Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

The Prelude

Uit Wikisage
Versie door Jules (overleg | bijdragen) op 28 jul 2011 om 19:51 (http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Prelude&oldid=26206407)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

The Prelude; or, Growth of a Poet's Mind (De prelude; of Groei des Dichters Geest) is een autobiografisch, filosofisch gedicht in blank vers van de Engelse dichter William Wordsworth (1770-1850). Wordsworth schreef de eerste versie toen hij 28 jaar was, en bleef er de rest van zijn leven aan verder werken zonder het te publiceren. Hij gaf het ook nooit een titel; hij noemde het "Gedicht (titel nog niet vastgelegd) opgedragen aan Coleridge [1]en verwees er in zijn brieven aan zijn zuster Dorothy naar als "het gedicht over mijn geestelijke groei."[2] Pas 3 maanden na zijn dood, in 1850, werd het bij het grote publiek bekend als The Prelude, een titel die zijn vrouw Mary het had gegeven.

Structuur

Oorspronkelijk was The Prelude bedoeld als proloog van een lang, driedelig filosofisch gedicht dat Wordsworth The Recluse, wilde noemen. Niettegenstaande hij met dit plan al zo vroeg begonnen was en er nog mee bezig was tot kort voor zijn dood, slaagde hij er alleen in om The Prelude en het tweede deel van The Excursion af te krijgen. Van de rest van de geplande delen resten slechts fragmenten.

fragment uit The Prelude over de rivier Derwent

...
Was it for this
That one, the fairest of all rivers, loved
To blend his murmurs with my nurse's song,
And, from his alder shades and rocky falls,
And from his fords and shallows, sent a voice
That flowed along my dreams? For this, didst thou,
O Derwent! winding among grassy holms
Where I was looking on, a babe in arms,
Make ceaseless music that composed my thoughts
To more than infant softness, giving me
Amid the fretful dwellings of mankind
A foretaste, a dim earnest, of the calm
That Nature breathes among the hills and groves.
...

Was het daarvoor
Dat een van d'allermooiste rivieren,
haar gemurmel placht te vermengen
met het kinderliedje van mijn verzorgster
En, vanuit het lommer van de elzen
en rotsachtige stroomversnellingen,
en uit haar ondiepten een stem zond
die stroomde langs mijn dromen?
Want dit deed jij, O Derwent!
vloeiend tussen grasrijke eilandjes
waar ik naar keek, een zuigeling nog,
luisterend naar je onophoudelijke muziek
die mijn gedachten vormde
naar meer dan kinderlijke zachtheid,
mij en de rest van de rusteloze mensheid
een voorsmaak gevend,
Een vaag vermoeden van de rust die de natuur ademt
tussen de heuvels en boomgaarden.

Inhoud

Het werk is een poëtische reflectie op Wordsworths eigen gevoel van zijn poëtische roeping zoals die zich ontwikkelde in de loop van zijn leven. Maar de focus en de stemming van het gedicht verschillen sterk van de neoklassieke periode en plaatsen het duidelijk in de romantiek. Terwijl John Milton (die hij met naam noemt in versregel 169 van Book One) in Paradise Lost Gods schepping en de zondeval van de mens herschrijft om "de wegen van God ten opzichte van de mens te rechtvaardigen", kiest Wordsworth zijn eigen geest en verbeelding als een waardig onderwerp voor een episch gedicht.

Deze spirituele autobiografie wortelt in Wordsworths metafoor dat het leven een reis is waarbij het einde samenvalt met het begin. Het gedicht begint met de beschrijving van een letterlijke reis met als doel het dal van Grasmere. De Prelude vertelt ook een aantal latere reizen, met name de oversteek van de Alpen in Book VI en, in het begin van het laatste boek als climax, de beklimming van de Snowdon. In de loop van het gedicht worden dergelijke letterlijke reizen het metaforische vehikel voor een spirituele reis - de zoektocht in het geheugen van de dichter.

Versies

Er zijn drie versies van het gedicht bekend:

  • De 1850-versie, verschenen kort na de dood van Wordsworth, in 14 boekdelen
  • De 1805 versie, die werd gevonden en gedrukt door Ernest de Sélincourt in 1926, in 13 boekdelen.
  • De 1799-versie. Dit is een veel kortere versie bestaande uit twee delen, samengesteld in 1798-99.

Tussen de versies van 1805 en 1850 zijn geen belangrijke verschillen in inhoud of structuur. Wordsworth bracht 45 jaar door met polijsten van de stijl. Volgens The Norton Anthology of English Literature [3]is de 1850-versie weliswaar meer gepolijst, maar enigszins tam in vergelijking met de versie van 1805.

Externe link

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

  1. º "Poem (title not yet fixed upon) to Coleridge"
  2. º "the poem on the growth of my own mind."
  3. º Sixth Edition 1993
rel=nofollow
rel=nofollow