Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gebruiker:O/ Margot Farranto Badran
| Margot Badran | ||
Margot Farranto Badran, (4.12.1936) is een Amerikaanse historica, gespecialiseerd in het Midden-Oosten en islamitische samenleving, specialiste in genderstudies. Zij is verbonden aan het Woodrow Wilson Internationale Center voor wetenschappers en Senior Fellow aan het Center for Muslim-Christian Understanding in Georgetown .Zij deed vanaf de jaren zestig van de twintigste eeuw onderzoek naar de Egyptische feministe Huda Sha'arawi[1] en naar de feministische beweging in Egypte, die zich vormde in het begin van de twintigste eeuw. Hierdoor raakte Badran geïnteresseerd in het feminisme in andere Arabische landen en in de pan-Arabische feministische beweging.[2]
In 1977 promoveerde Badran aan de universiteit van Oxford voor de graad van doctor in de filosofie op het onderwerp 'Huda Shaárawi and the liberation of the Egyptian Woman[3]
https://www.wilsoncenter.org/contact-us
Levensloop
Margot Badran reisde in 1967, twintig jaar na het overlijden van Huda Sha'arawi, initiatiefneemster van de Egyptische nationale feministische beweging, van de Verenigde Staten naar Egypte om onderzoek te doen naar Huda en de vrouwenbeweging. Zij ontmoette tijdens een bazaar in Cairo, georganiseerd door de Huda Sha'arawi vereniging (voorheen de Egyptische Feministische Unie) Hawa Idris, nicht van Huda, alsmede andere vrouwen die voor 1947 met haar hadden samengewerkt. Hawa Idris nodigde Margot Badran uit bij haar thuis. Zij vertelde over de spannende en enerverende decennia van de feministische beweging, die haar nicht had geleid. Daarna haalde nicht Hawa Idris Huda's memoires tevoorschijn, die ze tijdens haar leven aan haar secretaresse had gedicteerd en aan haar nicht in bewaring had gegeven om deze ooit te laten publiceren.
Vertaling memoires
Precies twintig jaar na Huda's overlijden arriveerde Margot Badran in Egypte om in het kader van haar Middenoostenstudie onderzoek te doen naar de feministische beweging en haar leidster. Zij bracht onder andere een bezoek aan een bazaar die als doel had geld in te zamelen voor de slachtoffers van de Juni-oorlog 1967. Daar ontmoette ze ook Saiza Nabarawi[4], de vrouw die samen met Huda als eerste, onder het oog van een grote groep vrouwen, die hen op het station verwelkomde, de sluier had afgelegd toen zij terugkeerden van een reis naar Europa.
Van Huda's nicht Hawa Idris, die haar later Huda's memoires liet lezen en een tijd later ook positief reageerde op Badran's vraag om de memoires van haar tante te mogen vertalen uit het Arabisch in het Engels, leerde ze door de jaren heen veel over de Egyptische vrouw en haar positie. Badran begon met het vertalen van 'Moedjakirratie' (Mijn memoires), zoals Huda Sha'arawi op de kaft van haar cahier had geschreven, terwijl ze Arabisch studeerde aan de al-Azhar universiteit in Cairo. Zij besprak de subtiele betekenissen van woorden en passages met haar docent sjeik Yahia Hasjim. Tegelijkertijd droeg haar historisch onderzoek bij tot een beter begrip van de bredere context en finesses die in Huda's memoires ter sprake kwamen. Zij voerde in het bijzonder lange gesprekken met nicht Hawa Idris over de gewoonten in Egypte en de specifieke problemen waarmee de vrouwen van de diverse maatschappelijke lagen werden geconfronteerd om hun strijd voor de gelijkberechtiging van vrouwen in hun land te verwerven.[5]
De relaties die Badran tijdens haar studie aanging, en het steeds meer verwant raken met de Egyptische vrouwenbewegingen, hielpen haar om de achtergronden en de werkelijke inhoud van Huda's memoires te doorgronden. In het notenwerk, dat Badran toevoegt in haar uitvoerige inleiding van Haremjaren, geeft zij blijk van haar grote inzicht in de Egyptische maatschappij waarin Huda opgroeide en vanaf het begin van de twintiger jaren haar leidinggevende taken aanvaardde en uitvoerde.[6] Het waardevolle van Badrans' vertaling is dat ze naast de gebeurtenissen in Huda's eigen leven, tevens aandacht schenkt aan het materiaal dat ze in haar cahier had verzameld over het feit dat haar vader beschuldigd werd van medeplichtigheid aan de intocht in van de Engelsen in Egypte 1882. Badran concludeerde hier uit dat het voor Huda niet alleen belangrijk was om deze gebeurtenissen vast te leggen om haar vader recht te doen, maar ook dat geïnteresseerde historici haar aantekeningen als bron zouden kunnen gebruiken voor de bredere Egyptische geschiedenis.[7] Badran wijst er in die zin ook herhaaldelijk op hoe belangrijk Huda's memoires zijn om de positie van de Egyptische vrouwen en de jaren van veranderingen te begrijpen. Enerzijds geven ze inzicht in het haremleven in Egypte, tijdens de laatste decennia van de haremperiode in dit land.
