Essay:Kritiek op de OV-chipkaart

Dit is een gebruikersessay geschreven door Airflow

Kritiek op de OV-chipkaart beschrijft alle voors en tegens over het nieuwe vervoerbewijs in Nederland, de OV-chipkaart.

Klachten van reizigers

De OV-chipkaart blijkt in praktijk te leiden tot veel klachten van reizigers.

Bij vervoersbedrijven is het aantal ontvangen klachten een zorgvuldig bewaard geheim. In de loop van de tijd zijn er enkele (virtuele) loketten geopend waar reizigers hun klachten kunnen deponeren. In 2007 opende Groen Links de site OV-Chipklacht waar klachten werden verzameld over de chipkaart in de omgeving van Rotterdam, de enige streek waar de kaart toen in gebruik was. Er kwamen 6000 klachten binnen. In 2008 werd het OV Loket geopend, waar reizigers terecht kunnen met klachten die door het vervoerbedrijf niet bevredigend zijn afgehandeld. OV Loket publiceert een maandelijkse top 5 van klachten. In de periode februari 2009 - juli 2011 stond de chipkaart in deze lijst vrijwel onafgebroken op nummer een, met uitzondering van november en december 2010 en januari en juni 2011. De Gelderse afdeling van de SP opende in februari 2010 een klachtenmeldpunt op station Nijmegen. Deze actie leidde tot samenstelling van een zwartboek.

Uit het door deze instanties verzamelde materiaal valt een lijst te destilleren met veel voorkomende klachten over de chipkaart en het chipkaartsysteem:

• Hoge aanschafprijs en beperkte geldigheidsduur van de chipkaart.
• Medepassagiers moeten elk beschikken over een eigen kaart.
• Prijsstijging ten opzichte van de strippenkaart.
• Opslag van privacygevoelige informatie
• Niet in aanmerking komen voor kortingen bij aanschaf van een anonieme chipkaart.
• Defecte kaartlezers; storingen bij het in- en -uitchecken.
• Ingewikkelde en trage procedures voor terugbetaling van teveel betaald reisgeld.
• Problemen bij de invoering van de Studenten OV-chipkaart in het begin van 2010: studenten konden hun kaart niet activeren.
• Defecte Studenten OV-chipkaarten; problemen met het verkrijgen van een nieuwe kaart en bij restitutie van de inmiddels gemaakte reiskosten.
• Ondoorzichtige tariefsstructuur: men weet van tevoren niet wat een reis gaat kosten.
• Fouten bij het opladen van chipkaarten.
• Saldo op OV kaart wordt niet opgehoogd maar wel afgeschreven van Banksaldo bij foutief opladen.
• Achterlopen van het overzicht van gemaakte reizen (‘transactieoverzicht’) op Mijn OV-Chipkaart of het geheel ontbreken van reizen daarop.
• Het vóórkomen van haltes op dit overzicht waar men nooit in of uit is gestapt (waardoor tevens een onjuist bedrag is berekend).
• Bij controle van ontbrekende gegevens vraagt Connexxion deze kaart naar hun klantenservice op te sturen, waardoor men met die kaart niet meer kan reizen.
• Een reiziger die met korting reist, is soms meer geld kwijt dan zonder korting. Dit kan veroorzaakt worden doordat kortingsproducten alleen geldig zijn in een bepaalde regio, en bij het overschrijden van de regiogrenzen opnieuw het basistarief in rekening wordt gebracht (zie boven). Een andere oorzaak: als er meerdere kortingsproducten op een kaart staan, werken deze soms niet.

Commissie Meijdam

Wegens aanhoudende klachten stelde minister Eurlings op 6 oktober 2010 een commissie in, met als doel de problemen met de chipkaart voortvarender aan te kunnen pakken. Hiervoor werd in eerste instantie de heer Gerd Leers benoemd. Op 14 oktober 2010 werd Leers beëdigd als minister zonder portefeuille voor Immigratie en Asiel op het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties in het kabinet-Rutte. Op 2 november 2010 werd Henry Meijdam door minister Schultz van Haegen benoemd tot voorzitter van de commissie die de problemen rond de OV-chipkaart moet onderzoeken: de Commissie Permanente Structuur en Dubbel Opstaptarief in de treinrailketen.

