Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Creditcard
.jpg){kind=link}
Een creditcard of kredietkaart is een pas waarmee aankopen kunnen worden gedaan waarbij de gebruiker achteraf moet betalen, in tegenstelling tot andere betaalkaarten zoals de debetkaart, waarbij het bedrag direct van de rekening wordt afgeschreven. Zodra een creditcard wordt gebruikt wordt feitelijk direct een persoonlijke lening aangevraagd. Achteraf wordt dan de lening terugbetaald.
De mogelijkheid om te betalen met een algemene kredietkaart werd in 1950 uitgevonden door Ralph Schneider en Frank X. McNamara. Diners Club produceerde deze kaart als eerste en introduceerde zijn club-card in 1957 op de Nederlandse markt. De creditcard is in Europa in 1966 geïntroduceerd maar vond zijn wortels al in de jaren 50 in de Verenigde Staten van Amerika. Lange tijd waren creditcards vooral beschikbaar voor de hogere marktsegmenten en werden ze voornamelijk uitgegeven aan (luxe) reizigers en zakenlieden.
De creditcard heeft een snelle vlucht genomen nadat American Express, VISA en MasterCard in de jaren hierna een uitgebreid wereldwijd netwerk van acceptatiepunten wisten op te bouwen. In 2010 waren er wereldwijd meer dan 2 miljard creditcards in omloop en zijn er meer dan 28 miljoen acceptatieadressen in ongeveer 200 landen (bron: maatschappelijk overleg betalingsverkeer).
Gebruik
In Nederland is het aantal kaarten snel toegenomen, van 1,5 miljoen in 1998, via 2,7 miljoen in 2007 (bron: CBS)[bron?], naar 6 miljoen in 2010 (bron: maatschappelijk overleg betalingsverkeer)[bron?]. De kaart wordt met name vaak gebruikt bij betalingen in restaurants, hotel (reserveringen) en bij autoverhuurders.
Volgens de Nederlandsche Bank heeft 55 procent van de consumenten een creditcard. De meesten van hen hebben er maar 1. Slechts 9 procent heeft er 2 en 2 procent heeft er 3. Het creditcardbezit is hoger onder mannen dan onder vrouwen en mensen van 45-64 jaar hebben relatief vaker een creditcard dan mensen jonger dan 45 jaar of ouder dan 64 jaar. Ook mensen uit hogere opleidings- en inkomensklassen hebben vaker een creditcard.[1]
Het aantal binnenlandse transacties (offline & online) is in 10 jaar tijd met ruim 70% toegenomen. Het aantal transacties door Nederlanders in het buitenland is daarentegen gestegen met ruim 94%. Vorig jaar (2016) was het percentage online creditcard transacties dan ook 42% van het totaal. In 2015 was dit percentage nog maar 31% van het aantal binnenlandse transacties.[2]
Het verschil in creditcardgebruik tussen Nederland en andere Westerse landen is aanzienlijk. Zo heeft een werkzame Amerikaan 2,6 creditcards in bezit en Nederlanders slechts 0,74.[3]
Werkwijze
Betalen met een creditcard is makkelijk vanwege de brede en wereldwijde acceptatie. Een handtekening en het tonen van de pas is soms nog voldoende, maar omdat het betalen met een handtekening relatief onveilig werd (na verlies of diefstal van de creditcard kon een handtekening immers eenvoudig worden nagemaakt), is de pincode op de creditcard geïntroduceerd. Met behulp van deze geheime persoonlijke code werd een betaling veiliger. Bij sommige automaten kan betaald worden zonder invoer van de pincode. Essentieel in een pinbetaling is de aanwezigheid van een directe verbinding met de kaart-uitgevende instelling. Indien deze verbinding niet aanwezig is, kan met een handtekening alsnog worden betaald. Een grotere stap in het betaalgemak met een creditcard is de introductie van de chip op de creditcard. De pincode kan door de chip worden geverifieerd zonder aanwezigheid van een verbinding met de kaart-uitgevende instelling.
Voor sommige creditcardbetalingen is een extra beveiligingscode (afwisselend CVC, CVV, CID, CIN of CRC genoemd) nodig. Bij VISA en MasterCard is het een getal van drie cijfers, achter de laatste vier van het kaartnummer, in de handtekeningstrook op de achterkant van de kaart. Bij American Express is het een getal van vier cijfers, op de voorkant van de kaart, meestal rechts boven het kaartnummer.
Hoeveel kan worden gekocht met een creditcard is afhankelijk hoeveel krediet de rekeninghouder heeft. Die bestedingsruimte wordt niet bepaald door een actueel saldo op een bankrekening, maar wordt bij uitgifte vastgesteld door de creditcarduitgevende instelling, meestal een bank.
Met een creditcard kan men niet alleen betalen, maar ook geld opnemen bij een geldautomaat.
Internetbetalingen
Met een creditcard kunnen op het internet artikelen gekocht worden in webshops. Er is geen pin, geen elektronische handtekening en geen directe verbinding met de creditcardinstantie nodig, alleen het creditcardnummer, tenaamstelling en einddatum.
Om de veiligheid van creditcardtransacties op internet te verhogen, wordt het echter steeds gebruikelijker dat er naast bovengenoemde gegevens een extra verificatiestap moet worden doorlopen. Met een zogeheten internet-interface brengt de internetondernemer de kaarthouder in contact met de kaartuitgevende bank. De klant krijgt een scherm voor zich en moet zijn vaste of eenmalig wachtwoord invoeren.
