Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Geologie van Suriname

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

De geologie van Suriname wordt voor negentig procent gevormd door het Guianaschild. De kustvlakten nemen de overige tien procent voor hun rekening. De vruchtbare kustvlakte bestaat uit mariene klei afzettingen, verweringsproducten uit het Andes gebergte die via de Amazone rivier en de Guyana stroom de kust van Suriname bereiken.[1] De kustlijn wordt beweeglijk genoemd, omdat de noordwaarts stromende Amazonerivier land aanslibt en onder invloed van stormen en tegenstromingen wordt er land weggespoeld.[2]

Geschiedenis

Het eerste bekende geologisch onderzoek in Suriname dateert uit 1720. Tot in de 20ste eeuw had het geologisch onderzoek in Suriname een min of meer lokaal en incidenteel karakter. In 1931 bundelde R. IJzerman alle geologisch onderzoek in de periode 1853 - 1930 in zijn proefschrift. Dit proefschrift geeft een vrij volledig beeld van de geologie van het land, met een geologische overzichtskaart.[3]

Geologische verdeling

Geologisch kan Suriname in twee hoofddelen verdeeld worden:[4]

Het Guianaschild De kustvlakte
90% van het land 10% van het land.
het hogere gedeelte van het land (70 m -128 m) het lagere gedeelte van het land (o m-70 m.)
stollings- en metamorfe gesteenten sedimentgesteenten.
ouder dan 600 miljoen jaar jonger dan 60 miljoen jaar
onoverzichtelijke bouw overzichtelijke bouw.

Kustvlakte

De kennis van de geologie van de Surinaamse kustvlakte is in de twintigste eeuw steeds meer toegenomen. In 1931 gaf IJzerman een beschrijving van het algemene karakter van de sedimenten die in het voorland voorkomen. Hij onderscheidde twee lagen groepen: de fluvio-mariene afzettingen en de oudere continentale alluvium. De geoloog Jan Zonneveld, rond 1950 werkzaam bij het Centraal Bureau Luchtkartering in Paramaribo was van mening dat, door de bestudering van waterpassingsprofielen, veldonderzoek en de interpretatie van luchtfoto's, aan de oppervlakte niet twee, doch drie elementen onderscheiden moeten worden, namelijk van noord naar zuid:

  1. een jonge, net boven zee niveau liggende kustvlakte,
  2. een "oude kustvlakte", liggend op een iets hoger niveau,
  3. een licht golvende vlakte, in het zuiden begrensd door het heuvelland en gewoonlijk de "savanna-gordel" genoemd.[5]

Bergland

Het bergland van Suriname vormt een 'centrale kern' van waaruit in verschillende richtingen uitlopers uitstralen. In het noordelijk deel van het land zijn onder andere de Brownsberg, het Hok A Hingebergte, het Nassaugebergte en het Lelygebergte opvallende elementen. Buiten de eigenlijke gebergtegebieden, de laaglanden, liggen diverse geïsoleerde bergen. Enkele daarvan zijn: de Teboe (Tebu), de Roosevelt piek en de Voltzberg. Enkele van deze bergen vertonen platte vormen, bijvoorbeeld de Tafelberg in het Natuurreservaat Tafelberg. De Tafelberg bestaat uit een plaat Roraima-zandsteen. De Brownsberg, het Bakhuis-,Hok A Hin-, Nassau- en Lelygebergte zijn gekenmerkt door plateaus die bestaan uit lateriet -en lokaal bauxiet korsten.[6]

Laagland in het binnenland

De lage terreinen tussen de gebergten vertonen over grote uitgestrektheden een "multiconvex" reliëf, dit bestaat uit talloze lage bollende heuveltjes. De heuveltjes hebben een opvallende overeenkomst in tophoogte. De verschillende topniveaus zijn trapsgewijs ten opzichte van elkaar gerangschikt en kunnen langs de rivier in stoom opwaartse richting gevolgd worden. Men kan aannemen dat zij overblijfselen zijn van vroegere vervlakkingen.[7]

Geologisch Mijnbouwkundige Dienst

In Suriname is het onderzoek naar het ontstaan van de bodem voornamelijk in handen van de Geologisch Mijnbouwkundige Dienst. Deze dienst is verantwoordelijk voor het stimuleren van de mijnbouw in zijn algemeenheid.[8] Het geologisch onderzoek is moeilijk omdat een groot deel van het land moeilijk te bereiken is en met dichte bossen bedekt is.

Zoek op Wikidata

rel=nofollow

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º Mol, Arthur, e.a(red)(2004),Suriname schoon genoeg?. Hulpbronnen gebruik en milieubescherming in een klein Amazoneland, blz.1. Uitgeverij. Jan van Arkel.
  2. º Albert Helman (1982), Avonturen aan de wilde kust. De geschiedenis van Suriname met zijn buurlanden, blz. 13. Uitgeverij: Vaco.
  3. º Encyclopedie van Suriname(MCMLXXVII),een uitgave van Argus Elsevier, Hoofdredactie: Prof.Dr.C.F.A. Bruijning en Prof.Dr.J.Voorhoeve,samensteller:Drs.W. Gordijn,blz.227.
  4. º Sk/91, Onderwijsbibliotheek.
  5. º J.L.S. Zonneveld (Geologische Dienst, Haarlem) over de geologische en paleogeografische ontwikkeling van de Surinaamse kustvlakte http://www.repository.naturalis.nl/document/549467
  6. º Encyclopedie van Suriname(MCMLXXVII),een uitgave van Argus Elsevier, Hoofdredactie: Prof.Dr.C.F.A. Bruijning en Prof.Dr.J.Voorhoeve,samensteller:Drs.W. Gordijn.blz.230.
  7. º id.blz 231.
  8. º http://www.gov.sr/sr/ministerie-van-nh/over-nh.aspx
rel=nofollow
rel=nofollow
 
rel=nofollow