In juni 2011 kwam de commissie met het advies dat het in- en uitchecken met de OV-chipkaart voor treinreizigers die van verschillende vervoerders gebruik maken eenvoudiger moet worden. Over 2 à 3 jaar moet er een systeem van enkelvoudig in- en uitchecken gerealiseerd zijn. De kosten hiervan zijn 50 miljoen euro. De reiziger gaat daaraan meebetalen met € 0,03 per reis. Als tijdelijke tussenoplossing wordt een softwareaanpassing voorgesteld, die binnen een jaar kan worden geïmplementeerd. Kosten, 2 miljoen euro.

De commissie stelt verder voor te komen tot een onafhankelijke OV-autoriteit, waarin vervoerders, centrale overheden en vertegenwoordigers van de consument zitting hebben.

Zie ook Commissie Meijdam.

Voordelen

Voordelen ten opzichte van reizen met traditionele, papieren vervoerbewijzen kunnen zijn:

• OV-chipkaart bruikbaar voor meerdere reizen en saldo of producten bevatten. Geen losse kaartjes meer per reis. Sommige reisproducten staan wel op hun eigen kaart en sommige abonnementen kunnen niet op één kaart. Als men beide wil hebben, dan zijn twee OV-chipkaarten noodzakelijk.
• Geen kennis van zones en regio's nodig zoals met bijvoorbeeld de strippenkaart (hoewel een klantenservice of chauffeur ook tekst en uitleg kan geven).
• Niet gebiedsafhankelijk.
• Bij vertraging of filevorming verloopt de tijd niet en betaalt men even veel terwijl bij de strippenkaart dan opnieuw gestempeld (zou) moeten worden.
• De kosten hangen gelijkmatiger van de afstand af (geen zones meer).
• Omdat de kaart opnieuw kan worden opgeladen hoeft er niet zoals bij strippenkaarten een situatie te zijn dat men een kaart heeft die bijna op is en daarom ook nog een nieuwe bij zich moet hebben.
• De hekken met toegangspoortjes gaan zwartrijden tegen en weren mensen die zonder te reizen op het station verblijven; dit kan de veiligheid en het comfort voor de betalende reizigers verhogen. Daarnaast geeft dit deels meer inkomsten doordat zwartrijders gaan betalen, en deels meer ruimte doordat zwartrijders wegblijven.
• De ov-bedrijven krijgen direct inzicht in het reisgedrag van passagiers, wat een nauwkeuriger verdeling van de reizigersinkomsten over de verschillende vervoerders mogelijk maakt. Daardoor zijn de WROOV-onderzoeken niet meer nodig, die werden gebruikt voor het berekenen van de verdeelsleutel van de opbrengsten van de strippenkaart.
• Er komt nauwkeuriger informatie beschikbaar over het gebruik van openbaar vervoer op bepaalde tijdstippen, zodat bij drukte langere of meer vervoersmiddelen kunnen worden ingezet.
• Door extra inzicht in het reisgedrag is het voor vervoerders en vervoersautoriteiten makkelijker om het lijnennet aan te passen en voertuigen efficiënter in te zetten. Probleemlijnen zullen sneller de aandacht krijgen en waar vervoersgroei is kunnen lijnen versterkt of aangepast worden.
• Met het transactie-overzicht beschikt de reiziger over een logboek van zijn reizen en de daaraan verbonden kosten, wat nuttig kan zijn voor declaraties, het beoordelen van de aantrekkelijkheid van abonnementen, en het bewaken van zijn uitgaven, en leuk zijn als herinnering.
• Diefstal van lege OV-chipkaarten uit automaten of winkeltjes is nauwelijks interessant. Saldo wordt pas bij uitgifte op de kaart gezet, en nummers van kaarten zijn bekend en kunnen automatisch geblokkeerd worden. Hierdoor kunnen OV-chipkaarten vanaf plekken worden verkocht waar het te riskant is om strippenkaarten te verkopen, zoals openbare kaartautomaten. Vanwege herhaaldelijke inbraak is de NS bijvoorbeeld al in 2001 gestopt met het verkopen van strippenkaarten vanuit haar automaten. De OV-chipkaart kan nu echter weer gewoon bij de NS automaten gekocht worden.
• Bij dalurenkorting kan het gunstig zijn dat het moment van inchecken bepalend is.

