Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Franciscus Mercurius van Helmont
Franciscus Mercurius van Helmont (François-Mercure van Helmont; Vilvoorde (Hertogdom Brabant), (vóór) 20 oktober 1614 – Cölln bij Berlijn (Heilig Roomse Rijk), 1699), de zoon van Jan Baptist van Helmont was een Brabants alchemist en schrijver. Hij is bekend als de uitgever van zijn vaders manuscripten over chemie in de jaren 1640, waarin deze de alchemie als oorsprong van de wetenschap van de chemie beschrijft.
Franciscus Mercurius van Helmont had vier zussen en twee oudere broers. Hij was de enige broer die de pestepidemie overleefde. Hij zou geen universiteit bezocht hebben, maar werd door zijn vader thuis geschoold in de scheikunde en de geneeskunde. Ook filosofische vraagstukken hadden zijn belangstelling.
Hij begon zijn loopbaan als natuurkundige en werd later een kabbalist, gelieerd met Henry More van de Platonisten van Cambridge. Samen annoteerden zij de kabbalistische vertalingen van Christian Knorr von Rosenroth.
Hij reisde veel, bezocht Engeland en hield geneeskundige voordrachten voor artsen te Amsterdam, waar hij ook een tijd heeft gewoond. Vervolgens leefde hij enkele jaren aan het hof van graaf Christiaan August te Sulzbach en ging ten slotte naar Berlijn. Daar overleed hij 1699 op 85-jarige leeftijd. Leibnitz, die bevriend met hem was, vervaardigde een Latijns grafschrift voor hem.[1]
Werk
- Alphabeti veri naturalis hebraici delineatio, quae simul methodum suppeditat juxta quam qui surdi nati sunt sic informari possunt, ut non alios saltim loquentes intelligere, sed et ipsi ad sermonis usum perveniant. (Sulzbach, 1677), zijn bekendste werk. Het verscheen in 1697 in Nederlandse vertaling te Amsterdam.
- Fundamenta Cabbalae Aeto-Paedo-Melissaeae Dialogus (een kabbalistische dialoog) (Engelse versie)
- Seder Olam sive Ordo Seculorum, historica enarratio doctrinæ (Engelse versie)
- Paradoxale discoursen ofte ongemeene meeningen van de groote en kleyne wereld en speciaal van de wederkeeringe der menschelijke zielen (Londen, 1683)
- Aanmerkingen over den mensch en desselfs siektens, alles op gewisse en onfeilbare gronden, so van de natuerlijke reden als ervarentheid gevestigd, deel I (meer is er niet verschenen) (Rotterdam. 1692)[1]
| Bronnen, noten en/of referenties
|