Hoewel internetbetalingen met de creditcard veiliger zijn geworden, is een betaling via iDEAL nog veiliger.[bron?] iDEAL is voor ondernemers bovendien een goedkopere methode. Vanwege de hogere kosten van creditcards brengen sommige webwinkeliers dan ook een extra bedrag in rekening aan de klant, wanneer deze met een creditcard betaalt. De creditcard heeft met deze nieuwe ontwikkelingen voor internetbetalingen dan ook veel terrein verloren.
Voor internetbetalingen wordt soms gebruik gemaakt van een virtuele creditcard. Dit is een digitale creditcard van VISA of Mastercard waarbij de gebruiker een kaartnummer krijgt dat gebruikt kan worden voor online aankopen. Een virtuele creditcard is eigenlijk geen echte creditcard, omdat er geen krediet kan worden verstrekt door de creditcardaanbieder. De kaarthouder dient vooraf geld te storten op de rekening van de virtuele kaart, alvorens de kaarthouder betalingen kan uitvoeren.
Kosten
Kosten voor de consument:
- Een creditcard kost doorgaans een vast bedrag per jaar (sommige banken bieden het gebruik van een creditcard gratis aan). Deze jaarbijdrage (en ook de inkomenseis) is in de regel hoger naarmate meer faciliteiten (vaak geclassificeerd als Classic, Business, Silver, Gold of Platinum) en een hogere bestedingslimiet wordt geboden.
- Als er gebruik wordt gemaakt van een aflossing in termijnen na gebruik van een creditcard kan de rente op jaarbasis oplopen tot maximaal 15 procent. Wordt het in eenmaal van de lopende rekening afgehouden, dan wordt doorgaans geen rente in rekening gebracht.
- Kosten per transactie bij contant geld opnemen bij een geldautomaat. Deze kosten kunnen per aanbieder sterk verschillen, maar liggen doorgaans rond de 4,50 euro per opname, of bestaan uit een percentage van het opgenomen bedrag.
- Bij betaling in landen met andere munten dan de euro kan per transactie een vergoeding (wisselkoers opslag) in rekening worden gebracht.
- Er kan maandelijks opgenomen worden tot de kredietlimiet en in enkele gevallen eroverheen. Overschrijding van deze limiet kost een boete.
De verkopende partij (acceptant genoemd) dient een onkostenvergoeding (provisie) af te dragen. Deze provisie bestaat
meestal uit een percentage van het transactiebedrag.
Schulden
Creditcards worden steeds vaker gebruikt als alternatief voor een persoonlijke lening. Tussen 1998 en 2010 stegen de creditcardschulden in Nederland van 200 miljoen euro naar 1,4 miljard euro (bron: CBS). Consumenten betalen hierdoor hoge rentes, met name indien zij met verschillende creditcards schuld op schuld stapelen. Deze rente is veel hoger dan de rente op een doorlopend krediet. Dit is ook de reden dat de kaarten voor de banken financieel aantrekkelijk zijn.
In de Verenigde Staten is de problematiek van de creditcardschulden nog aanzienlijk groter dan in Europa.
Fraude
Het komt voor dat creditcardgegevens worden gestolen en gebruikt om betalingen te doen. De consument krijgt dan te maken met afschrijvingen voor aankopen die hij niet heeft gedaan. In de meeste gevallen kan de consument deze afschrijvingen ongedaan maken omdat creditcardorganisaties standaard de mogelijkheid bieden om foutieve betalingen terug te laten boeken (chargeback). Dit om misbruik van de kaart achteraf recht te kunnen zetten.
Diefstal van creditcardgegevens kan op verschillende manieren plaatsvinden, bijvoorbeeld:
- Skimmen: het op onrechtmatige wijze kopiëren van creditcardgegevens.
- Een consument vult zijn creditcardgegevens via zijn pc op internet in, terwijl zijn pc is besmet met een virus, bijvoorbeeld een keylogger, dat deze gegevens doorgeeft aan fraudeurs.
- Via valse e-mails en websites (phishing) wordt de consument informatie ontfutseld over creditcards en pincodes.
- Indien de verbinding tussen de pc van de consument en de website van de verkoper niet goed is beveiligd.
- Creditcardgegevens worden - bijvoorbeeld door hackers - gestolen uit de databases van webwinkels.
- Kopiëren van beide zijden van de kaart - Ten behoeve van een transactie krijgt een derde (verkoper/ober) de kaart in handen, hij maakt met een camera een foto van beide zijden van de kaart.
Niet alleen consumenten, maar ook webwinkels zijn regelmatig slachtoffer van creditcardfraude, waarbij consumenten bestellingen doen via internet en vervolgens de betaling na ontvangst van de producten terugdraaien via de creditcardmaatschappij. Om dit probleem te voorkomen werd het 3D-Secure beveiligingsprotocol ontwikkeld. Als de webwinkel dit toepast, heeft de winkel geen chargebackrisico meer van kaarthouders die achteraf (terecht of onterecht) claimen de transactie niet verricht te hebben.
Netwerken
Bekende creditcardnetwerken zijn die van VISA, MasterCard, Diners Club, American Express en Cirrus. De meeste banken in de Benelux geven een creditcard uit in samenwerking met de netwerken van MasterCard en VISA. Daarnaast zijn er diverse bankonafhankelijke creditcards. Ook geven diverse andere instanties in samenwerking met een creditcardorganisatie cards uit.
Zie ook
Bronnen, noten en/of referenties
|
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Credit cards op Wikimedia Commons.