Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Richard A. Gardner
'Richard Alan Gardner' (28 april 1931 - 25 mei 2003) was een Amerikaanse kinderpsychiater bekend om zijn werk in psychotherapie met kinderen, oudervervreemding en voogdij evaluaties. [1] Gardner introduceerde de term Parental Alienation Syndrome (PAS). Hij schreef 41 boeken en meer dan 200 professionele tijdschriftartikelen en boekhoofdstukken. [1] Hij ontwikkelde kinderspeltherapie en testmaterialen die hij publiceerde via zijn bedrijf Creative Therapeutics. Gardner was een getuige-deskundige in voogdij zaken. [2] Gardner en zijn werk zijn beide betwist en ondersteund. [3]
Werk en carrière
Gardner studeerde in 1952 af aan het Columbia College, Columbia University en SUNY Downstate Medical Center in 1956. Na zijn stage bij het Montefiore Hospital voltooide hij residenties in de volwassen psychiatrie en in het kind. psychiatrie aan het New York State Psychiatric Institute. Hij werd gecertificeerd als een psychoanalyse in 1966 na een opleiding aan het William Alanson White Institute. [4]
In 1960-1962 werkte hij als directeur van kinderpsychiatrie in het Amerikaanse legerziekenhuis, Frankfurt am Main, Duitsland. [4]
Gardner's professionele banden omvatten American Psychiatric Association, American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, American Academy of Psychoanalysis, American Medical Association, American Society of Psychoanalytic Physicians en American Academie voor psychiatrie en de wet. [4]
Van 1963 tot zijn dood was Gardner klinisch professor aan de medische faculteit van Columbia University Division of Child and Adolescent Psychiatry. [5] Hij bekleedde ook academische onderwijsafspraken in het William A. White Psychoanalytic Institute (1966-83), de Universiteit van Leuven, België (1980-82) en aan de Universiteit van St. Petersburg, Rusland (1989-1997). [4]
Gardner schreef over valse beschuldigingen van seksueel misbruik in zijn boek 'Sex Abuse Hysteria: Salem Witch Trials Revisited' uit 1990. Hij assisteerde het verdedigingsteam van Margaret Kelly Michaels, die met succes haar gevangenisveroordeling had aangekaart in de Wee Care Nursery School abuse trial. [5]
In 1970, toen echtscheiding steeds gebruikelijker werd in de Verenigde Staten, schreef Gardner Boys and Girls Book About Divorce om kinderen suggesties te geven over hoe om te gaan. In 1973 creëerde hij een van de eerste bordspellen voor gebruik in kinderpsychotherapie. [5]
Controverses
 Zie Ouderverstotingssyndroom voor het hoofdartikel over dit onderwerp. |
Zijn standpunten brachten aanzienlijke controverses teweeg en hij publiceerde weerleggingen van de argumenten van zijn critici. [6]
Gardner's observatie van het ouderverstotingsssyndroom concentreerde zich op hoe een ouder de socialisatie-mogelijkheden zou kunnen misbruiken om een kind tegen een eens geliefde ouder te veranderen. Gardners labeling van vervreemdingprocessen als een "syndroom" blijft controversieel bij psychiaters, psychologen en therapeuten. [7] PAS is niet erkend door de American Psychiatric Association of een andere medische of professionele vereniging. Het is uitgebreid bekritiseerd door wetenschappers en juristen, die het beschrijven als niet ontvankelijk in hoorzittingen op [zowel voogdij] gebaseerd op zowel wetenschap als recht. [8] Gardner beweert dat PAS wetenschappelijk geldig en juridisch toelaatbaar is betwist. Voorstellen om PAS op te nemen in het Diagnostisch en statistisch handboek van psychische stoornissen zijn controversieel. DSM-5 Task Force voorzitter David Kupfer en DSM-5 Task Force Publieke vertegenwoordiger James McNulty heeft brieven geschreven aan betrokken professionals dat PAS niet zal worden opgenomen in DSM-5. [9] [3]
Een veelgehoorde kritiek op de PAS-diagnose is dat deze niet is opgenomen in de DSM-5, wat waar is, hoewel het doorgaans vele jaren kost om een DSM-diagnose op te nemen of te verwijderen. Bijvoorbeeld, homoseksualiteit werd opgenomen als een "sociopathische persoonlijkheidsstoornis" in de DMS 1952-1973 en opname of uitsluiting van DSM wordt beïnvloed door "waardeoordeel" boven "feitelijk geschil" [10] Verder beweerde Gardner zelf dat er meer onderzoek nodig zou zijn gedurende meerdere jaren om voldoende bewijs te leveren voor opname in DSM-5. Er is ook gesteld dat het promoten van zijn observaties in strijd is met het beschermen van kinderen die getuige zijn geweest van huiselijk geweld, wiens gedrag volledig consistent is met kinderen die getuige zijn geweest van huiselijk geweld of die misbruikt zijn. Gardner publiceerde ook verschillende boeken en artikelen over hoe het verschil te zien tussen een kind dat getuige is van misbruik of seksueel is misbruikt van iemand die lijdt aan PAS. Carol S. Bruch, onderzoekshoogleraar aan de Universiteit van Californië, Davis, suggereerde dat de beschrijving van Dr. Gardner van PAS emoties zou kunnen oproepen bij zijn publiek. Ze vond een gebrek aan zorgvuldige analyse en nauwgezetheid bij de adoptanten van de observaties van Dr. Gardner. [11] In een artikel uit 2002 in de American Journal of Family Therapy , verwierp Gardner de meeste van zijn critici als bevooroordeeld of verkeerd geïnformeerd. "Advocaten selecteren vaak out-of-contextmateriaal om hun positie in gerechtshoven te verbeteren ... sommige van deze mispercepties en verkeerde voorstellingen zijn zo wijdverspreid dat ik het verstandig vond om deze verklaring te formuleren," schreef hij. [12] [13]
In hetzelfde artikel ontkende Gardner dat hij pedofilie goedkeurde. "Ik geloof dat pedofilie slecht is voor de samenleving", schreef hij. "Ik geloof echter dat pedofilie, net als alle andere vormen van atypische seksualiteit, deel uitmaakt van het menselijke repertoire en dat alle mensen worden geboren met het potentieel om een van de vormen van atypische seksualiteit te ontwikkelen (die parafilieën worden genoemd door DSM) -IV). Mijn erkenning dat een vorm van gedrag deel uitmaakt van het menselijk potentieel, is geen bevestiging van dat gedrag. Verkrachting, moord, seksueel sadisme en seksuele intimidatie maken allemaal deel uit van het menselijk potentieel. Dit betekent niet dat ik deze gruwelen."
