Gebruiker:O/Internet der dingen

Het internet der dingen refereert aan de situatie dat door mensen bediende computers (desktops, tablets, smartphones) binnenkort in de minderheid zijn op het internet. De meerderheid van de internetgebruikers zal bestaan uit semi-intelligente apparaten, zogenaamde embedded systems.

Verouderde betekenis van de term

Kevin Ashton introduceerde de term Internet der Dingen in 1999, maar discussie hierover dateert op zijn minst van 1991. Het concept werd voor het eerst populair door het Auto ID-centrum aan het MIT en daaraan gerelateerde publicaties. Destijds werd echter vooral gedacht aan toepassingen met Rfid. Door alle objecten, inclusief mensen, van identifiers te voorzien zou de echte wereld geïnventariseerd en gemanaged kunnen worden door computers. Denk hierbij bijvoorbeeld ook aan het volgen van het transport van pakketjes.

Moderne visie op Internet der dingen

In een modernere visie spelen 'slimme' objecten een sleutelrol in het Internet der Dingen. Dit omdat ingebedde informatie- en communicatie-technologie het potentieel heeft om de bruikbaarheid van objecten revolutionair te doen toenemen. Met gebruik van sensors kunnen deze hun omgeving in zich opnemen, en via ingebedde netwerktechnologie kunnen ze met elkaar communiceren, internetdiensten gebruiken en met mensen interacteren (Mattern Friedemann). In de huidige betekenis refereert de term Internet der Dingen dus aan 'dingen' die zelf computers zijn, en via internet zaken monitoren en regelen.

Basistechnologie van het Internet der Dingen

Het internet der dingen wordt mogelijk gemaakt door een aantal basistechnologieën. Dat betekent dat de meeste toepassingen op een groot aantal van de onderstaande technologieën gebaseerd zullen zijn.

Communicatie en samenwerking

Apparaten (objecten) kunnen communiceren met het internet, of zelfs met elkaar. Ze kunnen gebruikmaken van internet-data en -services, en dan hun eigenschappen veranderen (bijvoorbeeld van stilstaand naar rijdend). Hierbij zijn ontwikkelingen in draadloze communicatie zoals UMTS en Wifi cruciaal.

Adresseerbaarheid

In het Internet der Dingen moeten de objecten gevonden kunnen worden, dat wil zeggen: gelokaliseerd en herkend via opzoek-services. Denk hierbij aan hoe mobiele telefoons gevonden en gelokaliseerd worden.

Identificatie

De apparaten (objecten) moeten uniek identificeerbaar zijn. Voor passieve objecten (d.i. objecten zonder energiebron) kan identificatie via RFID of barcodes plaatsvinden. Hierbij kan een RFID-lezer of mobiele telefoon als medium fungeren. Hierdoor kan een object (bv. een tandwiel met barcode) gelinked worden aan informatie die elders daarover opgeslagen is (niet zozeer over wat voor tandwiel het is, maar over welk tandwiel het is; bijvoorbeeld dat het tandwiel in jaar x aan fabriek y verkocht is en onderdeel is van machinenummer 123456).

Sensors

Met een sensor verzamelen apparaten data over hun omgeving. Ze leggen deze vast of sturen ze door of reageren er direct op. Sensors zetten een analoog signaal (bijvoorbeeld temperatuur of lichtintensiteit) om in een digitaal signaal (enen en nullen), zie analoog-digitaalomzetter.

Actuatoren

Via een actuator beïnvloeden de apparaten de fysieke wereld. Een actuator zet een binair signaal om in een fysiek signaal, bijvoorbeeld een beweging.

Ingebedde informatie verwerking

Slimme apparaten hebben een microcontroller en opslagcapaciteit voor informatie, zie embedded systems.

Lokalisatie

Apparaten zijn zich 'bewust' van hun fysieke locatie. Dit gebeurt door deze zelf vast te stellen, dan wel doordat deze bepaling voor hun gedaan wordt. GPS en mobiele-communicatietechnologie maken dit mogelijk.

Gebruikers interface

Slimme objecten moeten met mensen kunnen communiceren, dit gebeurt direct dan wel indirect (via smartphone). Hierbij zijn vooral technologieën als spraakherkenning, beeldherkenning en geluidsherkenning van belang.

Anno 2014 internet verbonden apparaten

Er zijn anno 2014 al heel veel embedded systemen permanent, of tijdelijk met het internet verbonden. Denk aan moderne fototoestellen, kopieerapparaten, wasmachines, robots, auto's. Van de overgrote meerderheid hiervan kan echter niet gezegd worden dat ze hun omgeving in zich opnemen, of met wie dan ook een communicatie starten. De apparaten zijn misschien wel in de meerderheid op het net, maar er is nog geen sprake van een Internet der Dingen.

Toepassingen

Het Dyconet project heeft betrekking op intelligente luchtvracht containers. Het betreft containers die hun omgeving volgen via sensors, enige intelligentie hebben, en zelf communicatie initialiseren, ook met andere containers.

Domotica systemen lijken vaak ook een eerste toepassing van het Internet der Dingen.

Toekomst

Volgens het adviesbureau Gartner zullen in 2020 26 miljard apparaten aan het internet der dingen verbonden zijn.

References

Mattern, Friedemann; Christian Floerkemeier (2010). "From the Internet of Computers to the Internet of Things". Informatik- Spektrum 33 (2): 107–121. Retrieved 3 February 2014.

Het Dyconet project