Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gebruiker:O/ Willem van Tongeren
Willem van Tongeren werd Geboren in de gemeente Epe, aan de Holleweg hoek Dellenweg, op 20 januari 1864. Later woonde het gezin van Tongeren buurtschap Het Loar gelegen tussen Vaassen en Emst achter kasteel De Cannenburch. Willem werd als vijfde kind geboren in een arm gezin met zeven kinderen. Zijn ouders waren dagloners.
In zijn jonge jaren trok hij met zijn broer Hendrik, die later boerenknecht is geworden, door Epe met een kruiwagen met wit zand om dit te verkopen. Wit zand werd gebruikt in plaggenhutten. Het werd als vloerbedekking op de vloer gestrooid. In het zand werden figuren gemaakt als versiering.
In zijn latere jaren werd Willem marskramer en trok hij lopend met zijn ladenkistje over de Veluwe, van Heerde tot Beekbergen, om zijn koopwaar aan de man te brengen. Zijn koopwaar, ook wel 'negotie' genoemd, bestond vooral uit doosjes luzepotten, striekzwavels, zwaluwen (lucifers), zeep, garen en band.
In die tijd woonde Willem bij een neef aan de Wieselseweg in Wenum-wiesel of hij verbleef in het logement van Eikendal aan de 2e Wormenseweg, hoek Nachtegaalweg in Apeldoorn.
Rond het begin van de Tweede Wereldoorlog werd Willem langs de kant van de weg gevonden met een gebroken been. Hij werd overgebracht naar het Julianaziekenhuis in Apeldoorn waar hij verpleegd werd. Daarna werd hij overgebracht naar stichting Het Hogeland in Beekbergen. Uiteindelijk overleed hij bij de instelling Het Hietveld in Beekbergen op 7 november 1942.
Willem van Tongeren was de laatste marskramer van de Veluwe. Onder ouderen staat hij op de Veluwe nog altijd bekend als 'de kissieskeerl'.