Nadelen

De belangrijkste nadelen zijn:

• Men moet eraan denken niet alleen in-, maar ook uit te checken. Wanneer men dit vergeet verliest men het instaptarief van € 20,- (NS vol tarief), € 10,- (voor NS-abonnementhouders) of € 4,- (bus, tram & metro). Dit is vooral een probleem doordat reizigers niet gewend zijn aan formaliteiten bij het beëindigen van een reis. Vanwege het feit dat het hier vooral een gewenningsprobleem betreft, wordt verwacht dat dit probleem zich vanzelf zal oplossen. Jongeren die opgroeien met de OV-chipkaart en nooit de strippenkaart gekend hebben zullen dit dan ook niet als achteruitgang ervaren. Ten tijde van de introductie van de strippenkaart waren er gelijksoortige gewenningsproblemen met o.a. correct afstempelen.
• Bij losse wagenverkoop is het niet mogelijk over te stappen van de ene vervoerder naar de andere vervoerder, wat met de strippenkaart wel mogelijk was. Verder lopen de prijzen en de mogelijkheden per vervoerder sterk uiteen. Het GVB en RET verkopen wegwerpchipkaartjes waarmee alleen bij die vervoerder wel mag worden overgestapt. Het GVB biedt naast een 24-uurskaart alleen een uurkaartje aan terwijl de RET alleen een 2-uurkaartje verkoopt. De HTM verkoopt alleen papieren halfuur en uurkaartjes. De meeste streekvervoerders verkopen alleen ritkaartjes naar gelang de afstand welke door de chauffeur worden gestempeld (en geen OV-chipkaart zijn) en waarmee zelfs bij dezelfde vervoerder niet mag worden overgestapt, wat met de strippenkaart wel kon. Indien men zijn bestemming slechts door overstappen kan bereiken is men duurder uit dan met de strippenkaart.
• Abonnementhouders kunnen niet meer zomaar instappen en moeten ook in- en uitchecken. Bij recreatief kriskrasreizen moeten ze tussendoor uitchecken, soms wachten tot de anti-passback-tijd om is en weer inchecken in plaats van direct in elke richting de reis te kunnen vervolgen.
• Bij een wat langer verblijf op een station voorafgaand aan een reis (bijvoorbeeld in de horeca) moet men als men van tevoren heeft ingecheckt tussendoor uitchecken, wachten tot de anti-passback-tijd om is en weer inchecken omdat men binnen een half uur moet vertrekken of binnen een uur op hetzelfde station uitchecken.
• Aangezien je je saldo voorafgaande aan een reis zonder het gebruik van OV-chipkaartlezers alleen kunt schatten, zullen sommigen in de praktijk vóór een reis langs een automaat moeten gaan om de kaart op te waarderen. Dit geldt met name voor reizigers die slechts incidenteel gebruik maken van het OV. Voor reizigers die automatisch opladen hebben geactiveerd voor hun kaart zal dit ook geen probleem zijn. Automatisch opladen kan ook geactiveerd worden door mensen die slechts incidenteel gebruik maken van openbaar vervoer (vergelijk met het gebruik van een pinpas die slechts incidenteel gebruikt wordt, maar waar men bij het uiteindelijke gebruik ervan niet noodzakelijk eerst de bankrekening hoeft te controleren).
• Bij het controleren van de kaartjes kan de conducteur geen advies meer geven zoals bijvoorbeeld waar men moet overstappen of dat men in de verkeerde trein zit omdat hij niet weet waar de reiziger heen wil wat hij bij een papieren kaartje wel kan zien tenzij de reiziger het specifiek vraagt.
• Ouders moeten voor ieder kind boven de vier jaar een aparte ov-chipkaart hebben en die ook in- en uitchecken.
