Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Generatie Nix

Uit Wikisage
Versie door Houtlijm (overleg | bijdragen) op 18 aug 2011 om 06:03 (http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Generatie_Nix&oldid=26555839)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

De term Generatie Nix is een verzamelnaam voor diverse jonge Nederlandse schrijvers die in de jaren negentig debuteren. Auteurs die vaak onder de noemer Generatie Nix worden geplaatst zijn Ronald Giphart, Rob van Erkelens, Joris Moens, Hermine Landvreugd en Don Duyns. Daarnaast worden ook auteurs als Arnon Grunberg, Jerry Goossens, Serge van Duynhoven, Paul Mennes en zelfs Joost Zwagerman aan dit generatiebegrip verbonden. Overeenkomsten tussen deze auteurs zijn de nihilistische thematiek en de vaak rauw-realistische stijl, met als onderwerpen popcultuur en seksualiteit.

De term Generatie Nix wordt in 1994 door Frank Verkuijl ontleend aan de roman Generation X (1991) van de Canadese schrijver Douglas Coupland en gebruikt in een artikel in de Groene Amsterdammer dat onder dezelfde naam verschijnt. In deze roman signaleert Coupland een jonge generatie die zich 'doelbewust verscholen houdt' (p.89/90). Over dit thema komt een aantal jonge schrijvers aan het woord. Deze generatie wordt in de sociologie ook wel de Verloren generatie genoemd: de generatie die net na de babyboom opkomt en die door de massaliteit van de vorige generatie weinig kansen heeft op de arbeidsmarkt en in de cultuur. Wat als een grappige verwijzing bedoeld is, begint een eigen leven te leiden en wordt verbonden aan de jonge auteurs die in de jaren negentig debuteren en schrijven voor het tijdschrift Zoetermeer. Het tijdschrift verschijnt van 1994 tot '97 via Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar.[1] De achterliggende verwijzing raakt steeds verder op de achtergrond en de term 'Nix' wordt in de kritieken al snel gebruikt als kwaliteitslabel.

De term wordt ook vaak gebruikt om schrijvers aan te duiden die geen nieuwe thema's meer aansnijden, maar voortborduren op de weg die hun voorgangers al hebben vrijgemaakt. Verder schrijven deze schrijvers voornamelijk voor de lol.

Bronnen, noten en/of referenties

Noot

  1. º Zoetermeer, literair tijdschrift Koninklijke Bibliotheek. Zoekopdracht 22 juli 2011.
rel=nofollow
rel=nofollow