Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Literaire salon
Een literaire salon is een evenement waarbij verschillende schrijvers, dichters, filosofen en kunstenaars elkaar regelmatig ontmoeten om zaken op het gebied van literatuur, poëzie, filosofie en soms nog andere (beeldende) kunsten en politiek te bespreken. Een dergelijke bijeenkomst vond veelal plaats bij iemand thuis.[1]
Geschiedenis
Dit soort bijeenkomsten vormde vooral in de 17e en 18e eeuw een belangrijk onderdeel van het sociaal-literaire leven in Frankrijk. Ze werden vaak op een vaste dag in de week bij iemand thuis gehouden.[2] In de zeventiende eeuw waren de salons van de 'Préciosité' heel beroemd.[3] In de 18de eeuw ontwikkelde de literaire salon zich in Frankrijk tot een belangrijk medium om het literaire en politieke leven te beïnvloeden.[4] Maar ook daarna en in andere Europese landen als Duitsland, Italië en Engeland vonden vergelijkbare bijeenkomsten plaats. Uitgangspunt was veelal om volgens Horatius' regels in Ars Poetica "zowel plezier te geven als te onderwijzen" (aut delectare aut prodesse).
Tijdens de Verlichting speelden salons een grote rol in het ontstaan van de verlichtingsfilosofieën. Bekende salonnières waren onder andere Madeleine de Scudéry, Julie de Lespinasse, Madame de Staël en Virginie Ancelot. Tijdens de Franse Revolutie waren de salons van Sophie de Condorcet, Louise de Kéralio en Madame Roland belangrijke ontmoetingsplaatsen voor revolutionaire politici, journalisten en schrijvers.
In de negentiende eeuw werden grote jaarlijkse tentoonstellingen van schilderijen georganiseerd; deze werden ook salon genoemd, zoals de Salon van Parijs of de Salon des Refusés.
De literaire salon raakte na de achttiende eeuw uit de mode. Na de Franse revolutie en de napoleontische tijd was de invloed ervan afgenomen. Het evenement bleef wel bestaan, maar ontwikkelde zich meer als een trefpunt.[5]
Zie ook
Bronnen, noten en/of referenties
|