Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Giuseppe Siri
| Giuseppe Siri | ||
| Giuseppe Siri (1958) | ||
| Giuseppe Siri (1958) | ||
| Kardinaal van de Katholieke Kerk | ||
| Bestand:Coat of arms of Giuseppe Siri.svg | ||
| Rang | kardinaal-priester | |
| Titelkerk | Santa Maria della Vittoria | |
| Creatie | ||
| Gecreëerd door | Paus Pius XII | |
| Consistorie | 12 januari 1953 | |
| Kerkelijke carrière | ||
| 1946-1987 | Aartsbisschop van Genua | |
Giuseppe Siri (Genua, 20 mei 1906 – Genua, 2 mei 1989) was een Italiaanse kardinaal van de Katholieke Kerk.
Als invloedrijk theoloog en kerkpoliticus was hij decennialang de woordvoerder van de conservatieve vleugel van de Kerk.[1]
Leven
Giuseppe Siri werd geboren in Genua op 20 mei 1906 als zoon van Nicolò en Giulia Siri. Na zijn opleiding in Genua studeerde hij katholieke theologie aan de Pauselijke Gregoriaanse Universiteit in Rome. Op 22 september 1928 ontving hij via Carlo Kardinaal Minoretti het sacrament van de priesterwijding en zette hij zijn studie in Rome voort tot 1929.
Op 14 maart 1944 benoemde paus Pius XII hem tot Titulair Bisschop van Livia en hulpbisschop in het Aartsbisdom Genua. Hij was van 1946 tot 1987 aartsbisschop van Genua en werd in 1953 door paus Pius XII kardinaal gecreëerd. Zijn titelkerk werd de Santa Maria della Vittoria. Hij was op vier conclaven (1958, 1963, 1978 en 1978) een belangrijke kandidaat (papabile) voor de pauskeuze.
Kardinaal Siri stond steeds bekend als een anti-modernist en hij verklaarde tegenover de media meermaals dat het eeuwen zou duren om te herstellen wat het Tweede Vaticaans Concilie en de pausen Johannes XXIII en Paulus VI hadden aangericht.
Verkozen door het conclaaf?
Er zijn historici die beweren dat de keuze van Angelo Roncalli tot paus Johannes XXIII in 1958 ongeldig was omdat men kardinaal Giuseppe Siri, van wie bekend was dat hij de beschermeling was van Pius XII, onder druk zou hebben gezet om afstand te doen van de pauselijke troon, waartoe hij met een meerderheid verkozen zou zijn. Door tussenkomst in het conclaaf van een organisatie van buiten het conclaaf zouden de Franse kardinalen besloten hebben Siri tot troonsafstand te dwingen. Volgens deze visie zou Siri zou reeds klaar hebben gestaan om door het volk op het Sint-Pietersplein toegejuicht te worden. De jure zou hij nooit geldig, want onder dwang, afstand gedaan hebben van het pontificaat. Tot zijn dood in 1989 zou hij dit geheim bij zich gedragen hebben. Tegen een zekere pater Khoat schijnt Siri echter rond 1987 inderdaad toegegeven te hebben de jure (wettelijke) paus te zijn. Tijdens het conclaaf van 1963 en de beide conclaven van 1978 zou Siri wederom gekozen zijn en opnieuw onder diplomatieke druk teruggetreden zijn.
Gezien het feit dat Siri de nieuwe pausen na 1958 wel opzocht en gewoon bleef fungeren in zijn functie als aartsbisschop van Genua, lijkt deze these eerder onwaarschijnlijk.
De Siri-these is relatief nieuw en werd vanaf het midden van de jaren ’90 binnen sedisvacantistische middens steeds bekender. In de VS werd de these een hot topic toen een niet-katholieke, gepensioneerde FBI-agent in 2003 een boek uitgaf waarin hij eveneens beweert dat Giuseppe kardinaal Siri gekozen werd en de naam Gregorius XVII aannam.
Weblink
(en) Giuseppe Siri op catholic-hierarchy.org
- º (de) Der Papst will geduldige Bischöfe. Wiener Zeitung, 10 maart 2014