Berten de Bels

Dichter Berten de Bels ( - 8 februari 2005) behaalde in 1960 het diploma van maatschappelijk assistent maar kwam terecht in de theaterwereld. Hij hield van toneel en televisie. Occasioneel was hij toneel- en tv-acteur, regisseur en radiocorrespondent. De Bels werkte aanvankelijk bij Radio 2 Oost-Vlaanderen (toen nog Omroep Gent), waar hij jeugdprogramma’s verzorgde op woensdagmiddag en straatinterviews deed, wat voor die tijd vernieuwend was.

Zijn eerste stappen in het theater zette hij bij het Gentse Arcatheater waar hij zijn jeugdvriend Jo de Meyere terugvond. Op televisie speelde hij de hoofdrol in een film over Rembrandt. De Bels voelde snel dat hij als acteur nooit zijn draai zou vinden en zocht zijn weg in de dramaturgie. Hij vertaalde een aantal Duitse theaterstukken. Als regisseur kreeg hij vooral in Oost- en West-Vlaanderen vrij grote bekendheid. Hij regisseerde o.m. de Vissersfeesten op het Sint-Paulusplein te Oostende, de Zomercompagnie op de Vlaamse Poëziedagen te Deurle en ging op tournee voor een Hollandfestival.

Berten De Bels zal in Vlaanderen vooral als dichter herinnerd blijven. De Bels publiceerde in de jaren zestig enkele dichtbundels en liet zich opmerken met zijn doodsprentjes, Proeve van een Kommune, een aanplakbrief met gedichten en vooral zijn Revolte-Lied, dat een gegeerd collector’s item is geworden.

In 1983, na een lange tijd van inactiviteit wegens ziekte, verscheen Brieven zonder Postnummer, een bundel die hij als een nieuwe start beschouwde. Het duurde evenwel tot 1997 vooraleer een vervolg kwam met de bundel Struikelstenen, waarin hij een aantal oudere gedichten bundelde, aangevuld met nieuw werk. Ondertussen vond Berten rust in een nieuwe liefde met kunstschilder Bérénice Malbrain en bleef hij in contact met enkele oude vrienden als acteur Jo De Meyere en kunstschilder Fons Roggeman. In 2001 herviel hij in ziekte en op 8 februari 2005 overleed hij op 65-jarige leeftijd.