Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Filip Naudts
| Filip Naudts | ||
| Zelfportret (2020) | ||
| Zelfportret (2020) | ||
| Persoonsgegevens | ||
| Volledige naam | Filip Alfons Marie Naudts | |
| Beroep(en) | Fotograaf | |
Filip Naudts (Gent, 7 december 1968) is een Belgisch fotograaf en fotorecensent. Hij wordt gezien als een van Vlaanderens meest gerespecteerde fotografen en fotografeerde veel BV's.[1]
Levensloop
Filip Naudts groeide op als zoon van een bloemist[1] in Lochristi, waar hij nog steeds woont en werkt.
In 1993 richtte Naudts fotostudio Guarda La Fotografia op, genoemd naar een album van de Italiaanse cabaretier Enzo Jannacci.[1]
Een jaar eerder startte hij zijn carrière als setfotograaf bij de Vlaamse publieke omroep VRT,[1] toen BRTN. Hij werkte van 1993 tot 2002 als fotodocumentalist in het FotoMuseum in Antwerpen[1] en van 2002 tot 2006 als fotorecensent bij het Nederlandse fotografieblad FOTO.[2][3] Naudts is of was huisfotograaf van Vlaamse magazines als P-Magazine, Knack, Ché, Goedele Magazine, Humo en De Morgen Magazine.
Zijn eerste rondreizende tentoonstelling die in 2000 tot in het Národní technické muzeum[4] in Praag te zien was, resulteerde in de publicatie van zijn eerste fotoboek Auromatic, en de groei van zijn naamsbekendheid.[5]
Naar aanleiding van de 20e verjaardag van Guarda La Fotografia verscheen bij Stichting Kunstboek in 2013 het gelijknamige fotoboek met verzameld werk, waarin bekende Vlamingen, vrouwelijk naakt en humor een belangrijke rol speelden.[6] Deze publicatie haalde de Vlaamse pers nadat bekend raakte dat VRT toestemming gaf aan Ketnet-wrapster Charlotte Leysen om naakt te poseren voor de lens van Naudts.[7]
Het werk van Naudts werd vanaf 2001 tot tenminste 2010[8] vertegenwoordigd door Galerie Van Campen & Rochtus in Antwerpen en Knokke.Vanaf 2015 is Naudts betrokken bij het Gentse ID/ Photo Agency.[9]
Samen met Julie O'yang publiceerde Naudts in 2017 de sci-fi fotonovelle The Picture of Dorya Glenn.[10] De foto-opnamen hadden plaats in het Noord-Franse dorpje Plomion. De titel van het boek verwijst naar het boek van Oscar Wilde, the picture of Dorian Gray.[11]
In 2000 had hij een solo-expositie in Praag, in het Nationale Technische Museum aldaar.[12][3]
Een eerste retrospectieve tentoonstelling kwam er na 25 jaar, Guarda La Fotografia. Het Stadsmuseum Lokeren pakte in 2018-2019 uit met een overzicht van Naudts' werk.[13]
In 2019 figureerde Naudts in de Belgische VTM-Soap Familie[14] en in 2020 in de Belgische TV Serie Undercover.[15]
Werk van Naudts
Foto's
Fotoreeksen
- 1993-1994: Pictures for my soul
- 1994-2000: Auromatic
- 2001-2002: Erfenis van het moederlandschap
- 2005: Histoire de l'oeil
- 2009: La clé du boudoir
- 2015: Paparazzo
Bibliografie
- Auromatic (Foto Art, 2000, ISBN 90-76001-25-1)
- Guarda La Fotografia (Stichting Kunstboek, 2013, ISBN 978-90-5856-449-8)
- Paparazzo (Stichting Kunstboek, 2015, ISBN 978-90-5856-535-8), voyeuristische foto’s van vrouwelijke BV’s[16]
- The Picture of Dorya Glenn (Stichting Kunstboek, 2017, ISBN 978-90-5856-577-8), een samenwerking tussen Filip Naudts en de Nederlands-Chinese schrijfster Julie O’yang.
- Histoire de famille, portretfoto's voor het vijftigjarig bestaan van naturistendomein Bélézy in de Provence. Oplage 5000 stuks, niet in de handel.[17]
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Werk van Filip Naudts op Wikimedia Commons.