• Apparatuur is niet vrij van storingen. Reizigers worden in de bus meestal kosteloos meegenomen als apparatuur niet werkt door een storing waar de reiziger niets aan kan doen. Als het uitchecken niet werkt kan het personeel ook niet bewerkstelligen dat het teveel afgeschreven saldo wordt teruggestort, je moet achteraf een ingewikkelde procedure starten om dit geld terug te krijgen. Een probleem bestaat natuurlijk ook al met een defecte kaartjesautomaat op het station.
• Bij reizen met een persoonlijke kaart (nodig voor kortingen en voor abonnementen van een week of langer) worden alle reizen systematisch geregistreerd; deze informatie is te koppelen aan de persoon (wel worden transactiegegevens en kaarthoudergegevens in separate databases opgeslagen, maar deze kunnen worden gekoppeld en doorgegeven aan autoriteiten als die daartoe verzoeken). In de praktijk is dit voor de meeste mensen geen nieuw probleem. Veel mensen hebben een mobiele telefoon bij zich, waardoor hun (reis)bewegingen ook zonder het gebruik van de OV-chipkaart systematisch worden geregistreerd. Dit is inherent aan het systeem van mobiele telefonie, waarbij de mobiele telefoon onderweg steeds op een nieuwe zendmast inlogt en zo het reispatroon van de gebruiker vastlegt. Het gaat hier weliswaar om andere bedrijven en de mobiele telefoon is uit te zetten, maar het geeft aan dat de gemiddelde burger hier niet bijzonder wakker van ligt. De reiziger die voor een bepaalde reis behoefte heeft aan privacy, kan voor die reis een anonieme OV-chipkaart gebruiken die betaald is met contant geld.
• Het aanschaffen en vervangen van de OV-chipkaart, nog zonder reissaldo of product, kost € 7,50. Het overplaatsen van saldo naar een nieuwe kaart kost tegenwoordig geen geld. Dit is in tegenstelling tot de norm in andere landen in Europa (bijvoorbeeld Engeland en Zwitserland) en elders in de wereld (bijvoorbeeld Singapore en Japan). Hier is de elektronische kaart kosteloos verkrijgbaar of krijgt men het aankoopbedrag terug bij inlevering. De hoogte van het bedrag dat voor de OV-chipkaart betaald moet worden is echter dikwijls beperkt en eenmalig (in tegenstelling tot b.v. een bankpas waarvoor elk jaar betaald moet worden, ook al staat er geen geld op de rekening). Bij introductie in nieuwe gebieden zijn er aanbiedingen van de vervoerder waarbij een OV-chipkaart € 1,- kost. Dit bedrag kan weliswaar niet teruggevraagd worden, maar het is wel minder dan wat er gevraagd wordt in bijvoorbeeld Engeland voor een Oyster card (£3). Indien de reiziger de kaart wil blijven gebruiken (wat wel het hele idee is achter dergelijke kaarten) en niet inlevert, is de OV-chipkaart is enkele gevallen goedkoper dan in andere landen.
• Groepskortingen vervallen doordat reizigers alleen individueel behandeld kunnen worden. Bij de NS vallen hieronder de samenreiskorting (wie een kortingkaart heeft mag drie anderen met korting laten meereizen), de Railrunner (alleen voor kinderen onder begeleiding) en de tweepersoons Zomertoer. (Samenreisproducten zijn soms mogelijk: bijvoorbeeld tweede persoon gratis.
• Indien men twee OV-chipkaarten bezit en degene die niet gebruikt wordt ter hoogte van het incheckapparaat draagt, bijvoorbeeld in portemonnee, kan de kans bestaan dat de tweede kaart ook ingecheckt wordt. Met enige oplettendheid is dit weinig bekende gevaar wel te voorkomen.
• Na inchecken bij NS kan de OV-chipkaart niet meer van klasse worden veranderd. Wil je tijdens de reis van klasse veranderen, moet je eerst uitchecken, dan de klassewissel toepassen en vervolgens weer inchecken.

