Charles Stent
Charles Stent (Brighton, 17 oktober 1807 – Londen, 1885) was een Londense tandarts. Hij bracht verbeteringen aan in de toepassing van guttapercha, een natuurlijke steunstof voor tal van tandheelkundige constructies. Het moderne woord stent, een klein uitzetbaar veertje dat onder andere in de interventiecardiologie wordt gebruikt om vernauwde kransslagaderen op te rekken, is naar hem vernoemd.
Het Stent Compound
Door toevoeging van verschillende stoffen wist Stent de plasticiteit van guttapercha aanzienlijk te verbeteren. Samen met zijn zonen Charles en Arthur, die evenals hun vader tandarts waren, bracht Stent zijn product, het Stent Compound, op de markt, waar het aan het einde van de negentiende eeuw en begin van de twintigste eeuw populair werd als basismateriaal in de tandheelkunde.
Plastische chirurgie
Na de Eerste Wereldoorlog gingen plastisch chirurgen het Stent Compound gebruiken voor de reconstructie van verminkte soldatengezichten. Langzamerhand gingen artsen de naam van Stent gebruiken voor de reconstructies die met het materiaal werden vervaardigd. Men sprak over “stenting”. De naam Stent ging over in het zelfstandig naamwoord 'stent'. Na de Tweede Wereldoorlog gingen met name urologen, maar ook chirurgen, steeds meer het woord stent gebruiken voor een zelfexpanderende prothese, die in een buisvormig lichaamsdeel kan worden aangebracht en daar zorgt voor mechanische ondersteuning.
Charles Dotter
In de jaren tachtig van de twintigste eeuw kwam, in navolging van Charles Dotter, het woord stent in gebruik voor de coronaire stent, die door Stent werd ontworpen.