Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Shito-ryu
Shitō-ryū (糸東流) is een vorm van karate die in 1934 werd opgericht door Kenwa Mabuni (摩文仁賢和, Mabuni Kenwa). Shitō-ryū is een synthese van de Okinawa Shuri-te en Naha-te scholen van karate en wordt tegenwoordig beschouwd als een van de vier belangrijkste stijlen van de kunst.
Geschiedenis
Kenwa Mabuni (Mabuni Kenwa摩文仁賢和) werd geboren in Shuri, Okinawa in 1889. Mabuni was een 17e generatie afstammeling van de krijger Uni Ufugusuku Kenyu. Hij begon zijn instructie in zijn geboorteplaats in de kunst van Shuri-te (首里手) op 13-jarige leeftijd, onder de voogdij van Ankō Itosu (糸州 安恒, Itosu Ankō) (1831–1915). Hij trainde een aantal jaren ijverig en leerde veel kata. Het was Itosu die als eerste de Pinan-kata ontwike, die mogelijk zijn afgeleid van de Kusanku-vorm.
Een van zijn goede vrienden, Chōjun Miyagi (宮城長順, Miyagi Chōjun) (grondlegger van Gojū-ryū Karate) introduceerde Mabuni bij een andere grote uit die periode, Kanryō Higaonna (東恩納寛量, Higaonna Kanryō). Mabuni begon onder hem Naha-te (那 覇 手) te leren. Terwijl zowel Itosu als Higaonna een "hard-zachte" stijl van Okinawan "Te" onderwezen, waren hun methoden en accenten heel verschillend: de Itosu-syllabus omvatte rechte en krachtige technieken zoals geïllustreerd in de Naihanchi en Bassai kata; de Higaonna-syllabus legde de nadruk op cirkelvormige bewegingen en kortere vechtmethoden, zoals te zien is in de kata Seipai en Kururunfa. Shitō-ryū richt zich tot op de dag van vandaag op zowel harde als zachte technieken.
Hoewel hij trouw bleef aan de leer van deze twee meesters, zocht Mabuni instructie bij een aantal andere leraren, waaronder Seishō Arakaki, Tawada Shimboku, Sueyoshi Jino en Wu Xiangui (een Chinese kungfu-meester van de witte kraanvogel die bekend staat als Go-Kenki in het Japans) . Mabuni was zelfs legendarisch vanwege zijn encyclopedische kennis van kata en hun toepassingen in Bunkai. Tegen de jaren 1920 werd hij beschouwd als de belangrijkste autoriteit op het gebied van Okinawaanse kata en hun geschiedenis en was hij zeer gewild als leraar door zijn tijdgenoten. Er zijn zelfs aanwijzingen dat zijn expertise werd gezocht in China, evenals in Okinawa en het vasteland van Japan. Als politieagent gaf hij les aan lokale wetshandhavers en in opdracht van zijn leraar Itosu begon hij les te geven op de verschillende middelbare scholen in Shuri en Naha.
In een poging om karate populair te maken op het vasteland van Japan, maakte Mabuni in 1917 en 1928 verschillende reizen naar Tokio. geheimhouding, was hij van mening dat het moest worden onderwezen aan iedereen die op een eerlijke en integere manier op zoek was naar kennis. Sterker nog, veel meesters van zijn generatie hadden vergelijkbare opvattingen over de toekomst van karate: Gichin Funakoshi (oprichter van Shotokan), een andere tijdgenoot, was in de jaren 1920 naar Tokio verhuisd om zijn kunst ook op het vasteland te promoten.