Overige meer gedetailleerde nadelen staan hieronder per categorie.

Extra handelingen

• Vooraf is een eenmalige activatie nodig voor gebruik bij treinreizen van de NS, waarbij de klasse moet worden opgegeven. Daarna moet deze actie in de NS-automaat worden bevestigd.

Het is tevens mogelijk bij een NS-loket uw activatie van ROS (Reizen Op Saldo) te laten bestellen en op uw kaart te laten zetten. Bij het veranderen van de klasse (bijvoorbeeld voor zakelijke reizen) dient men elke keer de activeringsprocedure te doorlopen, of twee kaarten aan te schaffen. Men kan ook ROS 2e klas activeren en vervolgens als men 1e klas wilt reizen een overgang naar 1e klas kopen. Zie ook: Klassenwissel

• Bij treinreizen moet de reiziger zich vooralsnog bewust zijn van de verschillende vervoerders.
• Als de kaart vervalt, kost het veel tijd en moeite om reisproducten van regionale vervoerders over te zetten naar een nieuwe kaart.

Grensoverschrijdend reizen

Voor een internationale trein zou een reiziger of bij het passeren van de grens ofwel moeten inchecken of uitchecken in de trein. Dit is niet mogelijk.

• In bepaalde stations waar ook internationale lijnen halteren, kan niet op het perron worden uitgecheckt. Reizigers die overstappen van een nationale op een internationale lijn moeten eerst naar de ingang van het station lopen om van de binnenlandse NS-reis uit te checken, en dan weer terug naar de perrons om, bijvoorbeeld, op de Thalys naar Parijs te stappen.
• Bij Arriva is het mogelijk om met deze kaart naar en van Leer (Ostfriesland) te reizen.
• Bij Nederlandse internationale buslijnen, zoals Goes - Gent, waar alleen Nederlandse vervoersbewijzen geldig zijn, is de OV-chipkaart wel te gebruiken. Bij andere Nederlandse internationale streekbussen kan bij het overschrijden van de internationale tariefgrens in- of uitgecheckt worden, zoals Breskens-Brugge. Bij grensoverschrijdende bussen, zoals die van De Lijn op Breskens-Brugge, kan dit niet, en daar is het buitenlandse tarief van toepassing.

Verminderde transparantie

• Men krijgt door het principe van 'reizend specificeren' niet van tevoren de prijs van een treinreis te zien (behalve dat bij vrij reizen dit bevestigd wordt), tenzij men deze informatie apart opzoekt of navraagt.
• Er kan thuis aan een kaart niet worden gezien of er nog iets op staat. Het aanbieden van kleine readers (zoals ook gebruikelijk waren voor de chipknip) zou dit probleem kunnen oplossen. Voorlopig is er een gedeeltelijke oplossing waarbij het saldo van de kaart via internet opgevraagd kan worden (dit is slechts gedeeltelijk een oplossing doordat het saldo dat opgevraagd kan worden via internet niet real-time wordt bijgewerkt, maar slechts na een bepaalde tijd).
• Er kan thuis voor andere vervoerders dan NS niet tijdig worden gecontroleerd of men wel heeft uitgecheckt (zodat men zonodig terug kan gaan naar het station om het alsnog te doen).
• De tariefdifferentiatie (o.a. een prijs per kilometer die verschilt per vervoerder) kan als onoverzichtelijk worden beschouwd. Echter, juist deze volledig flexibele tariefdifferentiatie kan kortingsstructeren mogelijk maken die met de strippenkaart niet mogelijk waren, zoals de huidige gratis dalkorting van 20% voor Oost Nederland. Daarbij is het verschil in tarieven een direct gevolg van de tariefsvrijheid die de decentrale overheden hebben gekregen met de Wet personenvervoer 2000 en staat daarmee los van de OV-chipkaart.

