Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
‘Mensenhandel’ in Frankrijk
De term ‘mensenhandel’ is niet direct te vertalen naar andere talen: ieder land ontwikkelde een eigen term of termen die uiterlijk of qua betekenis enige overeenkomst hebben met het Nederlandse ‘mensenhandel’. Dit artikel behandelt de strafrechtelijke ontwikkeling in Frankrijk betreffende het Nederlandse ‘mensenhandel’, én Franse termen die uiterlijk of qua betekenis lijken op ‘mensenhandel’. Voor de feiten van mensenhandel zij verwezen naar Feiten en vermoedens van ‘mensenhandel’.
1810 tot 1910
In 1810 bepaalt de Code pénal[1] [section IV, attentats aux mœurs]: strafbaar is om als gewoonte de losbandigheid of de prostitutie of de corruptie van jeugd onder 21 jaar uit te lokken, te bevorderen of te faciliteren[2].
1910 tot 2003
In 1910 sluiten vijftien landen waaronder Frankrijk een verdrag[3] om het door bedrog of met dwang aanwerven van een vrouw – of het aanwerven van een minderjarige vrouw sowieso – voor losbandigheid, strafbaar te stellen als ‘la traite des blanches’.
In 1933 sluiten 25 landen waaronder Frankrijk een verdrag[4] dat aanwerven van een meerderjarige vrouw voor losbandigheid in een ander land strafbaar stelt als ’la traite des femmes majeures / traffic in women of full age’. Dit als aanvulling op het verdrag van 1910.
In 1946 stelt de Wet Marthe Richard”[5] in artikel 2-334 [proxénétisme] strafbaar: (sub 4) een ander, zelfs een daarmee instemmende volwassene, werven of verleiden of onderhouden met het oog op de prostitutie[6]; (sub 5) bemiddelen tussen prostituees/-és en klanten.
Per 1 maart 1994 worden deze twee bepalingen herschreven met vrijwel gelijke strekking. Artikel 225-5[7] [proxénétisme] verbiedt nu o.a.: een persoon aanwerven, verleiden of ontvoeren met het oog op de prostitutie, of dwingen tot prostitutie, of de prostitutie van een ander helpen, assisteren of beschermen[8]. Artikel 225-6-(1) [9] [assimilé au proxénétisme] bevat nu het verbod op bemiddelen tussen een prostituee/-é en een klant[10]. Ook sindsdien is de strekking van deze artikelen vrijwel gelijk gebleven.
Wetsartikel ‘traite des êtres humains’ 2003
Op 19 maart 2003 wordt strafwetartikel 225-4-1[11] [La traite des êtres humains] ingevoerd. Dit stelt strafbaar een persoon te werven of vervoeren of herbergen etcetera met als doel ten aanzien van die persoon een delict te plegen van proxénétisme (zie hierboven, 225-5-(3)), of seksuele aanranding of agressie, of uitbuiting van bedelarij, of mensonwaardige arbeidsomstandigheden of herberging, of om die persoon te dwingen tot enige misdaad of delict[12].
Bronnen, noten en/of referenties
|
