Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Menzo Pieter Kingma Boltjes
Menzo Pieter Kingma Boltjes (Anjum, Oostdongeradeel, 10 juni 1880 - Rotterdam, 6 oktober 1944[1] ) was een Nederlands chirurg, opleider en voorzitter van de Vereniging voor Heelkunde.
Biografie
Familie
Kingma Boltjes werd bij de geboorte genoteerd als Menzo Pieter Boltjes, dit werd met zijn vader gerectificeerd bij Koninklijk Besluit van 6 november 1895 naamswijziging tot Kingma Boltjes. Hij was de zoon van notaris mr. Tjomme Ynte Kingma Boltjes (1842-1930) en Tettje Halbertsma (1844-1915). Hij trouwde in 1908 te Gronau met Anna van Delden (1883-1954) (die in de laatste plaats was geboren), telg uit een van de vele textielgeslachten uit Twente. Zij waren de schoonouders van microbioloog prof. dr. ir. Tjomme Ynte Kingma Boltjes (1901-2000) en zwager en schoonzus van prof. dr. Dirk van Gulik (1868-1935).
Loopbaan
In zijn jeugd zat hij op het Stedelijk Gymnasium te Leeuwarden, waar hij ook actief was in de Leeuwarder Gymnasiasten Club. Gedurende één jaar was hij tweemaal vicepraeses, omdat het eerste bestuur op 24 september 1898 aftrad. Boltjes was de enige die in het volgende bestuur weer aantrad.
Kingma Boltjes studeerde medicijnen[2] en promoveerde te Leiden in 1912 op Intraperitoneale verwonding der urinewegen.[3] Daarna werd hij arts te Leiden, tevens assistent en vervolgens vanaf 1918 hoofdassistent heelkunde aan de Rijksuniversiteit Leiden. Van 1920-1942 was hij verbonden aan het gemeentelijk ziekenhuis 'Bergweg' te Rotterdam waar hij werd aangesteld als chirurg; hij ontwikkelde zich tot specialist in de chirurgie van het maag-darmkanaal. Vanaf eind jaren 1930 werd hij door de rijksoverheid jaarlijks officieel benoemd tot opleider van coassistenten. Hij was tevens gedurende enige tijd voorzitter van de Vereniging voor Heelkunde.[4]
Bibliografie
- Intraperitoneale verwonding der urinewegen. Leiden, 1912 (proefschrift).
Bronnen, noten en/of referenties
|
