Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Georges Simenon
_by_Erling_Mandelmann.jpg)
Georges Simenon (1903-1989), een Franstalig Belgisch schrijver, was een van de meest productieve moderne auteurs. Zijn bekendheid heeft hij voornamelijk te danken aan de meer dan 100 verhalen die hij schreef met de intuïtieve Franse politie-inspecteur Maigret in de hoofdrol.
Hij was ook de auteur van tientallen psychologische romans, die hij zelf "romans durs" (harde romans) noemde, waaronder La Maison du canal (Het huis aan het kanaal, 1933), La neige était sale (Het bloedspoor in de sneeuw, 1948), La Porte (De deur, 1962) en Le Chat (De kat, 1967), en schreef talloze artikelen, korte verhalen en novellen.
Over Simenon doen heel wat sterke verhalen de ronde. Sommige zijn waar, andere zijn waarschijnlijk aangedikt. De snelheid waarmee hij boeken schreef was legendarisch. In minder dan twee weken had hij een nieuwe titel in de Maigret-reeks klaar. Voor hij zijn echte naam durfde zetten onder een van zijn boeken, schreef hij in een razend tempo honderden pulpromannetjes om aan de kost te komen. Even legendarisch was zijn seksuele appetijt. In een interview zei hij eens Federico Fellini, de regisseur, dat hij met meer dan tienduizend vrouwen had geslapen. Zijn beroemdste bedpartner was waarschijnlijk Joséphine Baker.
Toch was hij met al die levenslust, zijn rijkdom en al die avonturen niet voldaan. Hij wilde vooral erkenning als serieus schrijver en schreef met dat doel voor ogen tientallen romans durs. Zowel uitgeverijen als critici bleven hem echter als een schrijver van bestsellers zien, en meer niet. In 1951 kreeg hij wel erkenning. Toen werd Simenon verkozen tot lid van de "Académie royale de langue et de littérature françaises de Belgique". Postuum werd zijn werk gecanoniseerd in de Franse letteren, toen twee delen met eenentwintig romans, waarvan vijf Maigrets, in de "Bibliothèque de la Pléiade" werden opgenomen.
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- J. Grandgagnage: ENSIE: "Georges Simenon" met toestemming van de auteur.