Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Filip Naudts
| Filip Naudts | ||
| Zelfportret (2020) | ||
| Zelfportret (2020) | ||
| Persoonsgegevens | ||
| Volledige naam | Filip Alfons Marie Naudts | |
| Beroep(en) | Fotograaf | |
| Website | ||
Filip Naudts (Gent, 7 december 1968) is een Belgisch fotograaf.
Levensloop
Filip Naudts groeide op als zoon van een bloemist in Lochristi. Hij was voorbestemd om het tuinbouwbedrijf van zijn ouders over te nemen, maar na vier jaar aldaar werkzaam te zijn geweest, koos hij voor de fotografie. Begin jaren negentig was Naudts kort werkzaam als persfotograaf. In 1993 richtte hij fotostudio Guarda La Fotografia op, vernoemd naar een album van de Italiaanse cabaretier Enzo Jannacci.[1]
Een jaar eerder startte hij zijn carrière als setfotograaf bij de Vlaamse publieke omroep VRT, toen BRTN. Hij werkte van 1993 tot 2002 als fotodocumentalist in het FotoMuseum in Antwerpen en van 2002 tot 2006 als fotorecensent bij het Nederlandse fotografieblad FOTO.[1][2][3] Naudts is of was fotograaf voor Vlaamse magazines als P-Magazine, Knack, Ché, Goedele Magazine, Humo en De Morgen Magazine.
Zijn eerste rondreizende solo-tentoonstelling, die in 2000 in het Národní technické muzeum[3][4] in Praag te zien was, resulteerde in de publicatie van zijn eerste fotoboek Auromatic.[5] Naar aanleiding van de twintigste verjaardag van Guarda La Fotografia verscheen bij Stichting Kunstboek in 2013 het gelijknamige fotoboek met verzameld werk, waarin bekende Vlamingen, vrouwelijk naakt en humor een belangrijke rol spelen.[6] In 2015 sloot hij zich aan bij het Gentse fair-trade ID/ Photo Agency.[7]
Samen met Julie O'yang publiceerde Naudts in 2017 de sci-fi fotonovelle The Picture of Dorya Glenn.[8] De foto-opnamen hadden plaats in het Noord-Franse dorpje Plomion. De titel is afgeleid van die van Oscar Wildes boek The Picture of Dorian Gray.[9] Een eerste retrospectieve tentoonstelling kwam er na 25 jaar, Guarda La Fotografia. Het Stadsmuseum Lokeren presenteerde van 1 december 2018 tot 28 april 2019 een overzicht van Naudts' werk.[10]
In 2019 figureerde Naudts in de Belgische VTM-soap Familie[11] en in 2020 in de Belgische tv-serie Undercover.[12]
Werk van Naudts
Fotoreeksen
- 1993-1994: Pictures for my soul
- 1994-2000: Auromatic
- 2001-2002: Erfenis van het moederlandschap
- 2005: Histoire de l'oeil
- 2009: La clé du boudoir
- 2015: Paparazzo
Bibliografie
- Auromatic (Foto Art, 2000, ISBN 90-76001-25-1)
- Guarda La Fotografia (Stichting Kunstboek, 2013, ISBN 978-90-5856-449-8)
- Paparazzo (Stichting Kunstboek, 2015, ISBN 978-90-5856-535-8), voyeuristische foto’s van vrouwelijke BV’s[13]
- The Picture of Dorya Glenn (Stichting Kunstboek, 2017, ISBN 978-90-5856-577-8), een samenwerking tussen Filip Naudts en de Nederlands-Chinese schrijfster Julie O’yang.
- Histoire de famille, portretfoto's voor het vijftigjarig bestaan van naturistendomein Bélézy in de Provence. Oplage 5000 stuks, niet in de handel.[14]
Externe link
- La clé du boudoir van Filip Naudts, aflevering van De Rode Loper.
Bronvermeldingen
|
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Werk van Filip Naudts op Wikimedia Commons.