Deductieve wetenschap

Deductieve wetenschap is wetenschap, die op deductieve wijze opgebouwd is. Het grote voorbeeld van een deductieve wetenschap is de geometrie van Euclides (ca. 300 BC) vastgelegd in ‘Elementen’. Deductieve wetenschap ziet men soms als synoniem voor formele wetenschap, en is tegenovergesteld aan de empirische wetenschap of ervaringswetenschap.

Algemeen

Volgens Charles West Churchman (1940) wordt de deductieve wetenschap gekenmerkt door een bepaalde algemene structuur: In de basis staat een set stellingen, die aannamen of postulaten genoemd worden. Hiermee en met zekere definities kan men een nieuwe set stellingen afleiden, de zgn. theorema's. Deze wetenschap blijft van een hypothetisch karakter: als alle aannamen waar zijn, dan zijn de theorema’s dit ook. Niet-deductieve wetenschap hier in tegen is geïnteresseerd om vast te stellen of bepaalde stellingen echt waar zijn. De gebruikelijke methoden om dit vast te stellen is het experiment.

Voor Churchman is deductieve wetenschap synoniem aan formele wetenschap. Deze overeenkomst gaat gedeeltelijk op. In de fundamenten van de logica en wiskunde zit een sterk deductieve opbouw, en dit geldt in mindere mate ook voor de andere formele wetenschap als methodologie, modelwetenschap en systeemwetenschap. In het toegepaste deel van deze vakken zitten echter ook empirische overwegingen.

Zie ook

• Formele wetenschap

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:
Churchman, C. West: Deductive science (in: Elements of Logic and formal science) J.B. Lippencott company 1940, p. 3-17. Dijksterhuis, E.J.: De Elementen van Euclides (Vol. 1 & 2) Noordhoff, Groningen 1929-1930. Vloermans, A.: Logica en de deductieve wetenschap (in: Logica; grondslagen van wetenschappelijk denken) Leopards N.V 1958, p. 95-105.