Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gaston Vandekerkhove
Gaston Vandekerkhove (Ronse, 10 augustus 1913 – Ronse, 20 maart 1995) was overlevende van de het concentratiekamp van Neuengamme waarover hij getuigenissen heeft geschreven.[1][2] Daarnaast schreef hij ook fictie, gedeeltelijk autobiografisch en een getuigenis uit het interbellum.
Levensloop
Vandekerkhove was tijdens de Tweede Wereldoorlog lid van het communistische Onafhankelijkheidsfront, een verzetsbeweging die heftig strijd voerde tegen de onderdrukkings- en uitroeingspolitiek van Nazi-Duitsland. Vlak voor het einde van de oorlog werd Vandekerkhove opgepakt door de SS en via de Dossinkazerne werd hij gedeporteerd naar het concentratiekamp Neuengamme.
Na zijn terugkeer heeft hij zijn hele leven geijverd opdat de mensen en vooral de jeugd deze verschrikking niet mee zouden moeten maken.
Na de onthullingen in 1953 van de realiteit in de stalinistische USSR werd hij lid van de Belgische Socialistische Partij. Hij werd onder meer voorzitter van de plaatselijke BSP-afdeling in Ronse.
Vandekerkhove was gehuwd met Agnes Bousson en is de grootvader van de latere gemeentesecretaris van Ronse Linda Vandekerkhove [3]
Publicaties
- 20 Ronsenaars in de hel van Neuengamme, (1976)
- L’enfer de Neuengamme, la tragédie de la baie de Neustadt, (1983)
- De schavuiten van den Haeze. Plezier en verdriet van werkmensen in een fabrieksstad tussen twee wereldoorlogen, (1985)
- Lied ’Wanneer te Ronse de fabrieken zullen draaien’[4]
| Bronnen, noten en/of referenties
|