Albert Decorte

Albert Decorte (a.k.a. Bert Decorte) is een Belgisch zanger, gitarist, auteur, componist en producer. Hij werd geboren te Wilrijk op 19 oktober 1956 en is de zoon van acteur Marc Decorte en actrice Jo Crab (o.a. bekend als koffiemadam Arabelle uit de tv-serie "De Collega's"). Als jonge knaap leek het erop dat Bert het pad geëffend door zijn ouders op zou gaan daar hij als kindacteur (1960-1968) meermaals meewerkte aan zowel tv- als radioproducties voor de toenmalige BRT (Belgische Radio en Televisie). Bovendien speelde hij een rol in de Vlaamse speelfilm "Het afscheid" (1966) in een regie van Roland Verhavert. Maar na een vertoning van de film "Woodstock" (1970) en zwaar onder de indruk van gitaristen Jimi Hendrix, Alvin Lee en Carlos Santana was het voor hem duidelijk dat muziek zijn ware roeping was, temeer daar hij al sinds zijn prille kindertijd een grote fan was van The Beatles, The Rolling Stones en zowat alles wat hem muzikaal kon bekoren (inclusief klassiek, Jazz, chanson enz...).

The Misters v1.0 (1977-1978)

Bert Decorte startte zijn professionele muziekcarrière in 1977 met het oprichten van “The Misters”, een collectief van vier (zeer) jonge knapen uit Tervuren (Bert Decorte, Luc van Rumst, Roger Bas - later vervangen door Roy harlington - en Kloot Per W) die met lichtsnelheid de toen stroeve beginselen van het “Vlaamsche Muziekwereldje” op hun grondvesten deden daveren. Met in hun kielzog begeesterde voorstanders en al even enthousiaste tegenstanders verrijkten The Misters hun palmares al snel met honderden optredens in binnen- en buitenland (o.a. op tournee door Nederland met Gruppo Sportivo) en een eerste LP met als titel “Change Partners”. Maar een personeelswissel drong zich op toen Luc en Roy naar Engeland trokken, de ene zijn lief, de andere zijn ouders achterna (komt dat tegen).

The Misters v2.0 (1979-1980)

Luc en Roy eruit en Patrick De Witte (later bekend als PDW en als drummer van de reggaegroep The Skyblasters) als drummer erin en hop met de geit, een powertrio deed The Misters uit hun as herrijzen. Alweer optreden na optreden, een nieuwe LP (“Greatest Tits”), release van voornoemde LP in Frankrijk (met als titel “Snakin’ Out From The Dark”), drie keer succesvol support act voor ACDC tijdens hun allereerste concerten met Brian Johnson als zanger en tenslotte de drang om te doen wat elke zichzelf respecterende groep nu éénmaal MOET doen: splitten!

Scooter + studio- en gastmuzikant (1980-1981)

Amper één (1) dag na de split werd Bert Decorte gevraagd de rangen van de toen succesvolle Antwerpse groep Scooter,vooral bekend van hun hit “You”, te vervoegen. Dit leidde tot, jawel, optreden na optreden. Als studio- en gastmuzikant kon hij bovendien onder meer aan de slag met soullegende Geno Washington (de man voor wie Dexys Midnight Runners hun hit “Geno” schreven) op zijn album “Put Out The Cat” en met Vlaamse blueslegende Roland tijdens een intens beleefd optreden op de Gentse Feesten.

O.T.T. (stands for 'One Two Three' (1982-1985)

Na de periode met Scooter waagde Bert zich met zijn oude makker Patrick De Witte, bassist Fons Symons (later bij The Scabs), pianist Jan Hautekiet (ons aller welbekend als radiomaker en muzikant) en gitarist Frank Tommelein aan een project onder de naam “O.T.T” (stond voor “One Two Three”) dat ondanks sterke en door o.a. Herman Schueremans bewierookte demo’s en via uitgever en producer Adriaan Van Landschoot uitgegeven singles “I Wanna Marry You” en “Leaving You Was A Mistake” (beide producties van Brits producer John Tilly) nooit echt van de grond kwam, wat leidde tot een periode van veel ditjes en datjes en vooral van proberen te overleven. Met Van Landschoot werkte Bert verder ook als solo artiest met de single “For You”, geproduceerd door Nederlands producer Pim Koopman (van de symfonische rockgroep Kayak).

Maar ook een passie voor het stripverhaal... (1983-1986)

Daar hij een man met vele passies is zocht Bert ook naar andere artistieke uitlaatkleppen zoals zijn samenwerking als scenarist met striptekenaars Peter Pluut en Thierry Cayman. Met Peter Pluut publiceerde hij onder meer in de in Frankrijk bijzonder prestigieuze stripmagazines Métal Hurlant en Circus en met Thierry Cayman in het legendarische weekblad Tintin/Kuifje. Die samenwerking met Kuifje leidde er zelfs toe dat Bert een tijdlang hoofdredacteur van Kuifje’s Nederlandstalige editie werd. Maar uiteraard liet de muziek hem nooit echt los...

