Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Eva Fastag
Eva Fastag (Warschau 3 april 1917 - Israël 12 augustus 2021) is een Pools-Joodse overlevende van de holocaust.[1]
Levensloop
Omwille van voortdurende pogroms tegen de Joodse bevolking emigreerde het gezin in 1919 te voet naar West-Europa, met de intentie nadien door te reizen naar de Verenigde Staten. Op 11 november 1919 arriveerde het gezin in Antwerpen. Het gezin strandde hier omdat het duidelijk was dat het geen visum kon krijgen voor de VS. Het gezin kreeg nog verschillende kinderen, terwijl ook andere familieleden uit Polen naar Antwerpen emigreerden.
Door de economische crisis van 1929 had Eva's vader, een horlogemaker, steeds minder geld zodat het gezin verpauperde en verschillende keren moet verhuizen. Toen ze 15 was begon Eva de opleiding stenodactylo aan de humaniora in de Quellinstraat. Ook leerde ze er handelsduits en handelsengels. Op haar veertiende werd ze lid van de links-zionistische Joodse jeugdbeweging Hashomer Hatzair.
Op haar 18de maakte ze een reis naar Polen om haar familie te bezoeken. Nadien ging ze in Antwerpen aan de slag als secretaresse.
Bij het begin van de Tweede Wereldoorlog vluchtte het gezin Fastag net zoals tienduizenden anderen naar Frankrijk, waar ze door een Duits bombardement gescheiden raakten van de moeder des huizes. Ingehaald door de Duitse troepen keerde het gezin terug naar huis, waar het op 3 juni 1940 arriveerde. Een week later keerde ook de moeder terug, getraumatiseerd omdat ze dacht dat ze haar gezin had verloren in het bombardement. Eva moest hierop een groot deel van het huishouden op zich nemen.
Fastag wist een baantje teversieren bij een verzekeringsbedrijf.
In Antwerpen werd ze door Giza Weissblum gerekruteerd bij het verzet.[2]
In juli 1942 werd Fastag bij de eerste Jodenrazzia in Antwerpen opgepakt en opgesloten in het Fort van Breendonk. Na vijf dagen werd ze verhuisd naar de Dossinkazerne. Omdat ze Duits kende werd ze niet gedeporteerd naar de concentratiekampen, maar werd ze typiste voor de Duitsers.
Ze moest onder andere de deportatielijsten uittypen, onder meer met haar eigen ouders en broer. Ze wist haar familie door papieren te vervalsen enkele weken langer in de kazerne te houden, maar uiteindelijk werden ze toch gedeporteerd. Geen van haar familieleden overleefde de deportatie.
Fastag slaagde er ook in om bij andere gevangen o.m. de transportnummers te manipuleren, waardoor bekenden zoals verzetslieden samen in dezelfde wagon terechtkwamen, wat er mee toe bijdroeg dat de ontsnappingscijfers uit de deportatietreinen relatief hoog waren. Fastag claimt dat ze wel niet wist dat de gedeporteerden naar een quasi zekere dood werden gestuurd, en dat ze tijdens haar gevangenschap nooit van de naam Auschwitz had gehoord.[3] Ze ontdekte dan ook pas na de oorlog het lot van haar familieleden.
Fastag werd op 9 juni 1944 bevrijd in het kader van een uitwisseling van Joodse en Duitse gevangenen in Palestina.
Anno 2014 woonde Fastag in de kibboets Maagan Michael in Israël.[4] Historicus Pieter Serrien reisde naar Israel en tekende haar levensverhaal op in het boek 'De laatste getuige Hoe ik Dossin Kazerne en de Holocaust overleefde' dat in december 2019 werd uitgebracht.[5][6]
Ze overleed in augustus 2021 in Israel.[7][8]