Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Cellules Communistes Combattantes

Uit Wikisage
Versie door IPA (overleg | bijdragen) op 19 mei 2020 om 18:02
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Cellules Communistes Combattantes (CCC) (Frans voor: Strijdende Communistische Cellen) is de benaming van een extreemlinkse actiegroep die in 1984 en 1985 veertien aanslagen pleegde in België. De CCC kondigden aanslagen vaak van tevoren aan. Toch werden twee brandweerlieden gedood en raakten 28 mensen gewond.

Op 16 december 1985 werden vier leden opgepakt en kwam er aan de CCC-acties een einde.

Geschiedenis

De eerste aanslag werd gepleegd op 2 oktober 1984 bij een vestiging van het Amerikaanse bedrijf Litton in Evere. Op 3 oktober volgde een aanslag bij een vestiging van MAN in Groot-Bijgaarden en op 8 oktober ontplofte een brandbom bij Honeywell in Evere. Verder werden aanslagen gepleegd op het Liberaal Studiecentrum in Elsene (15 oktober), het secretariaat van de CVP (nu CD&V) in Gent en werd een zendmast van het Belgisch leger in Bierset opgeblazen.

Op 11 december 1984 werd op vijf plaatsen tegelijk (Ensival, Gages, Gastuche, Glaaien en Itter) een NAVO-pijpleiding opgeblazen. In november 1985 werd onder andere een bom in een bank in Charleroi en in een filiaal van de Kredietbank in Leuven tot ontploffing gebracht.[1] De Bank of America in Antwerpen was op 4 december 1985 het laatste doelwit van de CCC.

De aanslagen werden gepleegd met behulp van dynamiet afkomstig uit een partij van 800 kilo die in juni 1984 was gestolen uit de steengroeve Scoufflény bij Ecaussines. Een deel van deze explosieven werd op 23 augustus van dat jaar ook gebruikt bij een mislukte aanslag door Action Directe en op 18 december bij een mislukte aanslag door de Rote Armee Fraktion.[2]

De aanlagen werden gevoerd onder de noemer 'campagne Pierre Akkerman', genoemd naar een op dat ogenblik haast vergeten communistische strijder Piet Akkerman die in 1937 sneuvelde in de Spaanse Burgeroorlog waar hij vocht bij de Internationale Brigades.

Op 16 december 1985 arresteerde de gerechtelijke politie in Namen de vier belangrijkste leden van de CCC. De leider van de CCC was Pierre Carette, die op 25 februari 2003 weer vrijgekomen is. De andere leden waren Didier Chevolet (vrijgelaten 10 februari 2000), Pascale Vandegeerde (vrijgelaten 4 februari 2000) en Bertrand Sassoye (vrijgelaten 10 juli 2000).

Het logo van de CCC was een ster met daarin een letter C, en links en rechts onder de armen ook een C. Dit logo werd enkele malen gebruikt in advertenties in de media waarin de CCC het doel van hun acties uitlegde. Dit logo werd later gebruikt door de punkband Sigue Sigue Sputnik op de hoes van hun eerste LP.

Complottheorieën

Volgens sommigen zouden er aanwijzingen zijn dat de CCC gemanipuleerd werden door de Belgische veiligheidsdiensten. Dit zou onder andere blijken uit:

  • Het feit dat de identiteit en de radicale oriëntatie van de personen die later de CCC zouden vormen, reeds in 1978 bij de veiligheidsdiensten bekend waren. Dit zou aantonen dat de CCC diep geïnfiltreerd was door de veiligheidsdiensten.
  • De professionaliteit waarmee de diefstal van het dynamiet van een zeer goed beveiligde locatie werd uitgevoerd, alsmede de professionaliteit waarmee de aanslagen op de NAVO-pijpleiding werden uitgevoerd. Deze professionaliteit is, gelet op de achtergrond van de gearresteerde CCC-leden, nauwelijks te verklaren zonder hulp van buitenaf.
  • Het feit dat de campagne van de CCC samenviel met de terreurcampagne van de Bende van Nijvel en paste in de zogenaamde strategie van de spanning, zoals beschreven in een nota van de Amerikaanse generaal Westmoreland uit 1970. Bijna gelijktijdig met de ontmanteling van de CCC kwam ook een einde aan de terreur van de Bende van Nijvel.
  • Het feit dat, alhoewel de CCC na arrestatie van de vier belangrijkste leden geacht werd te zijn ontmanteld, in april 1997 nog een opslag van explosieven en wapens van de CCC werd gevonden. De huur voor de garage die als opslagruimte diende, werd gedurende al die jaren betaald.[bron?]

Er zijn geen concrete bewijzen voor manipulatie van de CCC gevonden en Pierre Carette ontkent dit in de enkele interviews die hij gegeven heeft. In februari 2006 berichtte De Morgen op basis van een onderzoek naar infiltratie van de Belgische inlichtingendiensten in de CCC echter dat in het collectief Ligne Rouge dat de CCC ondersteunde en ook steun verleende aan RAF-gevangenen, een infiltrant zat van de Staatsveiligheid. Pierre Carette stond aanvankelijk aan het hoofd van Ligne Rouge, maar verdween in de clandestiniteit op het moment van zijn lidmaatschap van de CCC. Hij werd opgevolgd door Christopher Vercauteren, die werd ondersteund door Maurice Appelmans. Deze laatste wordt in het onderzoek dat De Morgen heeft ingezien aangemerkt als informant van de Staatsveiligheid.[3]

Literatuur

  • Jos Vander Velpen (1987). De CCC, de staat en het terrorisme. EPO, Berchem.

Zie ook

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow
rel=nofollow
 
rel=nofollow