Eduardo del Pueyo

Eduardo del Pueyo, (Zaragoza, (Spanje) 29 augustus 1905 - Sint-Genesius-Rode, 9 augustus 1986), was een pianist, muziekpedagoog en docent aan het Koninklijk Conservatorium (Brussel).

Levensloop

Eduardo Del Pueyo staat bekend als één van de grote pianovirtuozen van de twintigste eeuw. Hij bracht het grootste deel van zijn leven door in Brussel, waar hij leraar piano was aan het Koninklijk Conservatorium.

Hij was de zoon van meubelfabrikant Francisco del Pueyo en van Benita Begué. Hij begon zijn muziekstudie op zevenjarige leeftijd in zijn geboortestad en vervolgde die in Madrid. Zijn eerste concert gaf hij toen hij vijftien was, met begeleiding door de Filharmonie van Zaragoza. Met een studiebeurs van zijn geboortestad ging hij verder studeren in Parijs. Eenmaal zijn studies voltooid, begon hij aan internationale concerttoernees. Hij werd een specialist in het vertolken van Beethoven, Debussy, Albeniz, Enrique Granados, De Falla en Joseph Jongen. Hij verwierf daarbij roem met zijn diep doordachte en tevens kleurrijke interpretaties en werd doorheen gans de wereld bekend als de tovenaar van de vingerzettingen.

In 1935 ontweek Del Pueyo de nakende Spaanse Burgeroorlog en vestigde zich in Brussel. Hij maakte van deze stad zijn gewone verblijfplaats en trouwde met de Belgische schilderes Josette Smith. In 1948 werd hij docent aan het Brussels conservatorium tot in 1976; na de splitsing doceerde hij aan het Nederlandstalig Koninklijk conservatorium van Brussel. Onder zijn vrienden telde hij koningin Elisabeth en Pablo Casals. Hij gebruikte aanvankelijk de technieken uitgewerkt door Marie Jaëll-Trautmann, leerlinge en persoonlijke secretaresse van Franz Liszt en op punt gesteld door de in Parijs verblijvende Nederlandse pianiste Jeanne Bosch van 's Gravemoer, maar ontwikkelde gaandeweg zijn eigen pedagogie, wat hem honderden leerlingen opleverde van over gans de wereld. Hij was van 1959 tot 1974 en van 1983 tot aan zijn dood eveneens buitengewoon docent aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth. Hij gaf tevens masterclasses aan het Mozarteum in Salzburg, aan de universiteit van Madrid en aan het Manuel de Fallacentrum in Granada.

Onder zijn studenten zijn te vermelden: Alwin Bär, Fred Oldenburg, Elisabeth Verlooy, Geoffrey Douglas Madge, Jean-Claude Vanden Eynden, Aquiles Delle Vigne, Bernard Lemmens, Patricia Montero, Steven De Groote, André De Groote, Burkard Spinnler, David Baltuch, Johan Schmidt, Philippe Terseleer, Michiko Tsuda, Franz Constant, Jacques Stehman en Michel Scohy. Onder zijn naaste medewerkers, later collegae in het Koninklijk conservatorium te Brussel vermelden we Robert Steyaert.

Tijdens zijn pedagogische carrière bleef Del Pueyo concerteren en gaf hij recitals samen met orkesten die onder leiding stonden van gerenommeerde orkestleiders als John Barbirolli, Karl Böhm, Fritz Busch, André Cluytens, Charles Munch, Eugen Jochum, Hermann Scherchen en Bruno Walter.

Del Pueyo was van 1952 tot 1983 jurylid en adviseur tijdens de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano. Verder werd hij regelmatig uitgenodigd als jurylid in internationale pianowedstrijden in onder andere Moskou, Bolzano, Warschau en Cleveland.

Discografie

• Joseph Jongen: Concertos; Passacaille en Gigue, Cyprès, 2004
• Enrique Granados en Manuel De Falla: Danses Espagnoles, Philips, 1997
• Ludwig van Beethoven : Most Beautiful Piano Sonata, Pavane, 1995
• The Best Of César Franck, Philips, 1994

Eerbetoon

• In 1984 ontving Del Pueyo de Nationale Prijs voor Muziek van het Spaanse Ministerie van Cultuur.
• In 1986 ontving hij van de Diputacion General de Aragon de Prijs van de Kunsten en Letteren voor zijn volledige carrière.
• Koningin Fabiola verleende hem in 1975 de gouden medaille van de Koningin Elisabethwedstrijd.
• In Zaragoza is een straat naar Del Pueyo vernoemd, alsook een auditorium in het conservatorium.
• Hij ontving de gouden medaille van de stad Zaragoza.
• In 1970 werd hij Commandeur in de Spaanse Orde van Isabella de Katholieke.
• In 1977 ontving hij het Grootkruis in de Spaanse Orde van Burgerlijke Verdienste.

Bibliografie

• Autour de la méthode de Marie Jaëll et de son apport à l'enseignement du piano, in: Revue internationale de musique, 1939, deel I, n° 5-6
• Quelques conseils aux pianistes, in: Cahier des Jeunesses musicales et théâtrales de Belgique, 1946, n° 3 en 5
• Entretiens sur le piano et son enseignement, Louvain-La-Neuve, Duculot, 1990, 132 p. (postuum)

Literatuur

• Yvonne VAN ROSSUM, Muziek van A tot Z, Hoogeveen, 2004
• Winkler Prins Encyclopedie
• Olivier DE SPIEGELEIR, Eduardo del Pueyo, pianiste, in: Nouvelle Biographie Nationale, deel 10, Brussel, 2010, p. 134-136