Galerij Wolf, Dusseldorf (D)
  • 1992, Galerij Contempo Art Gallery, Eindhoven (NL)
  • 1991, Galerij Quintus, Antwerpen (B)
  • 1987, Galerij Isy Brachot, Brussel (B)
  • 1985, Galerij De Lege Ruimte, Brugge (B)
  • 1985, Galerij Baronian, Brussel (B)
  • 1984, Galerij 121, Antwerpen (B)
  • 1983, Provinciaal Museum van Hedendaagse Kunst, Hasselt (B)

Groepstentoonstellingen (selectie)

  • 2011, 'Rue Julien Dulait', Gert Robijns & Art Assist, Fred Eerdekens, Philippe Van Snick, Vincent Geyskens, Gert Robijns, Herman Maes, Charleroi (B)
  • 2010, 'Winter Exhibition', KD Art, Lowet de Wotrenge Fine Art, Antwerpen (B)
  • 2000, 'Mo(u)veMENTS', Koninklijk Museum voor Schone Kunsten, Antwerpen (B)
  • 1992, 'Le Cadavre Repris', Galerij M, Berlijn (D)
  • 1991, 'Kunst in Automat-Automaten Kunst', Galerij van der Milwe, Aken (D)
  • 1991, 'Die Natur Geht Irhen Weg', Galerij Signe, Aken (D)
  • 1989, H. Maes, P. Sochaki, L. Vandevelde & 'Horus Archives of Sandor Kardos', Het Apollohuis, Eindhoven (NL)
  • 1988, 'Le Cadavre Repris', B.W.A. Krakow (P)
  • 1988, 'Die Leere mit Bedacht gefüllt', Jan Fabre, B. Queeckers, L. Copers, L. Vandevelde, P.Sochaki, J. Geys, H. Maes, Gesellschaft für Aktuelle Kunst, Breemen (D)
  • 1988, Stedelijk Museum Actuele Kunst (S.M.A.K), Gent (B)
  • 1986, Collectie Ludwig, Keulen (D) `
  • 1986, 'Euregionale 1', Neue Galerie Sammlung Ludwig, Aken(D)
  • 1985, 'Sculpturaal Schilderen', Brakke Grond, Amsterdam (NL)
  • 1983, 'Diagonale', Montevideo, Kate Blacker, Frank Dornself, Niek Kemps, Wolfgang Luÿ, David Mach, Henk Visch, Erwin Wurm, Herman Maes, Antwerpen (B)

Bibliografie (selectie)

  • Catalogus, 'Mo(u)veMENTS', editie: Nicc, Antwerpen, 2000
  • Catalogus, 'Herman Maes. Paintings and Drawings', editie: KBC Galerij, Leuven, 1999
  • Catalogus, Herman Maes 1994', editie: Chosen with Care en Provinciaal Museum, Hasselt, 1994
  • Catalogus, 'Die Lere Mit Bedacht gefüllt', edition: Gesellschaft für Aktuelle Kunst & Chosen with Care, Bremen, 1988
  • Catalogus, 'Jan Carlier, Walter Daems, Hugo Duchateau, Nina Haveman, Herman Maes', editie: Stedelijk Museum Actuele Kunst (S.M.A.K), Gent, 1988
  • Catalogus, 'Euregionale I', editie: Neue Galerie Sammlung Ludwig, Aken, 1986
  • Catalogus, 'Diagonale', editie: Montevideo, Antwerpen, 1983

Referenties

  • Stefan Beyst, 'Over Schilderen Gesproken', 2008
  • Catalogus, 'Karel Maes', Felix de Boeck Museum, Drogenbos, 2007
  • Catalogus, 'Herman Maes. Paintings and Drawings', editie: KBC Galerij, Leuven, 1999
  • Catalogus, Herman Maes 1994', editie: Chosen with Care en Provinciaal Museum, Hasselt, 1994
  • 'Mijn schilderijen zijn een synthese', artikel in Het Belang van Limburg, januari 2008
  • 'Herman Maes', nieuwsuitzending 2 februari 2008, TV Limburg

Externe links

Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Herman_Maes&oldid=160814"