Vaya Con Dios (1987-1988)

In 1987 werd Bert als gitarist aangeworven bij Vaya Con Dios, met een hele resem optredens (o.a. La Cigale in Parijs met The Gypsy Kings) als gevolg en hits als “Puerto Rico”, waarvoor Bert de gitaararrangementen schreef en inspeelde.Op EP CD van “Puerto Rico” levert Bert bovendien extra gitaarwerk op de “long version” van “Just A Friend Of Mine” en speelt hij de gitaren op “Each Day”. De podia van Parijs betrad hij nadien ook als begeleider van zangeres Ann Gaetan in het voorprogramma van het icoon van het Franse Chanson Léo Ferré.

LSP-Band (1988-1989)

Vervolgens werd hij bij de LSP-Band gesignaleerd waarmee heel Vlaanderen werd afgereisd met een mix van bekende covers en Bekende Vlamingen.

Solo (Engelstalig) (1988)

Bij platenmaatschappij Ariola kreeg hij de kans een aantal nummers op te nemen onder de vleugels van producer Sylvain Van Holme (zie: The Wallace Collection) wat leidde tot de release van “Teardrops Will Fall”, een single die door de toen nog piepjonge en bij platenmaatschappij Ariola net aangeworven Kris Wauters (van Clouseau) mee werd gepromoot.

Solo (Nederlandstalig) (1990-1995)

Vanaf het begin van de jaren negentig startte Bert met een eigen Nederlandstalig repertoire nadat hij door Johan Verminnen werd uitgenodigd om met zijn ploeg deel te nemen aan de Baccara Beker, waarin zij de finale haalden. Ondertussen werd hij regelmatig gespot bij opnames van het muziekprogramma Tien om te zien op VTM als begeleider van o.a. Stef Bos en Matthias Reim. Kort daarop kreeg hij een contract aangeboden bij platenfirma CNR met de singles “Bij jou” en “Geen weg terug” (beide producties van Roland Verlooven) tot gevolg.

Na zijn deelname aan Eurosong 1993, waarin hij de finale haalde met het nummer “Afrika”, bood uitgever annex platenbaas Hans Kusters hem een contract aan dat resulteerde in de CD “Gebroken Hart” (1994), een productie van ex-Pebbles Fred Bekky. Die CD werd opgevolgd door “Cinéma Royal” (1995) en na ook materiaal te hebben geschreven voor artiesten als o.a. Niels William en Samson & Gert begon hij zich tevens op productiewerk toe te leggen.

Brussel (1996...)

Na deze vele omzwervingen kwam Bert in Brussel terecht en de Belgische hoofdstad werd vanaf midden jaren negentig zijn thuisbasis waardoor de muzikale activiteiten vooral op het Franstalige landsgedeelte werden gericht. Al snel werd hij huismuzikant voor het in die jaren bijzonder populaire Café Chantant Le Fou Chantant in Ukkel (nog steeds zijn huidige woonplaats) waar hij samen met de Congolese violist Sohder Leta avond na avond het publiek begeesterde met een breed coverrepertoire bestaande uit zowat alle genres (60's, 70's, 80's, Chanson Française, evergreens, lichte Jazz, crooners, enz...). Vervolgens werd hij gevraagd de coverbands 21st Century Beatles en White Satin, met respectievelijk een Beatles en 60’s repertoire, te vervoegen waarmee alweer het land werd doorkruist.

Als bedenker en animator van muziekateliers als Composer’s Café en Kids Composer’s Café alsook als gesmaakt entertainer op events voor bedrijven (Skynet, Club Med, Actel, AON, CEFIC, Bticino, Europese Gemeenschap...) bouwde hij vervolgens zijn activiteiten uit, meestal in samenwerking met Le Bouche à Oreille, een prachtige en bijzonder gezellige locatie vlakbij de Eeuwfeestpaleizen in Brussel. Daar werkte hij ook samen met Coaching Ways, een organisatie die hij met de inbreng van zijn atelier Composer's Café een gesmaakte muzikale bijdrage bezorgde aan events en incentives in het kader van teambuilding en opleidingen.

"Nooit meer alleen (2015)"

Maar dan plots... de drang om een project te verwezenlijken dat Bert al jaren in de kast had liggen (zo van “Als ik ooit eens vijf minuten tijd heb”). En toen heeft hij zich een tijdje van de buitenwereld afgesloten om naar buiten te komen met een Nederlandstalige Full CD, "Nooit meer alleen" (2015), met 12 songs waarin het kloppende hart van de Rock uit de jaren zeventig en tachtig weerklinkt, waarin de gitaar de passie preekt en de zanger vele harten (waaronder het zijne) breekt.

Dus, "whatever comes knockin', Bert will be rockin'"!