Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Adriaan Stoet

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Adriaan Stoet (Hoogeveen, 9 september 1965) is een Nederlands violist.

Opleiding

Stoet volgde zijn eerste vioollessen vanaf 11 jaar. Nadat hij een talentvol violist bleek te zijn, vertrok hij naar het conservatorium alwaar hij studeerde bij Phillip Hirshhorn. Bij hem studeerde hij in 1993 af. Hij volgde diverse masterclasses bij violisten als Wiktor Liberman, György Pauk en Ruggiero Ricci.

Opnames en optreden

Hij nam diverse albums op, waaronder een cd met violiste Emmy Verhey. Later speelde hij met Verhey en Herman Krebbers. Hij concerteerde met zangeres Inessa Galante en saxofonist Henk van Twillert in Engeland en Letland, en trad op in het Concertgebouw.

Verder speelde Adriaan Stoet met de pianist Jan Vayne en met pianist Tjako van Schie. Met de laatste bracht hij een cd uit met jiddische muziek uit de ghetto's en concentratiekampen, [1] en in maart 2008 de cd Die Geigen, ja die Geigen!.

Stoet is regelmatig jurylid bij vioolconcoursen, zoals de Iordens Viooldagen, en soleert veelvuldig bij verschillende muziekgezelschappen.

Hij won door zijn imitatie van André Rieu de Play Back Show op televisie.

Docent

Tegenwoordig doceert Stoet op de muziekschool en het conservatorium te Zwolle en doceert hij talenten op de door hem opgerichte Zwolse Vioolacademie tevens te Zwolle.[2]

Bronnen

Referenties