Roeping (bestemming)

Roeping is datgene waartoe iemand zich geroepen of bestemd voelt oftewel heeft diegene een bestemming of innerlijke aandrift of neiging ergens toe. Deze taak kan zowel maatschappelijk (arts, verpleegster, journalist) of religieus zijn zoals bij een priester of monnik. Roeping wordt vaak geassocieerd met de uitoefening van een vrij beroep. Het gevoel en gedachte van roeping is de laatste decennia sterk afgenomen. Tegenwoordig spreekt men eerder van een (bevlogen) beroepskeuze.

Religieus

Bij de roeping als religieuze ervaring kan iemand menen dat God hem of haar heeft uitgekozen voor een bepaalde taak of levensstaat. Roeping geeft dan een gevoel van zekerheid en rust bij de gedachte aan een bepaalde taak of staat, hoe moeilijk die ook mag lijken.

Met roeping wordt vaak de keuze tot het priesterschap bedoeld, maar er zijn ook roepingen tot het diaconaat, het religieuze leven of een bepaalde congregatie (bijvoorbeeld norbertijnen, benedictijnen, jezuïeten, trappisten), roeping tot heremiet, roeping tot leven volgens de evangelische raden, roeping tot het parochiewerk, tot studie enz.

Bij priesterroepingen kunnen globaal twee groepen roepingen worden onderscheiden.

• Op de eerste plaats zij die al vanaf de kindertijd een gevoel van geroepen zijn hebben gekend. Zij zijn vaak van jongs af aan actief betrokken bij de kerk.
• Op de tweede plaats zij die een bekeringservaring hebben meegemaakt en daarin hun roeping hebben verstaan. Deze ervaring is bijvoorbeeld een overlijden, een ongeval of het bijwonen van een bedevaart.

Zie ook

• Roeping (doorverwijzing), voor andere betekenissen van "roeping".