Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Helene Bechstein
Helene Bechstein (Düsseldorf, 21 mei 1876 - Berchtesgaden, 20 april 1951), geboren Helene Capito, was de vrouw van Edwin Bechstein, een zoon van de schatrijke piano- en vleugelfabrikant Carl Bechstein. Zij was een bewonderaar van Adolf Hitler en door haar kreeg Hitler in de jaren 20 toegang tot de 'hogere kringen'.
Affectie voor Hitler
Helene Bechstein leerde Hitler in 1921 kennen, en kreeg een grote bewondering voor hem en zijn ideeën. Hitler werd vaak uitgenodigd in hun huis in Berlijn, waar zij hem overspoelde met affectie. "Ik zou willen dat hij mijn zoon was", citeerde de Hitler-biograaf Konrad Heiden haar. Ze kocht modieuze schoenen en fatsoenlijke avondkleding voor hem. Ze leerde hem ook hoe hij zich moest gedragen bij de hogere sociale klasse. Zo kwam hij in contact met generaal Kurt von Schleicher en de familie van Kurt von Hammerstein. Haar grootste cadeau voor Hitler was een rode Mercedes Benz. Toen Hitler in 1923 (na de mislukte putsch van München) gevangen zat, bezocht zij hem in de cel. Daarbij deed ze zich voor als zijn adoptiemoeder. Helene gaf hem de bijnaam "Mein Wölfchen", wat zoveel betekent als "mijn wolfje".
Het pianobedrijf
In Wereldoorlog I ging het bedrijf failliet. Door het anti-Duitse gevoel in heel Europa kregen zij nergens anders meer werk. In 1917 verliet Edwin de firma, na een ruzie met zijn broer. In datzelfde jaar begon Bechstein opnieuw met het fabriceren van piano's. Nadat Edwin zich in 1923 weer had ingekocht in de firma groeide de verkoop sterk.
In 1930 begon de samenwerking tussen Bechstein en de firma Siemens, een fabrikant van elektrische materialen, die toen onder leiding stond van Walther Nernst, een voormalig Nobelprijswinnaar in de scheikunde. Samen ontwierpen zij de eerste elektrische piano's. In 1945 werd de fabriek in as gelegd door bombardementen van de geallieerden. Het duurde tot in de jaren '50 voordat de firma zich kon herstellen, maar dat maakte Helene Bechstein niet meer mee.
Geldschieters en vrienden
De Bechsteins gaven grote sommen geld aan de partij van Hitler. Om zijn carrière te voorzien van een goede start, introduceerden ze hem bij invloedrijke mensen. Bovendien financierden ze de uitgave van het nazi-partijkrantje Völkischer Beobachter. Het was ook Helene die Hitler meenam naar Berchtesgaden, naar de Obersalzberg, waar ze een villa bezaten. Het was daar dat Hitler later zijn Berghof bouwde. Haar grootste wens was dat Hitler haar dochter Lotte zou huwen. Lotte zelf zag dit niet zitten. Dit bevroor de idyllische relatie tussen Helene en Hitler. Helene was teleurgesteld en begon zijn sociale hervormingen en zijn daden te bekritiseren. Niettemin bleef ze een nazi. Ze overleed in 1951 in Berchtesgaden waar ze begraven ligt. Haar man, Edwin Bechstein, stierf op 15 september 1943, en kreeg in Berlijn een erebegrafenis waar Hitler en verschillende partijbonzen op aanwezig waren.
Verzoeningsproces
In 1958 kwam het in Berlijn tot een verzoeningsproces tegen Helene Bechstein alsook tegen haar erfgenamen. Het verzoeningsbedrag werd vastgelegd op 30.000 DM.
Literatuur
- In Europa - Geert Mak (2004 - ISBN 978 90 467 0305 2)
- Wie financierde Hitler? - James Pool (2009 - ISBN 978 06 717 6083 0)
- Anton Joachimsthaler: Hitlers Liste – Ein Dokument persönlicher Beziehungen. Heyne, 2004, ISBN 3-7766-2328-4.
- Ernst Klee: Das Kulturlexikon zum Dritten Reich. Wer war was vor und nach 1945?. S. Fischer, Frankfurt am Main 2007, ISBN 978-3-59617153-8
Externe link
Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)