Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Clarence (netwerk)
| Clarence | ||
| Oprichting | 1939 | |
| Ontbinding | 1944 | |
| Land | .png){kind=small} België
| |
| Onderdeel van | Belgisch verzet | |
| Type | Inlichtingennetwerk | |
Het Clarence-netwerk (Frans: Réseau Clarence) was een Belgisch-Frans inlichtingennetwerk tijdens de Tweede Wereldoorlog, opgericht door Walthère Dewé.
Geschiedenis
Walthère Dewé werd in 1939 gecontacteerd door de Britse Secret Intelligence Service om een inlichtingennetwerk op te zetten. Hij richtte eerst het Corps d'Observation Belge (COB) op, bestaande uit Belgische zakenmensen. Onder dekking van hun commerciële connecties met Duitsland voerden deze agenten industriële spionage om de inzet van de Duitse oorlogsinspanning te volgen.
In juni 1940, vanaf het begin van de Duitse bezetting van België, begon Dewé met het bespioneren van de Wehrmacht, samen met zijn naaste medewerker Hector Demarque. Demarques oorlogsnaam was "Clarence" en naar deze naam heeft Dewé het netwerk vernoemd. De eerste vergadering van de Raad van Bestuur vond plaats in Elsene bij een van de vorige medewerkers van het Dame Blanche-netwerk, de 75-jarige Thérèse de Radiguès.[1]
Het netwerk werd georganiseerd volgens het model van het Dame Blanche-netwerk uit de Eerste Wereldoorlog. Het bestond uit een stuurgroep, negen provinciale sectoren, een mobiele sector en een Franse sector. Het begin was moeilijk omdat er geen verbinding met Londen kon gemaakt worden (zowel over land als via de radio). Maar in januari 1941, dankzij parachutedroppingen van radiozenders, werd de verbinding definitief gevestigd met de bondgenoten gestationeerd in Londen. Het netwerk kon 872 radioberichten verzenden, 163 rapporten met inbegrip van kaarten, tekeningen en foto's en 92 brieven die via Frankrijk en Spanje naar Engeland werden gestuurd. Niettegenstaande de dood van Dewé op 14 januari 1944 bleef het netwerk operationeel tot het einde van 1944.[2]
Claude Dansey, hoofd van de SIS, verklaarde aan het einde van de oorlog dat door de kwaliteit en hoeveelheid van berichten en documenten het Clarence-netwerk de eerste plaats innam onder de militaire inlichtingennetwerken van alle bezette gebieden in Europa.
Leden
Zie ook
| Bronnen, noten en/of referenties
|
Sjabloon:Navigatie Belgisch verzet in de Tweede Wereldoorlog