Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
De Buskes: één met de natuur
De Buskes: één met de natuur
Door Ruud Stoeten
Vraag op de Hogeweg niet naar de familie Van den Bosch. Dan kijken ze je daar in Dreumel niet-begrijpend aan of ze lachen je uit. Van den Bosch? Nee, die woont daar niet in de buurt. Je kunt dan ook maar beter vragen naar de Buskes, want zo kent het dorp de familie al sinds mensenheugenis. De Buskes zijn bijzondere mensen. Verknocht aan de natuur, ze leven volgens hun eigen wijsheden en zijn gelukkig in hun huis, daar in de schaduw van de Maasdijk. Jos Kruisbergen heeft een prachtig portret gemaakt van de verknochte vrijgezellen.
Marie bijvoorbeeld. Marie is een prachtmens dat zich niet geneert om met een hoofd vol krulspelden voor Kruisbergens camera te verschijnen. Ze legt haarfijn uit waarom ze haar was het liefste droogt aan de lijn, hoewel ze echt wel een 'sentrefu' heeft. "Het gaat allemaal zo heerlijk fris ruiken", zegt ze, "door die lekkere buitenlucht…" En dan is er de stevig besnorde Lard van den Bosch, die voortdurend met zijn hoofd in de wolken loopt: wolken van sigarenrook. En hij is idolaat van dieren. Ja, gebraden lust hij ze ook wel: een fazant of een gans, "als ze maar niet kapot zijn geschoten hier in de buurt, waar ik ze elke dag heb zien rondscharrelen." Want het beestengedoe rondom het Buskeshuis is hem heilig. Hij houdt van ze: de eenden met wie hij samen ronddobbert als hij met zijn bootje de Wiel op gaat om een visje te verschalken. En de meeuwen; eentje heeft maar één poot. En de wilde tortels die hij dagelijks van voer voorziet. Of hij sjouwt rond met een van de twee lapjeskatten, meestal de poes die wèl een staart heeft. De veertiende september van het jaar 2002 was een bijzondere dag voor de Buskes. Ze kregen het halve dorp op visite, want Marie zou samen met burgemeester Thomas Steenkamp het Buskuspad openen: een onverhard wandelpad dat sindsdien horden natuurliefhebbers trekt: mensen die de rust zoeken. Dat gebeurde met muziek en een hoop tam-tam, maar gezellig was 't wel. Marie en haar broers zijn trots dat het pad hun naam heeft gekregen, bedacht door een stel plaatselijke scouts. "Je kunt nergens mooier wandelen dan hier", zegt Marie. Oók broer Marinus is trots, al is hij zelf niet bij het feestje. Wat moet hij nou op een feestje? "Ik ben immers gestopt met drinken", zegt hij. Om dan grijnzend z’n stamkroeg De Driesprong binnen te stappen.
De Buskes, bij leven al een legende. Buurtbewoner Piet Vonk: "Het zijn ontroerende mensen…"