Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Geluidskaart

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Een geluidskaart oftewel soundcard is een uitbreidingskaart waarmee een computer hoogwaardig geluid kan produceren en opnemen. Hiertoe beschikt de kaart over een aantal componenten:

  • Digitaal-analoog-omzetter (DA-converter): zet digitaal signaal om in geluid.
  • Analoog-digitaal-omzetter (AD-converter): zet geluid om in digitaal signaal. Dit wordt ook wel sampling genoemd.
  • Synthesizer: maakt weergave van MIDI-informatie mogelijk.
  • Microfoonvoorversterker.
  • Mixer: voor het regelen van de volumes van de verschillende bronnen (microfoon, MIDI, lijningang, WAV-geluid).

Veel voorkomende aansluitingen op een geluidskaart zijn: line-in, line-out, speaker-out en microphone-in. Ook vinden we vaak een 15-polige joystickaansluiting die, met een MIDI-adapterkabel MIDI-in en MIDI-out kan leveren. Voor speaker-out en microphone-in wordt een eveneens op de geluidskaart aanwezige versterker gebruikt. Line-in en line-out zijn onversterkt, waardoor een externe (en kwalitatief betere) versterker nodig is. Hedendaagse geluidskaarten beschikken daarnaast vaak over componenten om effecten (bijvoorbeeld echo) toe te passen op het geluid. Met behulp van geavanceerde computersoftware kan een geluidskaart ook worden gebruikt voor spraakherkenning. Elke aansluiting, over het algemeen worden 3,5 mm jacks gebruikt, op een geluidskaart heeft een andere kleur:

Kleur Functies stopcontact
  Roze ingang voor de microfoon. 3,5 mm jack
  Licht blauw lijningang. 3,5 mm jack
  Groen uitgang voor de speakers. Line-Out of Front-Out. 3,5 mm jack
  Bruin/Zwart (voor 5.1 surround-systeem) Rear-Out uitgang voor speakers die achter je staan. 3,5 mm jack
  Oranje (voor 5.1 surround-systeem) uitgang voor center-speakers en subwoofer. 3,5 mm jack
  Grijs (voor 7.1 surround-systeem) uitgang voor zij-luidsprekers. 3,5 mm jack
  Goud Game port / MIDI 15 pin D

De stekkers van de aan te sluiten apparatuur hebben vaak dezelfde kleuren als deze aansluitingen.

Sinds begin jaren negentig worden de componenten van de geluidskaart regelmatig in het moederbord geïntegreerd. Tegenwoordig is een geïntregeerde geluidskaart (onboard sound) op een moederbord volledig standaard geworden.

Enkele bekende namen van geluidskaartproducenten zijn: Creative (Sound Blaster), AdLib en Terratec.

Geluidskwaliteit

De eerste geluidskaarten hadden mono-geluid van 8-bit bij 22050 Hz of minder. Daarna kwamen stereo-geluidskaarten van 16-bit bij 44100 Hz. Deze 44100 Hz is dezelfde samplerate als van een cd-speler. De samplerate van de meeste geluidskaarten is daarna verhoogd tot 48000 Hz, dat is dezelfde samplerate als van een DAT-recorder. De meeste mp3-bestanden gebruiken nog steeds een samplerate van 44100. Wanneer dat op een geluidskaart wordt afgespeeld die een interne (vaste) samplerate van 48000 Hz heeft, dan ontstaat er vervorming. Vervolgens kwam er surroundsound met meerdere luidsprekers. Het aantal kanalen werd steeds meer uitgebreid. Tegenwoordig (2007) zijn geluidskaarten van 8 kanalen van 24-bit bij 96kHz (het dubbele van 48000 Hz) gangbaar.