Gardner pleitte ook voor verplichte meldingswetten voor kindermisbruik, voor immuniteit tegen vervolging van personen die kindermishandeling melden en voor het opzetten van programma's met federale financiering bedoeld om personen te helpen die worden beschuldigd van vals beschuldigd te zijn van kindermishandeling. [2]
Persoonlijk leven en dood
Gardner werd geboren in The Bronx op 28 april 1931. Gardner had drie kinderen met Lee Gardner voor hun scheiding. [5]
Na zijn zelfmoord op 25 mei 2003 op zijn 72ste, onthulde zijn zoon dat Gardner leed aan type I complex regionaal pijnsyndroom, een neurologisch syndroom dat vroeger bekend stond als reflex-sympathetische dystrofie. [5]
Publicaties
- Richard A. Gardner, The Boys and Girls Book About Divorce. Bantam (1 April 1985). Opgehaald op 27 November 2011
- Richard A. Gardner, Dr. Gardner's Modern fairy tales. Creative Therapeutics, 1983. Opgehaald op 27 November 2011
- Richard A. Gardner, The parental alienation syndrome: a guide for mental health and legal professionals. Creative Therapeutics (March 1998). Opgehaald op 27 November 2011
- Richard A. Gardner, Protocols for the sex-abuse evaluation. Creative Therapeutics (May 1995). Opgehaald op 27 November 2011
- Richard A. Gardner, Psychotherapy with sex-abuse victims: true, false, and hysterical. Creative Therapeutics (1 March 1996). Opgehaald op 27 November 2011
- Richard A. Gardner, Sex-Abuse Trauma?: Or Trauma from Other Sources?. Creative Therapeutics (December 2001). Opgehaald op 27 November 2011
- Richard A. Gardner, The parental alienation syndrome and the differentiation between fabricated and genuine child sex abuse
- Richard A. Gardner, Psychotherapy With Sex-Abuse Victims: True, False, and Hysterical
- Richard A. Gardner, True and False Accusations of Child Sex Abuse
- Richard A. Gardner, Sex Abuse Legitimacy Scale (Sal Scale)
Notes
- ↑ 1,0 1,1 [https: //www.warshak.com/resources/gardner .html The Gardner Library]. Geraadpleegd op 8 augustus 2018.
- ↑ 2,0 2,1 Hoult. The Evidentiary Admissibility of Parental Alienation Syndrome: Science, Law, and Policy. Juridische rechten voor kinderen 26.
- ↑ 3,0 3,1 (2013)[http: //jaapl.org/content/41/1/98.long Ouderlijke vervreemding, DSM-5 en ICD -11: reactie op critici]. J. Am. Acad. Psychiatry Law 41 (1): 98-104.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Fout in aanroep van Sjabloon:Cite web: Parameters url en title moeten worden opgegeven. Geraadpleegd op 8 augustus 2018.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Lavietes. "Richard Gardner, 72, Dies; Cast Doubt on Claims voor misbruik.". Geraadpleegd op 2011-11-27.
- º Sjabloon:Haal tijdschrift aan
- º Waldron. Understanding en Collaborative Treating Parental Alienation Syndrome. American Journal of Family Law 10.
- º Sjabloon:Haal tijdschrift aan
- º Jamison. 'Parental Alienation Syndrome' Waarschijnlijk niet opgenomen in DSM-5. SF Weekly. Geraadpleegd op 30 juli 2012.
- º Sjabloon:Haal tijdschrift aan
- º Oudervervalsyndroom en ouderlijke vervreemding: het fout doen in gevallen van kinderopvang. Family Law Quarterly.
- º (2002). [http: //www.informaworld.com/smpp/content~content=a713830020~db=all Misinformation Versus Feiten over de bijdragen van Richard A. Gardner, MD]. American Journal of Family Therapy 30 (5): 395-416. DOI:/ 01926180260296305 10.1080 / 01926180260296305.
- º Fout in aanroep van Sjabloon:Cite web: Parameters url en title moeten worden opgegeven.
