Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
11.11.11
11.11.11 | ||
Geschiedenis | ||
Opgericht | 1966 | |
Structuur | ||
Voorzitter | Bea Cantillon | |
Plaats | Vlasfabriekstraat, Sint-Gillis | |
Motto | Vecht mee tegen onrecht | |
Aantal leden | 60 organisaties 330 lokale groepen | |
Media | ||
Website | http://www.11.be/ |
11.11.11 - Koepel van de Vlaamse Noord-Zuidbeweging (voordien NCOS) is een pluralistische niet-gouvernementele organisatie voor ontwikkelingssamenwerking die de krachten bundelt van 60 organisaties[1] en ongeveer 20.000 vrijwilligers in 330 lokale groepen.
Elk jaar wordt rond 11 november nationaal campagne gevoerd rond een mondiaal thema. Met de opbrengst biedt 11.11.11 financiële ondersteuning aan programma's en organisaties in Noord en Zuid en stimuleert onderling overleg om hun impact te vergroten. Verschillende ontwikkelingsorganisaties treden uitdrukkelijk samen naar buiten om het beleid beter te kunnen richten op wereldwijde ongelijkheid. Enkele politieke eisen:
- openen van legale migratieroutes,
- schuldverlichting voor de armste landen,
- minstens 0,7% van het BNP voor ontwikkelingssamenwerking,
- invoering van een Tobintaks,
- een minister voor ontwikkelingssamenwerking (sinds 1999 is dit het geval in diverse regeringen [bron?])
Historiek
Op 26 april 1966 werd het Nationaal Centrum voor Ontwikkelingssamenwerking (kortweg NCOS) opgericht uit vier comités: het Belgisch Komitee voor het Voluntariaat Overzee, het Belgisch Komitee voor de Bestrijding van de Honger, het Nationaal Komitee voor Onthaal en het Belgisch Komitee voor Hulp aan Vluchtelingen met Paul-Henri Spaak als eerste voorzitter. De vereniging zonder winstoogmerk werd in het leven geroepen als technisch secretariaat om de samenwerking te organiseren tussen de vier comités, die zelf ook koepelorganisaties waren. De algemene vergadering bestond uit twaalf mensen waarvan er tien zetelden in de raad van bestuur. Zij kwamen allemaal uit een van de aangesloten organisatie's en worden als de stichters van het NCOS beschouwd.
Op 11 november 1966 vond de eerste 11.11.11-actie plaats onder de vleugels van het pas opgerichte NCOS.[2] De naam 11.11.11 is geïnspireerd op op 11 november (11de maand) om 11 uur, het moment van het staakt-het-vuren in de Eerste Wereldoorlog. In 1972 werd het nationaal centrum uitgebreid met afzonderlijke ngo's voor ontwikkelingssamenwerking, jeugdbewegingen en volwassenenorganisaties en het documentatiecentrum "Docent" .
Ten gevolge van de federalisering hervormde het NCOS - CNCD in 1977 zijn unitaire structuur tot het Franstalige CNCD en het Vlaamse NCOS. Beide vleugels van de unitaire vzw kregen een juridisch statuut om als twee afzonderlijke organisaties erkend te kunnen worden. Naast het Centre national de coopération au développement werd op 25 november 1980 "NCOS-Vlaanderen vzw" opgericht, waarna de benaming 11.11.11 geleidelijk aan belang won. In 2007 werd beslist om aan Nederlandstalige zijde de naam NCOS niet meer te gebruiken en werd de naam officieel veranderd in Koepel van Noord-Zuidbeweging 11.11.11 vzw.[2]
Voorzitters
- 1972-1980: Bert Peeters, proost van de jeugdbeweging Chiro[3]
- 1981-1989: Maurits Coppieters, politicus en parlementslid voor de VU (Volksunie)
- 1989-1995: Rika Steyaert, politicus en staatssecretaris voor de CVP
- 1995-1996: Walter Zinzen, journalist bij de BRTN
- 1996-1998: Luc Dhoore, politicus en minister voor de CVP
- 1998-2007: Mieke Molemans, leerkracht en directrice van Mater Dei Overpelt.[4]
- 2007-2017: Jos Geysels, politicus bij Agalev en minister van staat
- 2017- : Bea Cantillon, professor sociaal beleid aan de Universiteit Antwerpen.[5]