Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Barbara Hepworth

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Barbara Hepworth, was één van de belangrijkste Engelse beeldhouwers. Zij ontwikkelde zich van beginnend kunstenaar in de jaren twintig, tot de internationaal bekende beeldhouwer, die zij aan het eind van haar leven was.
Ze bleef haar leven lang in steen en hout beeldhouwen, maar vanaf 1956 werkte ze ook in brons.
Vóór de Tweede Wereldoorlog behoorde Barbara Hepworth al tot de internationale avant-garde. Zoals veel kunstenaars in de jaren dertig van de vorige eeuw, verruilde Barbara Hepworth langzamerhand de figuratieve voorstellingen voor zuiver abstracte vormen. Zij ontwikkelde op die manier een onmiskenbaar eigen handschrift, van veelal uit aan de natuur ontleende vormen - soms figuratief en soms abstract - die van grote betekenis voor de moderne beeldhouwkunst zijn geworden.
In de jaren vijftig en zestig was haar werk te zien te zien op vele tentoonstellingen. Ook ontving ze wereldwijd grote, internationale prijzen en opdrachten.
In Nederland is schitterend werk van haar te bewonderen in het Rietveldpaviljoen 1) in het Kröller-Müller Museum te Otterlo. Ook in België is werk van haar opgesteld in het Beeldenpark van Middelheim, en als een zeer belangrijk museum geldt zeker het Barbara Hepworth Museum in St. Ives, in zuid-oost Engeland, waar heel veel werk van haar te zien is.

Beginperiode

Barbara Hepworth studeerde aan de Leeds School of Art en aan het Royal College of Art in Londen. Ook studeerde ze in Italië. Tijdens haar opleiding in Leeds maakte ze kennis met de later zo beroemd geworden beeldhouwer Henry Moore.
Na haar opleiding was ze samen met de kunstenaars Henry Moore en John Piper één van de leden van de Seven and Five Society. Deze groep was aanvankelijk nog vrij traditioneel en conservatief, en was er niet direct op uit om een nieuwe richting in te slaan. Integendeel, zij hadden juist het gevoel, dat er te snel en op te veel gebieden aan vernieuwing werd gedaan. Toen echter in 1924 de kunstenaar Ben Nicholson - een van de pioniers van de abstracte kunst in het Verenigd Koninkrijk – zich bij de groep aansloot, volgden al snel Barbara Hepworth en Henry Moore zijn richting. Samen namen zij daarna de teugels in handen en werkten ze de non-modernisten eruit.

Internationale kunstwereld

Barbara Hepworth ontwikkelde zich geleidelijk aan tot één van de leidende figuren van een nieuwe generatie beeldhouwers die hun sculpturen rechtstreeks uit steen en hout hakten. In de jaren dertig maakte ze haar entree in de internationale kunstwereld en kwam ze in aanraking met het werk van Pablo Picasso, Georges Braque, Jean Arp en Constantin Brancusi. Onder invloed van deze kunstenaars werd haar werk steeds abstracter. Vanaf die tijd ook ontstonden Hepworth’s karakteristieke organische vormen, waarin de massa wordt doorboord door cirkels of ovalen en de ruimte meespeelt in het beeld.

Haar werken zijn homogeen, soms primitief, religieus geïnspireerd en gepassioneerd

Sculpturen van hout, marmer en brons; alles wat zij maakte was zeer bijzonder door de ongelooflijke vakmanschap waarmee ze te werk ging. Haar werken zijn homogeen, soms primitief, religieus geïnspireerd en gepassioneerd. Naast vele kleinere sculpturen heeft Hepworth ook een aantal monumentale werken op haar naam staan.
In 1932 trad Barbara Hepworth toe tot de Abstraction-Création - een in 1931 in Parijs opgerichte internationale groep kunstenaars - die van groot belang is geweest voor de ontwikkeling van de moderne kunst.

Persoonlijk leven

Barbara Hepworth is twee keer getrouwd geweest. Het eerste huwelijk was met de beeldhouwer John Skeaping.
In 1934 kreeg ze een drieling: Rachel, Sarah en Simon. Rachel en Simon werden ook kunstenaar. Haar eerder geboren zoon Paul, kwam in 1953 om bij een vliegtuigongeluk, in dienst van van de Royal Air Force in Thailand. Een gedenkteken voor hem, Madonna en Kind, van Barbara Hepworth werd voor hem opgericht in de parochiekerk van St Ives.
Haar tweede huwelijk was in 1938 met de schilder Ben Nicholson. In 1951 maakte een scheiding een eind aan dit huwelijk.
Barbara Hepworth ging - bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1939 - eerst in Cornwall wonen met haar man Ben Nicholson en hun jonge gezin. Ze woonde en werkte later in de Trewynstudio in St. Ives - nu het Barbara Hepworth Museum - van 1949 tot aan haar dood in 1975.
In 1965 werd zij benoemd tot Officier in de Orde van het Britse Rijk en later werd zij bevorderd tot Dame Commandeur . Zij mocht zich voortaan Dame Barbara Hepworth noemen.

Zij werd bevorderd tot Dame Commandeur en mocht zich voortaan Dame Barbara Hepworth noemen

Barbara Hepworth is op 72-jarige leeftijd omgekomen bij een brand 's nachts in haar atelier in St Ives in Cornwall. Zij was al geruime tijd ziek. Zij had kanker en last van een nooit geheel herstelde gebroken heup. Dit bezorgde haar veel pijn, die zij met alcohol bestreed. Een sigaret was waarschijnlijk de oorzaak van de brand. Barbara Hepworth is begraven in Longstone Cemetery (Carbis Bay). Een eenvoudige leistenen grafsteen markeert de plek waar zij begraven ligt.
Haar atelier en haar woonhuis vormen tegenwoordig het Barbara Hepworth Museum and Sculpture Garden.

