Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Doffie le Comte
Adolf le Comte (Sitoebondo, Java, 7 september 1922) is een Nederlandse Engelandvaarder en scheepsbouwer. Hij wordt Doffie genoemd.
Doffie woonde in Hilversum en zeilde vaak op de Loosdrechtse plassen met Eddie Jonker. Later gingen de twee vrienden naar de Zeevaartschool, Doffie in Groningen en Eddie in Amsterdam.
Oorlogsjaren
Samen met Jan van Zutphen wilden Doffie en Eddie naar Engeland gaan. Via zijn vader kwam Doffie in contact met Anton Schrader. Ze brachten hun bootje naar de Van Ravesteijnwerf in Leidschendam waar de gebroeders Meijer het bootje zeewaardig maakten.
De dag voordat ze zouden vertrekken veranderde het weer, zodat ze hun vertrek uitstelden. Jan van Zutphen, wiens vader Jan van Zutphen directeur van sanatorium Zonnestraal was, wilde niet langer wachten. Hij had contact met Nico Pfaff en samen besloten ze toch op 30 juni 1943 vanaf het eiland Rozenburg te vertrekken. Nadat hun bootje op zee omgeslagen was, werden ze door Duitsers gered en geboeid naar Rotterdam gebracht. Het Rotterdamse publiek hoorde iemand 'Zutphen' roepen, men dacht dat één van de geboeide mannen uit Zutphen kwam, maar later werd vermoed dat het om zijn naam ging. Er is nooit meer iets van hem gehoord.
Doffie en Eddie vertrokken pas op 26 juli 1943. Tussendoor hadden ze de motor nogmaals uitgeprobeerd. Toen daar donkere rookwolken uitkwamen werd besloten een andere boot te gebruiken. Die was groter, er konden dus meer mensen mee. Kees Koole verstopte de boot onder een stapel jute aardappelzakken in de Nooit Volmaakt en ging ermee naar het Haringvliet. Bij het Spui nam hij de Engelandvaarders aan boord. De groep was inmiddels uitgegroeid tot tien personen, Doffie, Eddie, Henk Elfrink, Huib Herklotz, Wim Koole, Daan Otten, twee broers Dick en Charles van Dam en twee piloten, Bob Haye, die bij Almelo was neergeschoten, en Alfred Hagen, een Amerikaanse piloot wiens Halifax bij Boxtel gecrasht was.
Het werd een zware overtocht. Er lag een mistdeken over het Haringvliet. Eddie hield het kompas in de gaten, iemand anders stuurde, Doffie stond op het bankje om net met zijn hoofd boven de mist uit te steken en de omgeving in de gaten te houden. Hij had de kerktorens van te voren goed bekeken en wist daardoor waar ze zich bevonden. Toen ze voor een Duits schip moesten wijken en daarna langs de oever van Goeree-Overflakkee moesten varen, liepen ze vast op een zandbank, maar gelukkig schoot hun bootje weer los. Even later hoorden ze drie MTB's naderen, maar ze werden dankzij de mist niet ontdekt. Toen die weg waren, was het al 4 uur 's ochtends. Toen het licht werd waren ze al zo ver op zee dat ze de Nederlandse kust niet meer konden zien.
Onderweg maakten ze een storm mee, zeeziekte, zonnebrand, een defecte motor, dorst en blaren van het roeien. De vierde dag was de storm gaan liggen. Het begon uit het oosten te waaien en ze konden gaan zeilen. Ze kwamen een vreemd ding op zee tegen waarvan later bleek dat het een stellage was waarin men kon schuilen en eten vinden, bestemd voor neergeschoten piloten.
Toen ze in de ochtend van 30 juli bij Engeland kwamen, zagen ze in de verte twee witte oorlogsschepen. Ze hesen de Nederlandse vlag en zwaaiden. Een van de schepen seinde een morsebericht dat ze zelf naderbij moesten komen. Pas na een uur kwam een schip hun tegemoet. Later bleek dat de Engelandvaarders in een mijnenveld zaten en daarom niet benaderd werden. Ze werden aan boord gehaald en kregen in de officiersmess te eten en te drinken. Ze vielen echter meteen in slaap.
Ze werden wakker toen ze de Medway opvoeren. Aan wal werden ze geëscorteerd naar een ruimte waar ze werden verhoord. Daarna werden ze naar de Patriotic School gebracht voor verder verhoor. Daan Otten en Doffie le Comte werden door captain Dick verhoord. [1]
Doffie kwam bij de koopvaardij. Hij kwam met een Nederlands troepenschip in Noord-Afrika en maakte de landingen op Sicilië en Anzio en D Day in Frankrijk mee.
Na de oorlog
Toen de oorlog afgelopen was, monsterde hij aan op een schip dat naar de Verenigde Staten ging. Het beviel hem daar zo goed dat hij besloot er te blijven. In 1954 richtte hij Holland-American Yachts op, een bedrijf in New Rochelle, dat boten importeerde die hij in Jutphaas liet bouwen.[2]
In 1961 hing hij over tot productie van fiberglas jachten. Hij maakte onder meer twee jachten voor president George Bush.
In 1963 richtte hij aan de haven van New Rochelle de Glen Island Yacht Club op.
In 1968 opende Le Comte-Holland een moderne werf in Vianen, niet ver van Jutphaas. Daar werden ook schepen gemaakt voor loodsen. [3]
In 1994 ging Le Comte met pensioen. Hij verkocht de werf in Vianen en zijn bedrijf in Amerika en kwam weer naar Nederland.
Doffie Le Comte ging met zijn tweede echtgenote bij Hasselt wonen. Ze kochten een hotel, maar dat hebben dat na vele jaren weer verkocht. Hij heeft vier kinderen.
Trivia
- Na aankomst in Engeland nam Dick van Dam dienst bij de RAF waar hij als bommenrichter op de B25 werd opgeleid en C.J.K. van Dam kwam bij de Prinses Irene Brigade terecht. Beiden hebben de oorlog overleefd. Dick werkte na zijn studie bij Heineken, in het buitenland, en daarna als directeur van de diergaarde Blijdorp in Rotterdam. Hij overleed in 2008. Karel van Dam studeerde in Wageningen en werkte daarna bij de cultuur-technische dienst van het Ministerie van Landbouw tot zijn pensionering.
Bronnen, noten en/of referenties
|
