Conciliarisme
Conciliarisme is een ecclesiologische theorie die stelt dat het hoogste gezag in de Kerk ligt bij een algemeen bisschoppenconcilie en dat zelfs de paus zich hieraan zou dienen te onderwerpen.
Het conciliarisme ontstond in de late middeleeuwen als gevolg van het Grote Westerse Schisma. Dit hield in dat er twee (tot zelfs drie) pausen gelijktijdig waren. Een algemeen concilie was de enige manier om dit probleem op te lossen en de verdeelde kerk onder één paus te herenigen. Het algemeen concilie van Konstanz legde hiertoe haar besluit vast in het decreet Haec-sancta. In het decreet Frequens werd vastgelegd dat in de toekomst regelmatig algemene concilies zouden worden bijeengeroepen.
Hoewel het Concilie van Konstanz (1414-1418) uitging van conciliarisme, werd dit op het Vijfde Concilie van Lateranen (1512-1517) opnieuw verworpen ten gunste van het pauselijk primaatschap.
Zie ook
Het ultramontanisme benadrukt het gezag van de paus en verwerpt het conciliarisme.