Haremervaringen en bewustwording
Tegelijkertijd onthullen Huda's memoires hoe het feminisme van de upper-class-vrouwen in Egypte, zijn oorsprong vond in de combinatie van hun haremervaringen en hun bewustwording rond de eeuwwisseling. Niet de deelname van vrouwen aan de nationale beweging leidde volgens Badran tot het feminisme, zoals werd aangenomen, maar het keerpunt was waarop de vrouwen vanuit een veranderend bewustzijn en groeiende onderlinge samenwerking overgingen tot openbaar activisme. Badran concludeert: 'Zij' - Huda - 'kwam uit een klasse die kon en ook graag wilde profiteren van de voordelen van de modernisering, en vandaar ook vernieuwing voorstond, maar die aan de andere kant erop uit was zijn privileges en aparte positie in stand te houden. Het onder controle houden van vrouwen werd hiervoor als cruciaal beschouwd. De handhaving van zichtbaar aanzien steunde op de afzondering van vrouwen, en aanzien had belangrijke politieke implicaties. De afzondering hield niet slechts vrouwen van mannen gescheiden, maar hield ook vrouwen van verschillende klassen op afstand van elkaar. Het vroege Egyptische feminisme bestreed niet alleen het patriarchaat, maar was ook een ideologie, die boven de klassen stond en extra bedreigend was voor de oude orde omdat ze gebaseerd was op de islam. Voor vrouwen als Huda was de sleur van het haremleven ondraaglijk geworden.'[8] Ook tijdens het schrijven van deze tekst - 2019 -, toont Badran zich zeer geïnteresseerd en betrokken bij de positie van niet alleen Egyptische, maar in die van Arabische vrouwen in het algemeen.[9]
Promotie
Onderzoek
Badran en haar Engelse collega Miriam Cooke besloten in 1984 een bloemlezing van Arabische feministische geschriften samen te stellen. Daarin kwam niet alleen het werk van ook in de Westerse wereld bekende Arabische schrijfsters als Nawal el Saadawi en Fatima Mernissi aan de orde, maar er zou tegelijkertijd werk van vele minder bekende Arabische schrijfsters aan een westers publiek worden aangeboden. In de introductie van de bloemlezing benadrukken de schrijfsters de inhoud van het werk door te stellen dat 'Ongesluierde stemmen' een gebied van feministische expressie ontsluit over een periode van meer dan 125 jaar. De bundel brengt daarmee een discussie aan het licht, waarvan het bestaan tot het moment van verschijnen, onbekend was.[10]
https://en.wikipedia.org/w/index.php?search=Margot+Badran&title=Special%3ASearch&go=Go&ns0=1
Literatuur
https://nl.wikipedia.org/w/index.php?sort=relevance&search=Margot+Badran&title=Speciaal%3AZoeken&profile=advanced&fulltext=1&advancedSearch-current=%7B%7D&ns0=1 geraadpleegd 27 oktober 2019
Bronnen, noten en/of referenties
|
