Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Australië (continent)

Uit Wikisage
Versie door Mdd (overleg | bijdragen) op 22 jul 2019 om 15:55 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Australi%C3%AB_(continent)&oldid=53474551)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Australië is een continent dat het vasteland van Australië, Tasmanië, Nieuw-Guinea, Ceram en eventueel Timor omvat, inclusief de omliggende eilanden. Het is het kleinste van de traditionele zeven continenten. Nieuw-Zeeland behoort niet tot het continent Australië, maar tot het bijna verzonken continent Zeelandië.[1] Nieuw-Zeeland en Australië maken beide deel uit van de bredere regio's Australazië en Oceanië.

Het continent Australië wordt door een aantal ondiepe zeeën (de Arafurazee en de Straat Torres tussen het vasteland van Australië en Nieuw-Guinea, en de Straat Bass tussen het vasteland van Australië en Tasmanië) onderverdeeld in een aantal landmassa's. In de kwartaire ijstijd, toen de zeespiegel lager lag, waren deze landmassa's met elkaar verbonden. In de laatste tienduizend jaar zijn de lager gelegen gebieden overstroomd. Geologisch gezien strekt een continent zich uit tot de rand van haar continentaal plat, waardoor de nu-afzonderlijke eilanden beschouwd worden als deel van het continent.[2]

Geografie en namen

Met een totale landoppervlakte van 8.560.000 km² is het Australische continent het kleinste en het laagst gelegen menselijk bewoonde continent op aarde. Het continentaal plat dat de eilanden verbindt, waarvan de helft minder dan 50 meter diep is, omvat zo'n 2.500.000 km². De soevereine staat Australië ligt grotendeels op een eigen landmassa dat het grootste deel van het continent Australië omvat. Informeel wordt dan gesproken over een 'eilandcontinent' dat omgeven is door oceanen.[3]

In de archeologie worden verschillende namen gebruikt voor deze regio. Voor de jaren zeventig werd het Pleistocene continent aangeduid als Australazië,[4] dat afstamt van het Latijnse woord australis, dat "zuidelijk" betekent. Deze term verwijst tegenwoordig echter meestal naar een bredere regio die Nieuw-Zeeland omvat, een land dat zich niet op het continentaal plat van Australië bevindt. In het begin van de jaren zeventig werd de term Greater Australia (Groot-Australië) geïntroduceerd voor het Pleistocene continent.[5] Op een conferentie in 1975 en in de daaropvolgende publicatie,[6] werd het gebruik van de naam Sahoel, dat van origine alleen gebruikt werd voor het Sahoelplat, uitgebreid om het hele continent mee aan te duiden.[5]

In 1984 opperde W. Filewood de naam Meganesië, dat "groot eiland" of "grote eilandgroep" betekent, voor zowel het Pleistocene continent als de huidige landgebieden,[7] en deze term wordt breed geaccepteerd in de biologie.[8] Anderen hebben Meganesië gebruikt met andere betekenissen: de reiziger Paul Theroux voegt Nieuw-Zeeland toe in zijn definitie[9] en anderen hebben het gebruikt voor Australië, Nieuw-Zeeland en Hawaï.[10] Een andere bioloog, Richard Dawkins, opperde de naam Australinea in 2004.[11] Australië-Nieuw-Guinea is ook in gebruik.[12]

Geologie

Het continent bevindt zich voornamelijk op de Australische Plaat. De landmassa's waren verbonden met Antarctica als deel van het supercontinent Gondwana totdat de plaat ongeveer 96 miljoen jaar geleden in noordelijke richting begon te drijven. Sindsdien bleven Australië-Nieuw-Guinea voor de langste periode één landmassa. Toen de laatste ijstijd zo'n 10.000 v.Chr. eindigde, vormde de stijgende zeespiegel de Straat Bass, die Tasmanië scheidt van het vasteland van Australië. Tussen 8000 en 6500 v.Chr. overstroomden de lager gelegen gebieden in het noorden, waardoor Nieuw-Guinea, de Aru-eilanden en het vasteland van Australië zich van elkaar afscheidden.

Zie ook

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º http://www.teara.govt.nz/en/sea-floor-geology/page-1
  2. º Johnson, David Peter (2004). The Geology of Australia. Port Melbourne, Victoria: Cambridge University Press. p. 12.
  3. º Löffler, Ernst; A.J. Rose, Anneliese Löffler & Denis Warner (1983). Australia:Portrait of a Continent. Richmond, Victoria: Hutchinson Group. p. 17. ISBN 0-09-130460-1.
  4. º Ballard, Chris (1993). "Stimulating minds to fantasy? A critical etymology for Sahul". Sahul in review: Pleistocene archaeology in Australia, New Guinea and island Melanesia. Canberra: Australian National University. pp. 19–20.
  5. 5,0 5,1 Ballard, Chris (1993). "Stimulating minds to fantasy? A critical etymology for Sahul". Sahul in review: Pleistocene archaeology in Australia, New Guinea and island Melanesia. Canberra: Australian National University. pp. 19–20. ISBN 0-7315-1540-4.
  6. º Allen, J.; J. Golson and R. Jones (eds) (1977). Sunda and Sahul: Prehistorical studies in Southeast Asia, Melanesia and Australia. London: Academic Press. ISBN 0-12-051250-5.
  7. º Filewood, W. (1984). "The Torres connection: Zoogeography of New Guinea". Vertebrate zoogeography in Australasia. Carlisle, W.A.: Hesperian Press. pp. 1124–1125. ISBN 0-85905-036-X.
  8. º e.g. Flannery, Timothy Fridtjof (1994). The future eaters: An ecological history of the Australasian lands and people. Chatswood, NSW: Reed. pp. 42, 67. ISBN 0-7301-0422-2.
  9. º Theroux, Paul (1992). The happy isles of Oceania: Paddling the Pacific. London: Penguin. ISBN 0-14-015976-2.
  10. º Wareham, Evelyn (september 2002). "From Explorers to Evangelists: Archivists, Recordkeeping, and Remembering in the Pacific Islands". Archival Science 2 (3–4): 187–207.
  11. º Dawkins, Richard (2004). The ancestor's tale: A pilgrimage to the dawn of evolution. Boston: Houghton Mifflin. p. 224. ISBN 0-618-00583-8.
  12. º e.g. O'Connell, James F.; Allen, Jim (2007). "Pre-LGM Sahul (Pleistocene Australia-New Guinea) and the Archaeology of Early Modern Humans". In Mellars, P.; Boyle, K.; Bar-Yosef, O. et al. Rethinking the Human Revolution. Cambridge: McDonald Institute for Archaeological Research. pp. 395–410.
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow

Wikimedia Commons  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Australia op Wikimedia Commons.

rel=nofollow
26°0′0″S, 141°0′0″E