Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Geert Bijl de Vroe
Gerard (Geert) Ch. Bijl de Vroe (Batavia, 25 november 1914-1988) was een Nederlandse beroepsmilitair.
Oorlogsjaren
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was 2de luitenant der infanterie (KL) Bijl de Vroe als krijgsgevangene in Kamp Stanislau. Hij had daar als hobby houtbewerken en kreeg daarvoor overdag gereedschap. Daarvan gaf hij 's avonds niet altijd alles terug, soms had hij een ijzerzaag 'gebroken', die hij dan in de voering van zijn laars mee naar buiten kon smokkelen. Hij deelde kamer 176 met Hans Bentinck, Henricus F H (van) Boekhout, B D F Breunese, Frederik B de Bruyn, François Forquin de Grave, Henri C Gautier, Theodore V G Goulmy, Willem H C van der Grinten, Sijtze H Hoogterp, Johannes L Jannes, Willem Kasten, Leen Kranenburg, Hendrik W C Ligtvoet, Antonius B Muiderman, Constantinus J M Nass, Paul Carel Snorn, Johan W Thijssen, Hendrikus J F Veuger en Leendert Volker. In het kamp raakte hij vooral bevriend met Hans Bentinck uit Djokjakarta, Herman Heffener uit Vlissingen, Leen Kranenburg uit Klaaswaal en Frans J.G. Brackel uit Den Haag.
Ontsnapping
In januari 1944 kwamen de Russen te dicht bij het kamp en op 10, 11 en 12 januari werden de krijgsgevangen officieren overgebracht naar Kamp Neubrandenburg in Mecklenburg. De 2000 gevangenen werden in drie groepen verdeeld, Bijl de Vroe en zijn drie vrienden vertrokken op 11 januari 1944. Met het zaagje slaagde Bijl de Vroe erin een gat in de wagon te zagen, waarna ze uit de trein konden springen. Aan het einde van de reis werden 150 gevangenen vermist. Edward van Hootegem vertrok op 12 januari en slaagde er met vier anderen in uit zijn veewagen te ontsnappen.
Verzet
De meeste ontsnapten liepen naar Hongarije. In Boedapest was een grote Nedelandse kolonie en er werd door 2e luitenant van de Genie KNIL Wil Pückel, die al op 29 november 1943 uit Stanislau was ontsnapt, en Gerrit van der Waals, die al in augustus was ontsnapt, een verzetsgroep opgericht. Toen Hongarije in maart 1944 door Hitler bezet werd, doken de Nederlanders onder. Bijl de Vroe vond in een buitenwijk van Boedapest onderdak bij de familie Kloosterhuis, Van Hootegem bij een Hongaars geoloog, Tibor Szalai, die later directeur werd van het Hungaars Geologisch Instituut. Van Hootegem zat ook in het verzet en had zich al die tijd bezig gehouden met het verzamelen van industriële gegevens en het zoeken van onderduikadressen. Toen hij ziek werd, nam van der Waals zijn werkzaamheden over. Van Hootegem kwam toen ook bij de familie Kloosterhuis wonen.
Tegen het einde van de oorlog werden Bijl de Vroe en Van Hootegem gearresteerd. Tot de val van Boedapest werden ze met andere gevangenen opgesloten in een keuken. Via het doorgangskamp Tura in Hongarije kwamen ze twee weken later in Moscou aan. Daarna reisden ze naar Odessa, waar ze op 15 april 1945 inscheepten op de SS Nieuw Holland. Op 4 mei bereikten ze Glasgow.
Na de oorlog
In 1965 was luitenant-kolonel Bijl de Vroe als commandant van het Pantser Infanterie Rij- en Opleidingscentrum (Piroc) op het Prinses Irenekamp naast vliegveld Veldhoven bij Eindhoven aanwezig bij de introductie van de DAF YP 408 pantservoertuigen [1] [2]. In tegenstelling tot de voorgaande voertuigen had de YP 408 geen rupsbanden maar geruisloze banden. De chauffeurs kregen een 8-weekse opleiding om daarmee te leren omgaan.
Bijl de Vroe werd opgevolgd door de luitenant-kolonel J.H. Drent (1917), ook een voormalige Stanislau-gevangene.
Bronnen, noten en/of referenties
|