Verminderde flexibiliteit

• Een OV-chipkaart moet minimaal het instaptarief als saldo hebben. Ook bij reizen in groepen (bijvoorbeeld een oma met 3 kleinkinderen) moet elke kaart minimaal € 20 saldo hebben voor een treinreis. Bij korte reizen met een tarief van € 1,85 loopt het extra tegoed wat op de kaart moet staan op tot € 18,15 per persoon. Voor houders van een voordeelurenabonnement is dit echter € 10.
• Het saldo op een OV-chipkaart kan door de bezitter niet aan andere zaken besteed worden; dit saldo is uitgeleend aan de vervoersbedrijven. Wél kan men dit bedrag geheel kosteloos terug laten storten. Dit is een betere situatie dan met de strippenkaart. Met de strippenkaart wordt er van tevoren een reistegoed ingekocht, terwijl het niet zeker is of de reiziger dit wel helemaal zal gebruiken. Niet gebruikte strippen of verlopen strippen kunnen bij de strippenkaart niet terugbetaald worden. Hoewel daarbij wel is opgemerkt dat de strippenkaart ook in kleine eenheden wordt verkocht (bijvoorbeeld twee strippen), is dit geen specifiek voor- of nadeel ten opzichte van de OV-chipkaart, daar deze ook gekocht kan worden in een 'kleine' wegwerp variant met gering saldo. Tevens is het zo dat deze kleine strippenkaarten per strip aanzienlijk duurder zijn.

Privacybezwaren

• Reizigers kunnen uit privacy-overwegingen kiezen voor een anonieme OV-chipkaart. Alleen kan dan - vanwege die anonimiteit - geen korting worden gegeven voor leeftijd.
• Ook van abonnementhouders wordt het reisgedrag geregistreerd bij het in- en uitchecken en scannen door conducteurs.
• Het is niet mogelijk om bij de NS met korting te reizen met een anonieme kaart en daarnaast een persoonsgebonden kortingskaart te hanteren (om zodoende reisinformatie niet te laten registreren).
• Ook bij de "anonieme" OV-chipkaart is geanonimiseerde gegevensopslag nog mogelijk, wat praktisch moeilijk haalbaar is bij het papieren kaartje. Wel is het mogelijk dat bij aankoop van papieren kaartjes (bij de kaartjesautomaat) waarbij betaald wordt met de pinpas, deze aankoop wordt opgeslagen. Het (zeer) waarschijnlijke reispatroon van de reiziger wordt dan alsnog opgeslagen.

Extra kosten algemeen

• Wanneer de gebruiker vergeet uit te checken, wordt het instaptarief (€ 20,- / 15,- / 10,- / 4,-) afgeschreven. Hetzelfde gebeurt wanneer de reiziger wel correct heeft ingecheckt, maar bij het uitchecken de apparatuur defect blijkt. Bij zulke storingen moet de reiziger vaak een ingewikkelde en tijdrovende procedure doorlopen om zijn geld terug te krijgen.
• Het aanschaffen van alleen de kaart, nog zonder reissaldo of product, kan een bedrag in rekening worden gebracht. Dit is in tegenstelling tot de norm in andere landen in Europa (bijvoorbeeld Engeland en Zwitserland) en elders in de wereld (bijvoorbeeld Singapore en Japan). Hier is de elektronische kaart kosteloos verkrijgbaar of krijgt men het aankoop bedrag terug bij inlevering.
• Een vervangende OV-chipkaart, na verlopen geldigheidsdatum (5 jaar of minder, afhankelijk van de vervoerder) of bij defecten, kost geld.
• Het overzetten van saldo naar een nieuwe kaart kost in veel gevallen geld.
• Restitutie van het saldo kan alleen bij een saldo vanaf € 5 waarbij € 2,50 aan administratiekosten in rekening worden gebracht. (Bij verlies van een persoonlijke kaart krijgt men het volledige bedrag terug.)
• De invoering van het systeem brengt veel kosten met zich mee, het Ministerie van Verkeer en Waterstaat stelt o.a. circa € 130 mln. aan migratiegeleden ter beschikking, ook NS investeert ruim € 726 mln. in de chipkaart.
• Wie na 9 uur met korting mag reizen (alleen bij de treinen van NS), betaalt het volle tarief als hij vóór 8.55 uur incheckt. Hij betaalt het volle tarief echter voor de hele reis. Hij moet op het eerste station na 9 uur uitstappen, uitchecken, weer inchecken en weer instappen om vanaf dat moment korting te krijgen. Men moet naar de kaartlezer toelopen en terug, en na het uitchecken kan men bovendien vaak niet onmiddellijk weer inchecken (als er geen poortjes zijn moet men twee tot drie minuten wachten), zodat de trein meestal intussen vertrokken is.

