Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Havva İşkan Işık en Fahri Işık
| Işık | ||
| Persoonlijke gegevens | ||
| Volledige naam | xxx | |
| Geboortedatum | xxx | |
| Geboorteplaats | xxx | |
| Wetenschappelijk werk | ||
| Vakgebied | Archeologie | |
| Bekend van | Archeologische opgravingen in Patara | |
Havva İşkan Işık (Kütahya, 10 oktober 1956) en Fahri Işık (Malatya, 27 oktober 1944) vormen een Turks echtpaar van archeologen. Beiden pionier in de ontwikkeling van de archeologische sector in Turkije, vergaarden ze vooral bekendheid vergaard hebben met hun archeologische graaf- en restauratiewerkzaamheden in Patara.
Havva İşkan Işık
Havva İşkan werd op 10 oktober 1956 in Kütahya geboren in een welgesteld gezin geboren en groeide op met lokale invloeden van moederskant en Balkaninvloeden van haar grootvader.[1]
Haar eerste kennismaking met archeologie was gedurende een schoolreisje naar de antieke stad Aizanoi, alwaar ze in contact kwam met het beeld van een vrouw van de tempel van Zeus.
In de jaren 1970 studeerde ze archeologie aan de Universiteit van Istanbul. Daarna deed ze een doctoraal aan de Marburg Philipp universiteit in Duitsland.
In 1980 leerde ze collega-archeoloog Farih Işık kennen.[2] Het is ook via hem dat ze bij haar terugkeer naar Turkije in 1988 aan de Atatürk universiteit in Erzurum aan de slag ging.[3]
Sinds 1988 werd ze betrokken bij de graafwerkzaamheden in de antieke stad Patara,[4] die toen onder leiding van Fahri Işık waren.
In 1990 was ze een van de oprichters van de afdeling Archeologie binnen de Antalya Akdeniz universiteit, waarvan ze sindsdien voorzitter is.[3]
Ze trouwde in 1998 met Fahri Işık in het theater van Patara, met als enige getuige Nevcat Çevik, een archeoloog met wie ze beiden veel samenwerkten. Havva koos bewust voor het behoud van haar meisjesnaam en ging dus verder met de achternaam İşkan Işık. In 2009 nam ze de leiding over de omvangrijke opgravings- en restauratiewerkzaamheden in Patara van haar echtgenoot over.[4]
Ter hare ere werd in 2016 het Havva İşkan'a Armağan LYKIARKHISSA / Festschrift für Havva İşkan uitgegeven, een collectie archeologische artikelen voorgegaan door enkele introducties gericht aan İşkan Işık.[5] Dit werk is sindsdien een frequent gerefereerd standaardwerk.
Publicaties
- Havva İşkan-Işik, Werner Eck, Helmut Engelmann (2008). Der Leuchtturm Von Patara Und Sex. Marcius Priscus Als Statthalter Der Provinz Lycia Von Nero Bis Vespasian. Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik
Fahri Işık
Fahri Işık is expert op het gebied van Anatolische sarcofagen en Lycië bij de Duitse en Oostenrijkse Archeologische Instituten en heeft zich toegelegd op de oude Anatolische beschavingen en de oorsprong van de westerse beschaving, met name de Ionische kunst, die door kolonisatie aan de Egeïsche kust ontstaan is.[6]
Levensloop
Jeugd en opleiding
Fahri Işık is op 27 oktober 1944 in Malatya geboren en getogen.[7] Hij ging naar Malatya High School, die hij in 1960 afronde.[6] Naar eigen zeggen wilde hij aanvankelijk piloot worden vanwege de 'vrijheid' die ermee gepaard zou gaan. Hij slaagde voor het examen van de luchtmachtacademie, maar zou te horen gekregen hebben dat hij vanwege kleurenblindheid niet kon vliegen. Hij koos toen voor de archeologie met de gedachte dat "als er geen vrijheid in de lucht is, zal er wel vrijheid op de grond zijn." Zijn eerste contact met de archeologie was in 1961 in zijn geboorteplaats, toen hij er de archeologische graafwerkzaamheden op de Şaban Dede heuvel aldaar volgde.[2] Hij ging naar de Faculteit Taal, Geschiedenis en Geografie, Klassieke Archeologie aan Universiteit van Ankara, waar hij in 1965 afstudeerde. Hij promoveerde in 1973 aan het Archeologisch Instituut van de Friedrich-Wilhelm Universiteit in Bonn.
Academische carrière
Işık begon als assistent aan de Faculteit van Kunsten en Wetenschappen, van Atatürk Universiteit, alwaar hij in 1973 de afdeling Archeologie oprichtte. Hij werd er in 1976 associate professor. In die periode werd hij hoofd van de afdeling Archeologie. Vanaf 1978 was hij er hoofd van de afdeling Archeologie en Kunstgeschiedenis. In 1983 werd hij professor.
In 1986 werd hij tevens hoofd van de afdeling Beginselen van Atatürk, een post dat hij twee jaar zou aanhouden. In 1990 richtte hij de afdeling Archeologie van de Universiteit van Akdeniz op en in 1992 het Onderzoekscentrum voor Lycische Beschavingen. [6]
Hierna pionierde Işık bij de oprichting van de afdeling Archeologie binnen de Faculteit van Kunst en Wetenschappen van de Burdur Mehmet Akif Ersoy Universiteit.
Patara
Fahri Işık probeerde voor het eerst de opgravingen in 1981 te starten.[2] De eerste aanvraag werd echter afgewezen en uiteindelijk begonnen de archeologische opgravingen in Patara in 1988, die tot 2008 door Fahri Işık geleid werden,[8] waarna Havva İşkan Işık de leiding op zich nam.[9]
Publicaties
- Die Koroplastik von Theangela in Karien und ihre Beziehungen zu Ostionien zwischen 560 und 270 v.Chr. (1980), Die offenen Felsheiligtümer Urartus und ihre Beziehungen zu denen der Hethiter und Phryger (1995)
- (tr) Doğa Ana Kubaba-Tanrıçaların Egede Buluşması (met Suna - İnan Kıraç, 1999)
- (tr) Uygarlık Anadolu'dan Doğdu (2019)
Patara-The History and Ruins of the Capital City of Lycian League (2000)
.jpg){kind=link}
- Miliarium Lyciae-Patara Yol Kılavuz Anıtı / Das Wegweisermonument von Patara (met H. İskan en N. Çevik, 2001)
Externe links
- (tr) Prof. Dr. Havva İşkan Işık'tan 32 yıllık bir kazı öyküsü Patara. / Prof. Dr. Fahri Işık ile Likya Sohbetleri-2 Harpy Anıtı (video-interviews). Aktüel Arkeoloji (2021)
- Fahri Işıks biografie en publicaties in (2015). Fahri Işık. Journal of the Fine Arts Institute (35): 9-15.
Bronnen, noten en/of referenties
|