Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
E-fiber
| E-fiber | ||
| ||
| Eigenaar | Open Dutch Fiber (ODF) | |
| Producten | Glasvezelnetwerken | |
| Sector | Telecommunicatie | |
E-fiber is een Nederlandse netwerkbeheerder, gespecialiseerd in het aanleggen en onderhouden van glasvezelnetwerken. E-fiber richt zich als één van de weinige glasvezelexploitanten op het verglazen van met namen buitengebieden. Dit zijn gebieden zoals buurtschappen, dorpen en het platteland. E-Fiber heeft tot 2022 naar eigen zeggen zo'n 100.000 huishoudens van een aansluiting voorzien.[1]
Netwerk
E-fiber is in ongeveer 20 gemeenten actief, verspreidt over Nederland. Het bedrijf biedt zijn diensten aan in onder anderen: de gemeente Hoeksche Waard, gemeente Moerdijk, gemeente Oss, gemeente Zundert en gemeente Sittard-Geleen.[2] Het netwerk van E-fiber heeft een ''open'' karakter, dat wil zeggen dat in principe alle providers, tegen een vastgesteld tarief, van het netwerk gebruik mogen maken. In 2022 bieden onder andere Youfone, Freedom Internet, Tweak, Fiber en Kliksafe hun diensten via het netwerk aan. Grote spelers als Koninklijke KPN en VodafoneZiggo ontbreken op het netwerk. De verwachting is dat T-Mobile Nederland binnen afzienbare tijd op het netwerk van E-fiber zal toetreden, aangezien Open Dutch Fiber sinds mei 2022 E-fiber heeft overgenomen.[3] T-Mobile is namelijk hoofdhuurder op het netwerk van Open Dutch Fiber. De reeds aanwezige providers bieden allemaal een maximale internet snelheid van 1 Gigabit per seconde aan.[4]
E-fiber legt zijn netwerken stapsgewijs aan. Eerst wordt de gemeente of deelgebied voorzien van een zogenaamde backbone of ruggengraat waarmee alle wijkcentrales kunnen worden verbonden. Dit doen zij in overleg met de gemeente en in samenwerking met aannemers en onderaannemers. Zij leggen de paarse kabels vanaf wijkcentrales tot aan de voordeur van de eindgebruiker. De eindgebruiker kiest tenslotte een pakket bij een van de geschikte providers en de klant wordt aangesloten.
Het bedrijf maakt bij de aanleg van het netwerk gebruik van de zogenoemde PON techniek. Bij deze manier van aanleg krijgt iedere eindgebruiker zijn eigen glasvezel aansluiting. Dit betekend dat de eindgebruiker zijn verbinding met niemand hoeft te delen. Wel kost deze manier van aanleggen meer tijd en is het duurder in tegenstelling tot de nieuwe techniek XG-PON. Bij deze techniek worden een aantal glasvezelaansluitingen met elkaar gecombineerd. XG-PON wordt tegenwoordig door Koninklijke KPN en DELTA Fiber gebruikt om snel grote, vaak stedelijke gebieden, van glasvezel te voorzien.[5][6]
Kritiek
Veel gemeenten zijn opzoek naar partijen die hun gemeente willen verglazen. Burgers willen immers snel en stabiel internet. Grote netwerken als KPN Netwerk, DELTA Fiber en Open Dutch Fiber, slaan kleinere gemeenten en gemeenten met een kleinere bevolkingsdichtheid vaak over. Dit omdat het vaak niet kostendekkend is. Een aansluiting van E-fiber is in principe kosteloos. Dat geldt alleen als de eindgebruiker tijdens de aanlegperiode alvast kiest voor een van de aangesloten providers anders wordt het pand niet voorzien van een huisaansluiting. De glasvezelkabel blijft dan in het trottoir liggen. Mocht de eindgebruiker in een later stadium toch nog aangesloten willen worden, dan rekent het bedrijf aansluitkosten. Dit principe wordt vraaggestuurde aanleg genoemd. Ook het gebrek aan de keuze uit grotere en bekendere providers wordt door vele potentiële klanten als gemis ervaren.[7]
| Bronnen, noten en/of referenties
|
