Alexander III (paus)

Alexander III
Orlando Bandinelli ca. 1100 of 1105 – 30 augustus 1181
Zie Lijst van pausen
Periode	1159-1181
Voorganger	Hadrianus IV
Opvolger	Lucius III

Paus Alexander III (burgerlijke naam mogelijk Rolando Bandinelli; omstreeks 1100 of 1105 in Siena – Civita Castellana bij Viterbo, 30 augustus 1181) was van 7 september 1159 tot zijn overlijden de paus van de Kerk van Rome. Bijna twintig jaar verzette hij zich tegen de Duitse keizer Frederik Barbarossa om het schisma op te lossen dat de westerse wereld verdeelde. In zijn ambtsperiode vond in 1179 het derde Concilie van Lateranen plaats. Alexander III was de enige paus in de geschiedenis die met in totaal vier tegenpausen geconfronteerd werd.

Leven

Rolando stamde uit een vooorname familie van Siena. Er is weinig bekend over zijn vroege opleiding. Vermoedelijk was hij reeds voor 1142 docent in de theologie in Bologna en onderwees daar vooral canoniek recht. Later werd hij lid van het domkapitel in Pisa.

In 1150 werd hij door paus Eugenius III naar Rome gehaald. Daarvwerd hij tot kardinaaldiaken gecreëerd en vervolgens kardinaalpriester van de titelkerk van San Marco. Hij werd oauselijk kanselier en raadgever van Hadrianus IV.

Omstreden verkiezing

Op 7 september 1159 werd Rolando verkozen als opvolger van paus Hadrianus IV. Een minderheid van kardinalen verkoos de kardinaal Octaviano de Montecello. Aangezien men had afgesproken dat de verkiezing eenstemmig moest zijn, vonden zij dat Rolando niet verkozen was. Toen de voorstanders van Rolando hem met de pauselijke mantel bekleedden, werd dit verhinderd door Octaviano. Het conclaaf werd verstoord door een groep die door de graaf Otto von Wittelsbach was gestuurd.

In de daaropvolgende wanorde, vluchtte Rolando naar de Vaticaanse vesting bij de Sint-Pietersbasiliek. Octaviano nam de naam Victor IV aan en werd in Duitsland erkend als paus.

Volgens de kronieken uit die tijd, werd Victor IV in de meeste koninkrijken in Europa als paus aanvaard, behalve door Portugal, Sicilië en Spanje. In 1161 ondertekende koning Géza II van Hongarije een overeenkomst waarin of hij Alexander III erkende als de rechtmatige paus. Weldra erkenden ook andere monarchen zijn autoriteit, met name de koninig van Frankrijk en koning Hendrik II van Engeland.

Door de keizerlijke invloed in Rome, zag Alexander zich genoodzaakt om het grootste deel van zijn pontificaat buiten Rome te verblijven. Hij vluchtte in april 1161 naar Frankrijk. Daar bouwde hij erkenning op van de Franse koning Lodewijk VII en de Engelse koning Hendrik II en werd ook nog gesteund door een meerderheid van de Italiaanse geestelijkheid. Toen het nieuws over de dood van Victor hem in 1164 bereikte, rouwde hij en berispte de kardinalen die blij waren met de dood van de rivaliserende (anti-)paus.

  (en) Pope Alexander III, in: Catholic Encyclopedia, New York, Robert Appleton Company, 1907-1912. (vertaal via: )

	Werk in uitvoering
	Iemand is nog met dit artikel bezig. Kom later terug om het resultaat te bekijken.