Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Helen Ferdinand
Helen Ferdinand (Paramaribo, 21 november 1936) is een Surinaams-Nederlandse kunstenares.[1]
Opleiding / Werk
Helen Ferdinand werkte in Suriname bij het basisonderwijs en verhuisde in 1961 naar Nederland (Den Haag). Zij zette haar werk als leerkracht voort, waarnaast ze een studie Frans aanving aan de Nutsacademie te Rotterdam. Na enige tijd koos ze voor de beeldende kunst, beginnend met lessen in het maken van keramiek, waarbij de verschillende stappen naar een goed en uniek object voortdurend werden verbeterd. Aan de Vrije Academie te Rotterdam kreeg zij les in portret- en modelboetseren van Ferie van Dormolen (1981-1984) en in dezelfde periode volgde ze korte tijd steenhakken bij Bertus Pieete. Aansluitend daarop leerde zij bij beeldhouwer Leon Vermunt (gieterij Cire Perdu) het gietklaar maken, gieten en afwerken van het werk in brons.
In haar werk, dat grotendeels figuratief is, staan mens en dier centraal. De relatie tot hun omgeving of het juist ontbreken daarvan is een terugkerend thema. Haar voornaamste inspiratiebron is de kolibrie, waarvan zowel de suggestieve gewichtloosheid als dynamiek op sublieme wijze wordt uitgebeeld.[2] Andere inspiratiebronnen zijn de Nazcacultuur, de Edda en literatuur in zijn totaliteit. Dit resulteerde in een uitnodiging van de Internationale Vereniging van Pers en Boek voor een solo-expositie in het Poolse Poznań. In de Nationale Portrettengalerij van het Nederlands Letterkundig Museum is van haar hand Tsjechische schrijfster Jana Beranova vertegenwoordigd.
Onderscheidingen
Tijdens de tentoonstelling Les Arts en Europe te Brussel werd het ingezonden werk door de Conseil Européen de l’Art et Esthétique met de Europaprijs zilver (1984) en vermeil, goud (1988) onderscheiden.
Opdrachten (selectie)
- Jan Campert-monument (Spijkenisse, 2002)
- Immigratiemonument (Den Haag, 2004)[3][4]
- ECK prijs (Etnisch Culturele Kunstprijs, 1984)
- Hein Roethofprijs, jaarlijks gerelateerd aan het winnende project(vanaf 1989))[5]
- ECPA (European Crime Prevention Award, 2004)
- Jan Campert-penning (vanaf 2009)
- Portret Mr. Jagernath Lachmon (toenmalig voorzitter Surinaams Parlement, 1989)
Publicaties (selectie)
- Schipholland Magazine (1987)
- Le cahier des Arts, Marie Josèphe Ronsard, Brussel (februari 1988)
- Expres Poznanski, Ryszard Danecki, Poznan, Polen (juni 1988)
- Weekkrant Suriname, drs. J. Terkers (1988)
- Sec, tijdschrift voor Criminaliteitspreventie (1999)
- Catalogus Frauenmuseum Bonn, Duitsland (1992)
- Haagse Courant: Joke Korving (1992), Perdiep Kumar (2004), Roos van Put (2004)
- http://www.docstoc.com/docs/155086186/collectie-beelden-aan-zee---Sculptuur-Instituut
Externe links
- º www.docstoc.com geconsulteerd op 18 november 2013
- º Bohnenkämpe, H (1992) Karibik-Frauen-Wochen 1992 : Sozioökonomische Hintergründe Frauenpolitik. Keulen: Frauen der Welt / Büro für Interkulturelle Bildung und Begegnung e.a.
- º Legêne, S (2010) Spiegelreflex. Culturele sporen van de koloniale ervaring. Amsterdam: Bert Bakker
- º Zie ook het artikel over het monument op de website van PVDA Den Haag
- º De prijs wordt vermeld in het artikel over Hein Roethof