Frans Malschaert

Frans Malschaert (Knokke-Heist, 1948) is een beeldend kunstenaar uit wiens werk als portretschilder grote aandacht voor de menselijke anatomie blijkt.

Malschaert behaalde in 1966 zijn diploma HBS B en verkocht in 1962 zijn eerte portret. In de periode 1966-1971 volgde hij Kunstacademie Tilburg MO a en MO b tekenen. In 1968 - 1972 studeerde hij kunstgeschiedenis met specialisatie hindoetempels. Sindsdien is hij ook actief als beeldend theatermaker, cultureel ondernemer, projectenbouwer en bruggenbouwer Kunst en Techniek. In 1985 won hij de Hans Snoek-prijs met zijn beeldend theaterstuk Vuurrood. In 2007 werd hij benoemd tot Ridder in de orde van Oranje Nassau.

Werk

Beeldend Kunstenaar

1971 - Heden

Geobsedeerd door het menselijk lichaam, bewegingspatronen en anatomie. Tot 1977 maakt hij vrij werk en werk in opdracht. Malschaert schilderde tientallen portretten. Na het stichten van Sirkel in 1977 staat het beeldende werk ten dienste van de totale kunstvorm. In combinatie met projecten vinden exposities plaats. Vanaf 2001 opnieuw vrij werk en portretten. Statieportretten van de gouverneur baron van Voorst tot Voorst van Limburg, Paul Breyne, gouverneur van West-Vlaanderen, burgemeester Gerd Leers van Maastricht, president van de Europeese assamblee, Renee van der Linden zijn prominente opdrachten. Het beeldend werk staat vanaf midden jaren negentig vooral in het teken van het allesoverkoepelende te realiseren droomproject StraemArt.

Beeldend Theatermaker

1977 - Heden

In het door hem gestichte Sirkeltheater ontwikkelt hij zijn vorm van beeldend objecttheater. Zijn ideaal is het ontwikkelen van een vorm van kunst die niet leeftijdgebonden is: een vorm van kunst die beeldend kunsttheater en muziek versmelt tot een organisch vanzelfsprekende eenheid. Een vorm van kunst die met behoud van artistieke eigengereidheid toegankelijk is voor een zo groot mogelijke groep mensen.

Connie Palmen omschrijft in haar essay "Schoonheid heeft geen alibi nodig" als filosofe de essentie van het werk: "Wat Malschaert te kijk zet is geen verhaal met een begin en een einde, maar de zoveel moeilijker te omlijnen wereld van het maken. Moeilijker, omdat het drama zonder grenzen is wanneer het weer zijn oude, etymologische grenzen verkent met het meest amorfe onder de werkwoorden: doen."

Exposities

• 1977 Brikke Oave, Brunssum
• 1981 Shaffy, Amsterdam
• 1983 Hofplein, Den Haag
• 1985 Cultureel Centrum, Hasselt
• 1985 Studo d'Arte, Milaan
• 1987 Beurschouwburg, Brussel
• 1986 Rote frabrike, Zürich
• 1988 Kampfnagel, Hamburg
• 1989 Stadschouwburg, Brugge
• 1990 Rotonda, Krakow
• 1991 Krakeling, Amsterdam en Art Gallery Paris in Parijs
• 1992 Documenta, Kassel
• 1993 Kunstacademie, Den Bosch en Artco, Leeds
• 1997 Pentimenti, Philadelphia en Terena, Leeds en Evoluon, Eindhoven
• 1998 Eshkolot, Haïfa
• 2001 IZMP, Erlangen en Neues museum, Nurnberg
• 2005 Ark van Maastricht en Artresidence Beau Site, Oostende.

Voorstellingen

• 1978 Ik kan er zo niet bij: Schouwburg, Maastricht
• 1980 Ik kan er zo niet bij: Beursschouwburg, Brussel
• 1981 Kippevel/Adem: Shaffy, Amsterdam
• 1982 Kippevel: Internationale theaterdagen, Wenen
• 1983 De Gang: Holland Festival, Den Haag
• 1984 Vuurrood: Brakke Grond, Amsterdam
• 1986 Blok: Shaffy, Amsterdam en in Zürich & München
• 1987 De Troep: Festival, Den Bosch
• 1988 Blok: Hamburg, Frankfurt & Parma
• 1989 Blok: Parijs, Valjevo & Wenen
• 1991 Lot: De Krakeling, Amsterdam
• 1991 Goud: Sirkeltheater, Sittard
• 1992 Lot: Zürich, Wenen, Kassel & Barcelona
• 1992 Domein: De Kring, Roosendaal
• 1992 As: Sirkeltheater, Sittard
• 1993 Vluchten: Sirkeltheater, Sittard
• 1993 Lot: Milaan, St.-Nazaire, Nürnberg & Leeds
• 1994 Pane: Sirkeltheater, Sittard
• 1994 De Vertoning: Kunstwerf, Maastricht
• 1996 Blok: 20 internationale festivals
• 1997 Blok: Philadelphia & Poznan
• 1998 Blok: Haïfa, Zagreb, Opatija & Lissabon
• 2000 De Tocht: Oerolfestival, Terschelling
• 2000 Blok: Kopenhagen
• 2001 De Tocht: Bochum, Erlangen, Nürnberg en Friederikshäfen