Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
College voor de Rechten van de Mens
Het College voor de Rechten van de Mens is een onafhankelijke toezichthouder op de mensenrechten in Nederland. Het instituut is bij wet[1] ingesteld en beschermt, bevordert, bewaakt en belicht mensenrechten door middel van onderzoek, advies en voorlichting. Dit geldt zowel voor Europees Nederland als Caribisch Nederland: de eilanden Bonaire, St. Eustatius en Saba. Het College richt zich hierbij op burgers, overheidsorganisaties, maatschappelijke organisaties en de politiek. De instantie ziet ook toe op de naleving van de gelijkebehandelingswetgeving en kan in individuele gevallen oordelen of iemand gediscrimineerd is op het werk, in het onderwijs of als consument.
Mensenrechten zijn rechten die gelden voor ieder mens in Nederland. Ze beschermen hen tegen de macht van de staat en zorgen ervoor dat mensen in waardigheid kunnen leven. Zo zijn er het recht op een vrije mening, onderwijs, genoeg te eten en een dak boven het hoofd. Die rechten zijn vastgelegd in de Grondwet en internationale verdragen.
Uitspraken in discriminatiezaken
Artikel 1 van de Nederlandse Grondwet is een algemene bepaling die discriminatie door de overheid verbiedt. Om het recht op gelijke behandeling te garanderen, zowel tussen overheid en burgers als tussen burgers onderling, is artikel 1 van de Grondwet uitgewerkt en uitgebreid in de volgende wetten:
- Wet College voor de Rechten van de Mens (WCRM)
- Algemene wet gelijke behandeling (AWGB)
- Wet gelijke behandeling op grond van leeftijd (WGBL)
- Wet gelijke behandeling op grond van handicap of chronische ziekte (WGBH/CZ)
- Wet gelijke behandeling van mannen en vrouwen (WGB)
- Wet onderscheid arbeidsduur (WOA)
- Wet onderscheid bepaalde en onbepaalde tijd (WOBOT)
Het College voor de Rechten van de Mens kan situaties toetsen aan deze wetten.
Iedereen die zich gediscrimineerd voelt kan een klacht indienen bij het College. Deze klacht moet gaan over discriminatiekwesties rondom werk, in het onderwijs of als consument. Mensen kunnen bij het College terecht als zij zich gediscrimineerd voelen vanwege:
- Geslacht (man, vrouw, transgender, zwangerschap)
- Leeftijd
- Godsdienst
- Seksuele gerichtheid (hetero-, homo-, of biseksueel)
- Ras (afkomst)
- Nationaliteit
- Handicap of chronische ziekte
- Burgerlijke staat (gehuwd, geregistreerd partnerschap of geen van beide)
- Arbeidsduur (voltijd of deeltijd)
- Vast of tijdelijk contract
- Levensovertuiging
- Politieke overtuiging
Belangenorganisaties en ondernemingsraden kunnen bij het College aankloppen als hun leden worden gediscrimineerd of omdat er discriminatie in de organisatie plaatsvindt.
Soms weet een organisatie zelf niet goed wat er wel of niet mag in het kader van gelijke behandeling. Zij kunnen dan hun beleid voorleggen aan het College. Het College onderzoekt vervolgens of het beleid niet discriminerend is
Geschiedenis
Bij de verkiezingen tot lid van de VN-Mensenrechtenraad in 2006 heeft Nederland toegezegd een nationaal mensenrechteninstituut op te richten.
In juli 2009 heeft het kabinet besloten om de taken van de Commissie Gelijke Behandeling op te laten gaan in die van het nieuwe instituut. Met de oprichting van het College voor de Rechten van de Mens zijn deze taken verbreed tot het hele mensenrechtenspectrum. In 2010 publiceerde de regering de Memorie van toelichting op de Wet College voor de rechten van de mens,[1] die dit brede takenpakket beschrijft.
In 2011 heeft het Nederlandse parlement de Wet College voor de rechten van de mens[1] goedgekeurd. De wet trad vervolgens op 1 oktober 2012 in werking.
Sinds die datum is het College voor de Rechten van de Mens een feit. Het College is hiermee een van de ruim honderd nationale mensenrechteninstituten in de wereld.
A-status
In mei 2014 is aan het College voor de Rechten van de Mens de A-status[2] toegekend. De accreditatie met de A-status komt van het internationale netwerk van mensenrechteninstituten (ICC)[3] en geeft de mogelijkheid tot schriftelijke en mondelinge inbreng bij vergaderingen van toezichthouders in VN-verband.
Het betekent ook dat het College internationale erkenning heeft gekregen dat het de Beginselen van Parijs[4] naleeft. De Paris Principles zijn in 1993 door de leden van de VN aangenomen. Het zijn de kwaliteitseisen waaraan nationale mensenrechteninstituten wereldwijd moeten voldoen. Instituten geaccrediteerd met de A-status hebben een breed mandaat om mensenrechten te beschermen, zijn onafhankelijk van de overheid, hebben een diverse en pluriforme samenstelling en voldoende middelen en onderzoeksbevoegdheden.
Met deze A-status heeft het College voor de Rechten van de Mens het volwaardig lidmaatschap gekregen van ICC, spreekrecht in vergaderingen van de VN Mensenrechtenraad en een grotere inbreng in ruimer VN-verband. Dat alles komt weer ten goede aan de toezichthoudende taak op de mensenrechten in Nederland.
Internationale Dag van de Rechten van de Mens
Elk jaar vraagt het College voor de Rechten van de Mens aandacht voor de Dag van de Mensenrechten. Die wordt wereldwijd gevierd op 10 december. Op 10 december 1948 nam de Algemene Vergadering van de VN de Universele verklaring van de rechten van de mens (UVRM) aan. In 1950 nodigde de Algemene Vergadering alle aangesloten landen uit om deze gebeurtenis jaarlijks te vieren.
Lijst van voorzitters
| Periode | Naam |
|---|---|
| 2015 – heden | Mr. A.C.J. van Dooijeweert |
| 2012 – 2015 | Mr. L.J.L. (Laurien) Koster |
Zie ook
- Commissie Gelijke Behandeling
- Mensenrechten
- Universele Verklaring van de Rechten van de Mens
- Internationaal humanitair recht
- Burgerrechten
- Grondrechten
- Mensenrechtenverdediger
Verder lezen
- (nl) College van de Rechten van de Mens Jaarrapportage 2014
- (nl) College van de Rechten van de Mens Jaarverslag 2014
- (nl)
College van de Rechten van de Mens Strategisch Plan 2013 - 2015
Externe links
Referenties