Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gevangenis Gent
De Gevangenis van Gent, beter bekend als de Nieuwewandeling, werd al in 1862 in gebruik genomen. In de gesloten instelling is er naast een mannenafdeling ook plaats voor vrouwelijke gedetineerden. In de psychiatrische afdeling verblijven er ook geïnterneerden. De stervormige architectuur van het gebouw is zeer kenmerkend voor een Ducpétiaux-gevangenis. Tegenwoordig is dit de enige gevangenis die is overgebleven in Gent. In 2012 vierde de Nieuwewandeling haar 150ste verjaardag waardoor ze een van de oudste penitentiaire inrichtingen is van België.
Geschiedenis
In de beginjaren deed de instelling dienst als hulpgevangenis van het tuchthuis van Vilain XIIII, ook Rasphuis genoemd, aan de Coupure.
Tijdens de eerste wereldoorlog werd een groot deel van de Nieuwewandeling gebruikt door de Duitsers. De gevangenen bestonden vooral uit mannen en vrouwen die door de Duitse militaire overheid opgesloten waren. Zij waren veroordeeld voor smokkel, illegale handel, voor het overschrijden van de grenzen zonder een reispas of voor het beledigen van de bezetter. Als zij een boete niet konden betalen, kregen ze een gevangenisstraf. Personen die tot langere straffen veroordeeld waren, werden gedeporteerd naar Duitsland.
Het was pas in 1935 dat de Nieuwewandeling de centrale gevangenis van Gent werd.
Regime
Lange tijd heerste er een cellulair regime. Hierdoor moesten de gevangenen hun tijd permanent doorbrengen in individuele cellen. Het was onmogelijk om in contact te komen met medegevangenen. Alle activiteiten uit het dagelijkse leven werden in de eigen cel uitgevoerd. Eenmaal per dag mochten de gevangenen een korte wandeling maken op de binnenkoer. Communicatie was opnieuw verboden waardoor de gevangenen gemaskerd werden met de zogenaamde gevangenenkap of cagoule.
Vanaf de jaren 20 was er een geleidelijke verandering in het cellulaire regime. De focus op de moraliserende aanpak werd verlegd naar een wetenschappelijk verantwoorde observatie, diagnose en classificatie van de gedetineerde. Er was meer oog voor een persoonlijke behandeling van de gevangene en de organisatie begon zich te richten op het re-integreren van de gedetineerde in de samenleving.
Tegenwoordig leven de gevangenen volgens een gemeenschapsregime. Hierin ligt het accent op het menselijke, de interactie en de communicatiemogelijkheden.
Gevangenisarbeid
Tijdens het cellulair regime werd er in de individuele cellen arbeid uitgevoerd. Hierdoor was er van enige opleiding geen sprake. Na vrijlating hadden de meeste gedetineerden dus geen verhoogde kans op werk. Het ging meestal om taken die weinig scholing vroegen.
Een greep uit de arbeidsactiviteiten: inpakken, draden opwinden, servetten maken, wol plukken en stoffen kleuren en reinigen. Het loon werd verdeeld in 'masgeld' en zakgeld. Het masgeld werd uitbetaald aan de gevangene op het moment dat hij werd vrijgelaten. Het zakgeld kon hij onmiddellijk besteden in de gevangenis zelf om bv. versnaperingen aan te kopen.
Tegenwoordig heeft de gedetineerde de vrije keuze om al dan niet te werken. Als zij dat willen kunnen zij arbeid verrichten in de industriële werkhuizen van de gevangenis. Zij kunnen ook werken binnen de huishoudelijke diensten of bij de onderhoudsploeg als metser, loodgieter, schilder, elektricien, etc. In 2011 bedroeg het gemiddeld uurloon voor het huishoudelijke werk € 0,75. Daarnaast kan de gedetineerde ook een volwaardig diploma bekomen door het volgen van opleidingen. Naast verschillende taallessen is er ook een open leercentrum, waar gedetineerden zelfstudie kunnen doen onder begeleiding.
Infrastructuur
Zoals dat hoort voor een Ducpétiaux-gevangenis is het gebouw stervormig. Centraal vinden we het controlecentrum waarop vier celvleugels aansluiten. Daarnaast is er ook nog een administratieve gang. Een tralies scheidde de celvleugels van het centrum, maar deze werd verwijderd na een grondige renovatie in 1970.
In 2015 leefden er om en bij de 350 personen in de gevangenis en er werden een 250-tal medewerkers tewerkgesteld.
Het monumentale gebouw behoort tot het cultureel erfgoed van Gent.
Bronnen, noten en/of referenties
|