Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Leeuw van Waterloo
De Leeuw van Waterloo (Frans: Butte du Lion) is een herdenkingsmonument voor de Slag bij Waterloo (18 juni 1815) dat op initiatief van koning Willem I van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden werd opgericht. Het monument staat op het grondgebied van de gemeente Eigenbrakel in de Belgische provincie Waals-Brabant.[1] Het monument bestaat uit een reusachtige gietijzeren leeuw die op een kunstmatige heuvel 45 meter boven de omringende vlakte uittroont.
Geschiedenis
Koning Willem I gaf op 28 juli 1815 al opdracht tot het oprichten van een monument; slechts veertig dagen na de veldslag. Niet alleen zou dit monument dienen ter nagedachtenis aan de veldslag zelf, maar ook het einde weergeven van een twintigjarige Franse overheersing en oorlogsvoering in Europa. In eerste instantie was het geheel niet duidelijk wat voor monument er zou moeten worden opgericht. In de jaren na 1815 kwamen vele voorstellen binnen, zoals onder andere de bouw van een knekelhuis, een piramide gebouwd van bakstenen, een waterfontein, een stenen triomfboog, of zelfs een tehuis voor veteranen. Uiteindelijk werd het voorstel aangenomen van de moeder van koning Willem I, prinses Wilhelmina, wat een conische piramide moest worden met daarbovenop een standbeeld van een leeuw.
Bouw van het monument
De uiteindelijke constructie vond plaats tussen 1823 en oktober 1826. Er was 290.486 m³ grond van het slagveld nodig om een 40 meter hoge heuvel op te richten. De diameter van deze heuvel is 160 meter en de omtrek aan de voet is 500 meter. Op de top daarvan werd een 28 ton zware leeuw uit gietijzer geplaatst op een sokkel van 4,5 meter. De leeuw zelf is een ontwerp van de Mechelse beeldhouwer Jean-Louis van Geel. Een ondergrondse kolom van bakstenen in de heuvel ondersteunt de gietijzeren leeuw. Het standbeeld van de leeuw bestaat uit negen delen, welke gegoten werden destijds in de hoogovens te Seraing van John Cockerill, en bij de bouw werden samengesteld. De sokkel waarop de leeuw staat, bestaat uit 'pierre bleu d'Arquennes' en draagt de tekst "XVIII Juni MDCCCXV". De heuvel, sokkel en de leeuw geven het monument een totale hoogte van 51,45 meter.
De ontwerper van het geheel was architect Charles Vander Straeten, particulier architect van de Prins van Oranje en uiteindelijk (Rijks-)Architect der Koninklijke Paleizen en Landsgebouwen (eerst enkel in de Zuidelijke Provinciën, later in het gehele Verenigde Koninkrijk der Nederlanden). Vander Straeten was onder meer ook verantwoordelijk voor de bouw van het kroonprinselijk Paviljoen van Tervuren (later verwoest), de verbouwing van het Koninklijk Paleis van Brussel (later weer verbouwd), het paleis van Prins Frederik in Den Haag (Korte Voorhout, verwoest) en de verbouwing van het Mauritshuis in dezelfde stad.
Bij de bouw werd een trap van 226 treden aangelegd. Het huidige leuningwerk werd later voorzien. Het uitzicht boven op het monument laat het volledige slagveld zien, alsmede de omringende gemeenten Eigenbrakel (Braine l'Alleud), Genepiën (Genappe), Plancenoit en Waterloo.
Trivia
Algemeen wordt (in Nederland) aangenomen dat het monument is opgericht ter nagedachtenis aan de plaats waar de Prins van Oranje gewond raakte tijdens de veldslag. Dit klopt echter niet, het monument is opgericht ter nagedachtenis aan de veldslag in het algemeen en een toekomstig beeld van vrede. Voor de Prins van Oranje werd daarentegen een ander monument opgericht in 1815 te Soestdijk, namelijk de Naald van Waterloo.
De Hertog van Wellington zou later een vermeende uitspraak hebben gedaan dat hij ontevreden was over het monument, omdat hij van mening was dat het slagveld erdoor verknoeid was.[2]
De Leeuw en diens kop zouden gericht zijn naar het zuiden, oftewel Frankrijk, om daarmee als symbool te dienen richting dat land na 1815 om zich niet meer opnieuw op een oorlogszuchtige manier te mengen in de Europese samenleving. Dit klopt echter niet, want de Leeuw kijkt niet meteen naar het zuiden, c.q. Frankrijk, maar iets meer naar het zuidwesten. Bovendien heeft de architect VanderStraeten van het monument zelf het volgende aangegeven: "... de leeuw is een symbool van overwinning. Leunend op de wereldbol, kondigt hij de rust aan die Europa heeft gewonnen op de vlaktes van Waterloo". Wederom een bewijs, dat het een vredesmonument is.
Bij de doortocht van Maarschalk Gérard in 1831 op weg naar de citadel van Antwerpen keerden de Franse troepen de leeuw om. Ze braken daarbij zijn staart af.
Openbaar vervoer
Bushalte Monument Gordon 400 m (bus 36 en 365a).
Trein: station Eigenbrakel 2,15 km.
Zie ook
- Vlak bij het monument bevindt zich het Panorama van de Slag bij Waterloo
Bronnen en nota's
- º HLN, Eigenbrakel daagt Michelin voor rechter: "Leeuw van Waterloo staat hier", 7 mei 2014
- º Recent onderzoek naar een dergelijke uitspraak door Wellington, wijst dit zogenaamde feit naar het rijk der fabelen. De biograaf Rory Muir kan in zijn 2e deel over Wellington getiteld "Wellington: Waterloo and the Fortunes of Peace 1814–1852" (gepubliceerd in 2015) geen enkel voorbeeld hiervoor aanhalen.
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Lion of Waterloo op Wikimedia Commons.