Extra kosten van reizen

• Treinreizen met meerdere vervoerders worden duurder door een dubbel opstaptarief. Zelfs als men meerdere keren met hetzelfde bedrijf reist (bijvoorbeeld Lochem-Geldermalsen via Syntus-NS-Syntus-NS), dan betaalt men voor elk traject apart, in het voorbeeld vier keer, wat het nadeel nog groter maakt. Bij gebruikmaking van "klassieke" kaartjes wordt de prijs van zo'n reis met meerdere spoorbedrijven berekend als één traject. Men heeft besloten dat papieren kaartjes niet afgeschaft zullen worden voordat dit probleem verholpen is.
• Het reizen via een omweg wordt duurder doordat het totaal van de prijzen van de deeltrajecten wordt gerekend; door de afstandsdegressie is dit meer dan de prijs van één reis van het totale aantal tariefeenheden.
• Het onderbreken van een treinreis vereist uit- en inchecken, en kost daardoor extra geld door de afstandsdegressie.
• Voor wie slechts incidenteel reist (zoals toeristen) is het aanvragen van een persoonlijke OV-chipkaart lastig of onmogelijk. Een persoonlijke chipkaart wordt niet geleverd aan iemand die geen Nederlands postadres kan opgeven. De kaart moet betaald worden (die incidentele reis is dan duur) en het duurt enige tijd voor de kaart geleverd is. Een anonieme kaart is direct verkrijgbaar, o.a. bij automaten van de NS en GVB en diverse loketten, maar voor kinderen en ouderen is er dan geen leeftijdkorting zoals mogelijk was met papieren kaartjes als de Railrunner. Wie direct wil reizen, betaalt het volle tarief. Alleen kinderen onder vier jaar reizen gratis.
• Gebruik maken van lokaal NS-vervoer tegen bus-tarief (kon wel met de strippenkaart) kan niet meer behalve bij een sterabonnement met een bepaalde sterwaarde en centrumzone in bepaalde steden waarbij echter niet met de chipkaart maar met de "zichtkaart" moet worden gereisd.
• De minimumprijs van een losse rit (de prijs van de goedkoopste wegwerpkaart) is hoger dan eerst (2-strippenkaart).
• Door elektronische registratie van in- en uitchecken met de kaart is het mogelijk om niet alleen een ochtendspitstarief maar ook een avondspitstarief te hanteren. Daartegenover staat dat NS in verband met de invoering van middagspitsuren voordelige abonnementen heeft ingevoerd voor reizen buiten de spits. Ook is er de gratis dalkorting van 20% voor Oost Nederland.

Verkeerd product dat wordt aangesproken

• Als men een abonnement neemt voor vrij reizen in de daluren krijgt men verplicht een kaart waarbij men ook in de spits kan reizen tegen vol tarief. Als men alleen vrij wil reizen en men per ongeluk zich meldt op een moment dat de kaart daarvoor niet geldt dan wordt men niet geweigerd (met een duidelijk signaal bij het inchecken) maar gaat het systeem er zomaar van uit dat men tegen vol tarief in de spits wil reizen (met slechts een onopvallend verschil in de kort getoonde tekst op het scherm, zonder de mogelijkheid die langer of opnieuw te tonen). Men kan zichzelf niet beschermen tegen zo'n vergissing door een laag saldo aan te houden, want bij zo'n abonnement is het minimumsaldo voor reizen tegen vol tarief hetzelfde als voor vrij reizen.

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met OV-chipkaart op Wikimedia Commons.