Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Willem Jan Otten
| Willem Jan Otten | ||
| Willem Jan Otten in 1972 | ||
| Willem Jan Otten in 1972 | ||
| Algemene informatie | ||
| Geboren | 4 oktober 1951, Amsterdam | |
| Land | Nederland | |
| Werk | ||
| Jaren actief | 1973-heden | |
| Genre(s) | Poëzie, essayistiek, fictie, toneel | |
| Bekende werken | De wijde blik Specht en zoon | |
| Uitgeverij(en) | G.A. van Oorschot | |
| Dbnl-profiel | ||
Willem Jan Otten (Amsterdam, 4 oktober 1951) is een Nederlands schrijver/dichter, met een veelzijdig oeuvre van poëzie, verhalend proza, toneel, kritieken, artikelen, beschouwingen en essays. Otten ontving in 2014 de P.C. Hooft-prijs. Hij huwde op 1 september 1978 schrijfster Vonne van der Meer. Hij is de zoon van musici Marijke Ferguson en Kees Otten en groeide op in de Amsterdamse Rivierenbuurt en in Laren (NH). Otten is eredoctor van de Universiteit van Utrecht.
Levensloop
In 1973 debuteerde hij als dichter met de bundel Een zwaluw vol zaagsel. Van 1989 tot 1996 was hij redacteur van Tirade. Na het verschijnen van zijn roman Ons mankeert niets in 1994 raakte Otten betrokken in de discussie over het euthanasie-vraagstuk.
Naar aanleiding van zijn bekering tot het katholieke geloof (enige tijd nadat zijn echtgenote hetzelfde had gedaan) publiceerde hij in 1999 Het wonder van de losse olifanten, een rede tot de ontwikkelden onder de verachters van de christelijke religie.
In 2004 verscheen zijn roman Specht en zoon, die op 2 mei 2005 bekroond werd met de Libris Literatuur Prijs. In deze roman vertelt Willem Jan Otten het verhaal van portretschilder Felix Vincent die van de rijke industrieel Valéry Specht de opdracht krijgt zijn gestorven zoon te schilderen.[1] Specht en zoon werd opgenomen in de CLO 15, een canon van christelijke literatuur.
Op 16 december 2013 maakte de jury van de P.C. Hooft-prijs (voor beschouwend proza) 2014 bekend dat de prijs is toegekend aan Otten; de prijs werd uitgereikt op 22 mei 2014.[2]
Bibliografie
De onderstaande bibliografie bestaat uit volledig eigen werken; bijdrages aan bundels e.d. zijn niet opgenomen.
- Poëzie
- Een zwaluw vol zaagsel, 1973
- Het keurslijf, 1974
- De eend. Een epyllion, 1975
- Het ruim, 1976
- Ik zoek het hier, 1980
- Na de nachttrein, 1988
- Paviljoenen, 1991
- Eindaugustuswind, 1998
- Eerdere gedichten, 2000
- Op de hoge, 2003
- Welkom, 2008
- De vlek. Een vertelling, 2011
- De genadeklap, 2017
- Toneel
- Henry II, 1978
- Een sneeuw, 1983
- Lichaam & blik, 1986
- De nacht van de pauw, 1997
- Oude mensen, 1999
- Braambos, 2004
- Een sneeuw en meer toneel, 2006
- Alexander, 2006
- Romans
- Een man van horen zeggen, 1984
- De wijde blik, 1992
- Ons mankeert niets, 1994
- Specht en zoon, 2004
- Essays
- Denken is een lust, 1985
- Boek en film, 1989
- Het museum van licht, 1991
- De letterpiloot, 1994
- De fuik van Pascal, 1997
- Het wonder van de losse olifanten, 1999
- De bedoeling van verbeelding, 2003 (dagboek uit zomer 2002)
- Waarom komt u ons hinderen, 2006
- Onze Lieve Vrouwe van de Schemering. Essays over poëzie, film en geloof, 2009
- De ambigue gelovige. Met Augustinus tegen de 'ietsisten'. Tweede Quasimodolezing 29 maart 2008, 2009
Prijzen
- 1972 - Reina Prinsen Geerligsprijs voor Een zwaluw vol zaagsel
- 1981 - Herman Gorterprijs voor Ik zoek het hier
- 1992 - Jan Campert-prijs voor de dichtbundel Paviljoenen
- 1994 - Busken Huetprijs voor De letterpiloot
- 1999 - Constantijn Huygens-prijs voor gehele oeuvre
- 2005 - Libris Literatuur Prijs voor Specht en zoon
- 2006 - De Inktaap voor Specht en zoon
- 2014 - P.C. Hooft-prijs voor beschouwend proza
Externe link
|
Biografieën, werken en teksten bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl) |
Bronnen, noten en/of referenties
|