Davis Cup
![]() |
Voor actuele informatie, zie: Davis Cup 2025 |
De Davis Cup is een internationaal landentoernooi voor heren enkel- en dubbelspelen tennis. Meer dan 130 landen doen elk jaar mee aan het toernooi dat al sinds 1900 wordt gehouden. Het toernooi werd eerst gehouden onder de naam "International Lawn Tennis Challenge", maar na de dood van de grondlegger Dwight Davis in 1945 werd het naar hem vernoemd. De tegenhanger bij de dames is de Fed Cup.
Er wordt gespeeld om 'the best of five' en meestal over drie dagen; twee enkelspelen op de eerste dag, het dubbelspel op de tweede dag en nog twee enkelspelen op de slotdag. De organisator is de Internationale Tennisfederatie (ITF). De Verenigde Staten zijn het meest succesvol tot nu toe; ze wonnen 32 keer en eindigden 29 keer als tweede. Australië volgt met 28 zeges en 18 verloren finales.
De Davis Cup roept vaak speciale emoties op. Het is naast de Hopman Cup en de World Team Cup in Düsseldorf de enige landenontmoeting tussen tennisnaties. De Davis Cup geniet veel prestige bij toptennissers. De meeste toppers komen dan ook graag uit voor hun land in deze competitie.
Geschiedenis

Het toernooi is in 1899 bedacht door vier leden van het tennisteam van de Harvard Universiteit, die het idee hadden om de Britse tennissers in een tenniswedstrijd uit te dagen. Na goedkeuring van de betreffende tennisorganisaties ontwikkelde een van deze vier spelers, Dwight Davis, een toernooi-opzet en uit eigen zak betaalde hij een beker. De eerste wedstrijd tussen de Verenigde Staten en Groot-Brittannië werd in 1900 gehouden in Boston in de Verenigde Staten. Het Amerikaanse team, waar Davis deel van uitmaakte, verraste de Britten door de eerste drie wedstrijden te winnen. Het jaar daarop werd er niet gespeeld, maar de volgende wedstrijd in 1902 werd wederom door de Amerikanen gewonnen. Het jaar daarop wonnen de Britten. In 1904 breidde het toernooi zich uit met de deelname van Frankrijk en België en een jaar later deden ook Oostenrijk en een gecombineerd team van Australië en Nieuw-Zeeland mee.
Tot en met 1971 was de regerend kampioen automatisch geplaatst voor de finale. Alle andere landen speelden in een toernooi waarbij de winnaar het recht had om de regerend kampioen uit te dagen voor een strijd om de titel.
Vanaf 1972 moest de regerend kampioen ook in het toernooi spelen en was de winnaar van het toernooi de winnaar van de Davis Cup. Vanaf 1981 wordt er in de huidige vorm gespeeld waarbij alleen de landen in de wereldgroep spelen om de Davis Cup titel. Alle overige landen proberen via regionale groepen naar de wereldgroep te promoveren.
Het toernooi werd eerst gehouden onder de naam "International Lawn Tennis Challenge". Na de dood van Dwight Davis in 1945 werd het toernooi naar hem vernoemd. Hij was ook een bekend Amerikaans politicus in de jaren 20 van de vorige eeuw. Hij was de Minister van Oorlogszaken tussen 1925 en 1929 en Gouverneur-Generaal van de Filipijnen van 1929 tot en met 1932.
Van 1950 tot en met 1967 domineerde Australië het toernooi door de beker 15 keer in 18 jaar te winnen. De Verenigde Staten won het vaakst (31x), gevolgd door Australië (28x) (waarvan 4x als gecombineerd team met Nieuw-Zeeland), Frankrijk en Groot-Brittannië (waarvan 4x gecombineerd met Ierland onder de naam "Britse Eilanden") (elk 9x) en Zweden (7x).
Tot en met 1973 werd het toernooi alleen maar gewonnen door de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk en Australië (al dan niet in combinatie met Nieuw-Zeeland). Hun dominantie werd gebroken in 1974 toen Zuid-Afrika en India zich voor de finale plaatsten. Vanwege het apartheidsregime in Zuid-Afrika weigerde India de finale te spelen, waardoor Zuid-Afrika het toernooi won. Sindsdien hebben verscheidene landen het toernooi op hun naam geschreven.
Toernooiopzet
![]() |
Elk jaar strijden 16 landen in de Wereldgroep om de titel. De andere landen spelen in drie regionale zones ((Amerika's, Azië/Oceanië, en Europa/Afrika).