Barbara Hepworth Museum in St. Ives

In 1976 werd in St. Ives in Cornwall door haar familie het Barbara Hepworth Museum geopend. Dit gebeurde volgens haar laatste wens, zoals vastgelegd in haar testament.Haar wens om haar huis, het atelier en de tuin als een soort museum van haar werk in te richten, werd op die manier na haar dood bewaarheid.
Het museum is eigendom van en wordt sinds 1980 gerund door ( Gallery ) Tate 2) . Het bevat de grootste groep werken van Hepworth, die permanent worden tentoongesteld in de Trewyn Studio en de tuin waar ze woonde en werkte van 1949 tot aan haar dood in 1975, als een geschenk van haar aan Engeland.
Een bezoek aan het Barbara Hepworth Museum en de bijbehorende Beeldentuin is een unieke ervaring, die een goed en overzichtelijk inzicht in het werk van één van Engelands meest belangrijke twintigste-eeuwse kunstenaars biedt. Sculpturen in brons, steen en hout worden in het museum en de tuin tentoongesteld, samen met schilderijen, tekeningen en archiefmateriaal.

Openluchtmuseum voor beeldhouwkunst Middelheim

Het Openluchtmuseum voor beeldhouwkunst Middelheim bij Antwerpen is een beeldenpark van bijna 30 hectare, waar werk van internationale beeldhouwers staat opgesteld. Naast werk van Barbara Hepworth, is er ook werk te vinden van Auguste Rodin, Henry Moore, Ossip Zadkine en vele andere bekende beeldhouwers.

Kröller-Müller Museum in Otterlo

Rietveldpaviljoen in het Kröller-Müller Museum
Sculptuur van Barbara Hepworth in het Rietveldpaviljoen, Kröller-Müller Museum, Otterlo
Sculptuur
Sculptuur

In het Kröller-Müller Museum in Otterlo, is in het Rietveldpaviljoen een rijke collectie bronzen beelden van Barbara Hepworth aanwezig, die permanent door iedereen is te bezichtigen. Zo'n 14 beelden van haar komen in dit paviljoen prachtig tot hun recht.
Deze unieke collectie geeft een gedetailleerd beeld van Barbara Hepworth's oeuvre uit de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw.
Vijftig jaar na Barbara Hepworth's laatste grote tentoonstelling in het Kröller-Müller Museum - waarbij de presentatie van haar bronzen beelden het hoogtepunt was - eerde het Kröller-Müller Museum haar in de winter van 2015 - 2016, met een grote overzichtstentoonstelling die als titel voerde:

Sculpture for a Modern World

Deze grote tentoonstelling werd georganiseerd door Tate Britain in samenwerking met het Kröller-Müller Museum en het Arp Museum Bahnhof Rolandseck.
Het Rietveldpaviljoen maakte als ‘buitenzaal’ deel uit van deze tentoonstelling. De rest van de expositie - waaronder ook schilderijen en tekeningen van haar - was binnen in de zalen van het museum opgesteld. Deze overzichtstentoonstelling schetste Hepworth’s ontwikkeling van de bescheiden stenen sculpturen uit haar jonge jaren, tot de ambitieuze, latere bronzen beelden. Ook waren er minder bekende werken van haar te zien.

De tentoonstelling werd op 28 november 2015 geopend met een introductie van Lisette Pelsers, directeur van het
Kröller- Müller Museum, en met een verhaal van de auteur Maria Barnas.
De tentoonstelling liep tot 17 april 2016

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

rel=nofollow
  • 1) In 1889 bood Henry Tate - een industrieel die zijn fortuin had gemaakt in de suikerindustrie - zijn collectie van Britse kunst aan de National Gallery te Londen. Die hadden daar geen ruimte voor, zodat werd besloten een galerie te openen, geheel gewijd aan de Britse kunst. Deze galerij zou niet alleen de schenking van Henry Tate gaan huisvesten maar ook de collecties werken van andere Britse kunstenaars. Op dit moment herbergt Tate op een paar locaties niet alleen de nationale collectie van Britse kunst vanaf 1500 tot heden, maar ook internationale moderne en hedendaagse kunst, met een permanente expositie van werken van Barbara Hepworth.
Tate heeft twee vestigingen in Londen, een in Liverpool en een in St. Ives.
  • 2) Gerard Thomas (Gerrit) Rietveld ( 24 juni 1888 – 25 juni 1964) was een Nederlands architect en meubelontwerper, die ook grafisch werk maakte. Gerrit Rietveld werd vooral bekend als lid van De Stijl en als pionier van het Nieuwe Bouwen.
Gerrit Rietveld ontwierp in 1955 het paviljoen voor de 3 e internationale beeldententoonstelling in Park Sonsbeek in Arnhem. Daarna is het paviljoen afgebroken en in de jaren '60 gereconstrueerd in de beeldentuin van het Kröller-Müller Museum als eerbetoon aan Gerrit Rietveld.
Wegens terugkerende problemen bij het onderhoud van het paviljoen, is dit geheel gedemonteerd en op basis van de bouwtekeningen uit 1965 opnieuw opgebouwd.
rel=nofollow

Link