In de Wereldgroep spelen gedurende een weekend twee landen tegen elkaar, waarbij een land thuis speelt. Welk land dit is, en welk land mag bepalen op welke ondergrond wordt gespeeld, bepaalt de ITF. Het baseert zich daarbij op eerder gespeelde wedstrijden tussen deze landen. Als bijvoorbeeld de laatste ontmoeting tegen land X een uitwedstrijd was, wordt de eerstvolgende ontmoeting tegen land X een thuiswedstrijd. De winnaar van een ontmoeting gaat door naar de volgende ronde. Na vier wedstrijden is dan de winnaar bekend. Verliezers uit de eerste ronde spelen aan het eind van het jaar nog een extra wedstrijd tegen een team uit de regionale zone of een andere verliezer. De winnaar van die wedstrijd speelt in het daarop volgende jaar in de Wereldgroep, de verliezer komt dan uit in een regionale zone.
De regionale zones zijn in vier groepen verdeeld. Groep 1 is de sterkste groep en groep 4 de zwakste. In de groepen 1 en 2 spelen telkens twee teams tegen elkaar, waarbij de winnaars een kans krijgen om te promoveren naar een sterkere groep (groep 1 of de Wereldgroep) en de verliezers moeten spelen om te voorkomen dat ze naar een lagere groep degraderen. In de groepen 3 en 4 strijden per groep alle landen in een groep onderling tegen elkaar, waarbij teams kunnen promoveren en degraderen.
Wedstrijd
Elke wedstrijd bestaat uit vijf partijen tennis (ook wel rubbers genoemd) die over drie dagen worden gespeeld. Op vrijdag twee enkelspelen, de dubbel op zaterdag en opnieuw twee enkelspelen op zondag. De partijen zijn een best-of-five waarbij alleen in de eerste vier sets een tie-break kan worden gespeeld. Wanneer een wedstrijd is beslist, worden meestal de resterende partijen in een best-of three gespeeld met een eventuele tie-break in de derde set.
De wedstrijden in de regionale groepen 3 en 4 worden anders verspeeld: slechts drie partijen tennis, twee enkelspelen en een dubbel, alles op een dag en elke partij is een best-of-three zonder een tie-break in de derde set.
Overzicht finales
![]() |
De vijf meest recente finales waren:
Nederlandstalige vertegenwoordigers
België
![]() |
België speelde in 1904 de finale tegen Britse Eilanden, maar verloor deze met duidelijke cijfers. Sinds de invoering van het huidige systeem (1981) haalde de Belgen de halve finale in 1999 en de kwartfinale in 2007 en 1998. In 2011 degradeerde België uit de Wereldgroep.
Nederland
![]() |
Nederland speelde vanaf 1992 tot en met 2006 15 jaar onafgebroken in de Wereldgroep. In 2001 behaalde Oranje haar grootste succes tot nu toe; een plaats in de halve finale. In 2008 promoveerde Nederland weer naar de Wereldgroep om een jaar later alweer te degraderen naar de regionale groep I waar het ook in 2012 in zal spelen.
Nederlandse Antillen
![]() |
De Nederlandse Antillen, sinds 2011 vertegenwoordigd door tennissera uit Curaçao, doen sinds 1998 mee aan de Davis Cup. Ze kwamen nog niet verder dan de regionale groep 2. In 2001, 2005 en 2006 werd de beste prestatie ooit bereikt; de halve finale van die regionale groep.
Aruba
![]() |
Aruba deed in 2007 voor het eerst mee aan de Davis Cup. Het begon op het laagste regionale niveau groep IV van de Amerikaanse zone. Bij het toernooi in Guatemala wisten de Arubanen direct promotie af te dwingen. In 2008 kreeg het succes geen vervolg, verloor het alle drie de wedstrijden en degradeerde weer naar de regionale groep IV. In 2009 werden weer alle wedstrijden gewonnen (4 stuks) en keerde het team weer terug in de regionale groep III om in 2010 direct weer te degraderen. Wel wist het voor het eerst een wedstrijd in groep III te winnen. In 2012 speelt het in de regionale groep II.
Suriname
Suriname speelde nog nooit in de Davis Cup.
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
Davis Cup |
---|
Algemeen · Opzet · Finales · Winnaars |
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Davis Cup op Wikimedia Commons.